Alle inzendingen over jassen

Het stormt voor de kust van Oostende de stroming die op golven jaagt het zand dat zich perst door de gaten kieren van de oude, trotse huizen op het strand geen volwassen mens twee kinderen slechts met hond hun jassen hoog boven zich geheven handen gehaakt in hun jaspanden zij zeilen voor de wind, staan stil onmogelijk schuins uit het lood…

beschuldiging ontken dit boetekleed zal mij niet passen als toch schriftgeleerden mij bedreigen en men mij handen en voeten bindt weet dan dat ik vals beschuldigd ben ik huil mijn ogen uit hun kassen als toch ik hier de blaam mocht krijgen zo zeer is men door haat verblind weet dan dat ik onschuldig slachtoffer ben van rechters in brokaten jassen…

hij weet: ze spannen samen hoe hij zich noemt, dat maakt niet uit ze kennen al zijn namen Steeds weer verschijnt een ander gezicht hij kent hun syndicaten vernietiging van heel zijn brein is 't doel van wie hem haten Hem is de Waarheid toevertrouwd hij laat zich niet verrassen niemand levert hem ooit nog uit aan 't rijk der witte jassen…

Laat mij weten als ze komen in hun heel lange witte jassen en ik dan mede word genomen om voortaan op mij te passen Laat mij weten als ze naderen met de dwangbuis in hun hand als ze stappen door de bladeren naar ’t gesticht waar ik beland Laat mij weten als ze kloppen op de deuren van ’t alleen zijn dan kan ik mij nog verstoppen in het…

Zwaveldampen ontsmetten het gebeente van de te laat vertrokken gastheer wachtend tot al het feestgedruis bedaarde Nog regent het as over vergeten jassen waarin versteende grimassen veel duiden maar niets meer zeggen voor doden stil en niets meer uit te leggen Voor eeuwig lijkt de dis gedekt in kringen lava, in roet gevlekt Ooit zal de…

Zwaveldampen ontsmetten het gebeente van de te laat vertrokken gastheer wachtend tot al het feestgedruis bedaarde Nog regent het as over vergeten jassen waarin versteende grimassen veel duiden maar niets meer zeggen voor doden stil en niets meer uit te leggen Voor eeuwig lijkt de dis gedekt in kringen lava, in roet gevlekt Ooit zal de…

op de straat het leek nooit anders te zijn geweest op de glanzende keien trok je sporen in het patroon van je schoenzolen zodat ik je altijd wel herkennen zou zelfs als de maan haar stralen brak op het randje van je linkervoet je sierde alle ramen met de afdruk van je glimlach naast de mijne nooit had ik gedacht aan blijven maar onze jassen…

Venetiaans Palazzo tango's dansen tot na middernacht om dan na het champagne drinken en een licht souper tussen marszwart zijden lakens in het hemelbed diep weg te kruipen achter hoge deuren in een kamer die haast oosters geurt: patchouli, wierook en de nevelende dwelmen van het zwoele rozenwater - en, vager wel, verstopte riolering, muffe jassen…

Op de voorgrond een verzamelplaats van lege jassen, een teruggekeerd plein waar in het weekend weer allerhande hartelijkheden kunnen worden uitgewisseld iemand kijkt naar wat hij waarschijnlijk de best gelukte benen vindt, iemand al plannen aan het smeden slaat maar de eerste stap nog moet zetten, iemand even een paar passende woorden…

Hij komt binnen met zijn gevolg legt sober de problemen uit omstandig met deze patiënt nadrukkelijk wordt gewezen foto's in zijn hand de witte jassen kraken Bloed stroomt minimaal naar boven als gevolg van een kwetsuur de geboorte was wat prematuur Halsslagaders vervoeren weinig naar de hersenen, die verdrogen na verloop van…

Nu deze weken weer voorbij ritselen in hun morsbruine jassen en bomen oude briefjes sturen naar de zakken zaad van distels, mosterdplanten en de rest en steeds op hoop van minstens dertigvoudig vrucht, nu mijn haren witter dan de mist en alles anders sinds ik me het eerste licht herinnerde, schrijf ik een mondvol ogenblikken op…

De winter blijft uit, zoals voorzegd de vogels hebben schijnbaar zonder enige zin - instinctief doch verstandeloos gedreven - in de zwakke zuiderzon hun tooi te warmen gelegd Dit seizoen mag die naam niet dragen geen vlokken, ook geen krakend water dikke jassen met onnodig hoge kragen groene wakken met oeverloos gesnater Ons dorp droomt…

ik hoorde je al in het klepperen van de deur zag je in het tochten van de gordijnen merkte de smaakmakende geur op van het nieuwe buiten die ook langs de hond gleed hem deed ontwaken en alert maken uit zijn coma na het slapen helaas bracht de regen een licht vertragen we moesten jassen dragen die onze vrijheid in het gaan…

Onder het jassen van de piepers door zeurt de zuurkool pruttelend naar rookworst ovaal het loodje legde na de vorst verstijft nog in de schuur hing waar het vroor tijd voldoende om er te ontdooien weigert de kat spekvet om te binden de zure hap niet valt te verslinden alles eerst nog uit de knoop moet klooien de nep jus uit een pakje heeft…

Ik jaag de mensen in hun jassen en sloop luid lachend hek en haag en gaan de mensen op vakantie is het nog leuker dan plens ik graag. Pas als het regent lekker onweert dan is het feest hier in de lucht. Komt er wat schoonmaak bij de mensen zo wordt hun aarde wat gelucht.…

Geen piepers jassen, geen groenten wassen, geen vlees sudderen in de pan, want de maag van mijn man is verliefd, en wel op een pizza? Dan zal ik de laatste zijn, die het menu wijzigt want zeg nou zelf, het gemak dient de mens toch?…

ze brak die dag van al die dagen dagverblijf ze haalde aandacht weg van al die blank gekleurde witte jassen we spraken over gebouwen en gedichten het dagelijkse uitzicht over Rotterdam over de verborgen bacterie achter de driedraads icd, het dagenlange wachten we keken samen tennis voor ze weer vertrok “bittere pillen slikken moeilijk…

Onder het jassen van de piepers door zeurt de zuurkool pruttelend rookworst welk ovaal het loodje lag na de vorst verstijft in de schuur waar het vroor tijd voldoende om er te ontdooien weigert de kat spekvet om te binden de zure hap niet valt te verslinden alles eerst uit de knoop moet klooien de nep jus uit een pakje heeft geen smaak tooit smaakloos…

Wanneer de kou gaat hangen in de bomen kleden wij ons in warme truien dik en jassen groot om in te wonen. Als dan de winter invalt gaan wij schaatsen op onderwerelden van pikzwart ijs, maar één raakt achterop bij oude plaatsen en één slaat een doodlopend slootje in. Zo eindigt steeds onze gezamenlijke reis.…

We hadden ons gehuld in lange zwarte jassen en schuld die tastbaar in de benen hing. De berg op moesten we. Een hoop mededogen. Geen bluf, geen blarney, maar boete doen. En boven breekt de zondvloed los. Tussen lijf en leden struikel je. De aarde smakt obsceen en maalt de varens in haar luie kaken. Het land is weggespoeld.…

op slechts een steenworp van mijn eigen stad hier in dit huis weet ik mij geborgen vastgelegd geluk spat van wit papier dat stevig aan mijn wortels trekt en tast naar een diepe stilte die mij verrast de deur van mijn herkomst staat op een kier jonge gezichten in het naseizoen dezelfde jassen…

grindpad vraagt de stilte om aandacht geen geruis in bomen geen bewegend gras de vogel zingt geen lied de dood maakt me hier wakker ik wist nooit goed wie je was en waar kon je moeilijk volgen op je zelfgemaakt kompas je achterstevoren denken je eindeloze fantasie je knikkeren met kogels je onbegrensd gedrag je scheef geknoopte jassen…

doet het ziet er allemaal wel lokkend uit maar het dragen zorgt ook voor tegenspoed geen mens heeft een flinke olifantenhuid zijn oude jas zat vol met grote winkelhaken de daders liggen zwijgend op het kerkhof het zijn vaak strikt persoonlijke zaken onze leiders weten alles van het binnenhof zitten veelvuldig met iedereen te schaken onze jassen…

vogels flierefluiten vol overtuiging een nazomers positief reisadvies luist’ren naar de natuur is het devies bij zo’n vrolijk stemmende betuiging een verwarmende trek naar het zuiden om drukbezette terrassen te beproeven zonder jassen in volle zon te vertoeven en het carillon op ‘t Vrijthof horen luiden nu de wind uit het oosten hoogtij…

Alles zichtbaar in 3D God heeft voorsprong door techniek Monitoren schaaltjes flesjes alles borrelt schuimt en stoomt in het lab staat de techniek voor niets en in lange witte jassen de engelen zij doen hun werk Een vergeten lens zoomt in op maandagmorgen een klein groen scherm komt tot leven laat haar ene been over het andere zien…

de lange gangen met de vale tegels -er hing nog steeds de geur van natte jassen- leidden onveranderd naar de klassen waar ik zuchtte onder strenge regels ik had gezworen nooit terug te keren tot ik die lijst zag met daarop jouw naam het stille meisje bij het hoge raam dat mij geduldig hielp Latijn te leren je ogen glansden vurig als voorheen…

Wij kijken elkaar aan en besluiten De jassen aan, de regen in naar buiten…

een stuk leer met Adidas de bal is rond een open deur ingetrapt als kleine jongen met rubber Rumabal gegeven door grote broer eindeloos trappen tegen kaal stuk muur van anderhalve meter breed naast golvend spiegelraam waarachter soms het gezicht van pa verschijnt vertrokken van boosheid links en rechts ineens volleren op straat met jassen…

Allen ongeduldig wachtend en in jassen gestoken; met de tooiende kleuren van wereldlijke regenbogen. Daar nu, stonden zij allen te wachten, want ik had een tweede kans gekregen om opnieuw te beginnen.…

er is een kind geboren, wij staan rond de wieg iemand snikt en iemand fluistert wat lief wij zijn oude mannen en onze baarden hangen laag wij dragen zware jassen en honger in de maag dan geurt het gebakken brood en stappen wij de kamer uit wij nemen plaats rond de kachel en praten voluit lepeltjes en kopjes rinkelen en er valt suiker in…