Alle inzendingen over je ziet ze stil staa

je moet er even bij stil staan als je hem ontmoet hoe hij bij de oversteek simpelweg niets of niemand ziet en al bij voorbaat van de kevers aan de overkant geniet…

ik kijk je aan maar je ziet me niet. je kijkt zonder te zien. ik praat tegen je maar je hoort me niet. je luistert zonder te horen. je praat tegen me, maar het is stil. je praat zonder woorden.…

het zijn slechts de meeuwen aan een stille waterkant geen mens, geen voetstap in het zand we zijn gestrand in een onbekend land…

achter de lens leg je vast wat je los wilt laten verbeeld je het weerloze vang je de onzichtbaarheid teken je de koestering droom je in bewogenheid sta je stil in beweging schep je tegenstrijdigheid achter de lens laat je los wat je vast wilt houden je ziet niet wat je ziet…

in de kamer vol rook hoor je wel stemmen maar ziet geen een gezicht later,veel later herken ik mezelf terug in een spiegelbeeld of een raam later,veel later trekt de rook langzaam weg maar het is stil veel en veel te stil…

Binnenkort ziet u wat u maar wil met een fantastische Google-bril. Zo rijdt u gedwee blauwluchtig naar zee. Al staat u al uren in Dordrecht stil.…

Van buiten zo gewoon van binnen een verwarring Niemand die het hoort, niemand die het ziet. Het huilen zonder tranen, het stil intens verdriet...…

In een grassprietje of iets groter het madeliefje zit al een poëzietje. In een blad de nerf of in de zon de glinstering van een glasscherf, ook daarbij is sprake van poëzie. En woorden veel of weinig gesproken of is er niets gezegd... een paar geschreven slechts, zelfs dan is er poëzie, echt! Of 's morgens bij het ontwaken met een…

Wanneer ik dreig te wankelen.. wijs me minzaam op de ruisende bomen van toen de rubberen bootjes op de meren van Ossiach, bereikten wij ooit de overkant ? In de jaren zeventig werd de melancholie geboren, groezelig als een nageboorte die ons om de hals geworpen werd. Later bij thee en zoete koek berekenden wij onze zegeningen en daarvan…

Ja, de tijd vliegt, zegt altijd wel iemand aan de feestdis. En hoe ouder de teller, hoe explicieter zijn vaststelling. Gisteren vierden ze nog maar oudjaar, eergisteren zaten ze nog aan de unief, wat eerder in de kleuterklas. De knietjes die ze stukvielen op de speelplaats zijn amper hersteld of ze moeten al vrezen voor hun heupen. De helft…

Maar helaas durf ik het niet, Wil niet dat je de pijn ziet. Verbijt elke dag stil mijn verdriet, Hopend dat niemand het ziet.…

stil de nacht van kil en donker waar het oog geen licht meer ziet dat je morgen niet weer binnen sloffen zult begrijp ik niet…

Herfstzon op bladeren, glinstering in rust verzonken. De dag komt langzaam op gang, gestaag gaan mensen over straat en plein. Iedere adem, hun gedachten en ogen die lonken naar het schone dat hen omrandt in het bos waar gekleurde bladeren van bomen verspreid liggen op het zachte mos. Paddenstoelen herrezen uit de grond, terwijl een pauw…

In je ogen zie ik de zee en stil neemt een droom me mee. Ik voel je armen om me heen tot je door de wind verdween. Ik neem je hand in de mijne en hoop stil dat ze daar voor eeuwig mag zijn. Ik sluit mijn ogen, sla m'n armen om je heen, en ik huil, stil, schreeuwend van verdriet, hopend dat je me, niet ziet...…

zand kriebelt tussen de tenen de zon omlijst de avond langzaam sijpelt 't nieuws dat er een vliegtuig uit de lucht geschoten is door mensen spelen in de zee, honden rennen langs de vloedlijn vol ongeloof herhalen de beelden zich terwijl de zon zich neerlegt in de oh zo kalme zee…

stop de stilte in een klinkend woord dat men zachtjes zingend in de verten hoort uit de lage luchten van een stil verdriet dat veel verder dan de wanhoop ziet…

Mijn leven is een flop Een voorgeschreven script, op voorhand verbrod. Een vader zonder werk verslaafd, wat losse handjes, bovendien vermoord door de Kerk. Mijn moeder is een trut Ik ben het stuk vuil. Niet goed meer bij haar hoofd Er sijpelt schuim uit haar muil. Een man op straat wou mij, tegen mijn zin, maar misschien bracht hij…

Strak kijkt hij voor zich uit slechts een vogel geeft geluid bij een graf, bedekt met sneeuw Stil verdriet niemand die zijn tranen ziet: mannen huilen niet...…

Wie jij ziet, die ben ik niet. Wat jij hoort, breng ik slechts voort. En juist als ik ga, is het of ik er stil bij sta. Wat jij leest, ben ik geweest; voor wat hier staat, ben jij te laat.…

de kracht neemt toe door een stil gesprek waarmee ik zwakke zinnen in de leegte wek om te stollen in een blozend lied dat men stralend in de verten ziet…

Maar zijn stil wanneer je ze face to face ziet. Maar hebben niet in de gaten hoeveel mensen ze achterlaten.…

je staat even stil bij een lijn, bij een kleur, je ziet een bloem en hoort om je heen stemmen en schoenen maar nu reis je alweer verder. -------------------------- uit: 'Dichter', 1995.…

zij ziet in mij zo’n filosofisch type zelf verwoord ik slechts onderdrukt verdriet maar goed als zij dat zo graag wil ach wat dan hou ik me maar stil en denk Freud dan maar waarom ook niet…

juist als ik hot ben en aan één stuk reutel is mijn diepste wens te worden vergeten door mijn medemens wegcijfering in de gezindheid opgeslagen in het geheugen ik wil het niet weten sla mij over zwijg ik ga alleen op weg…

Muze, is verleiden, voelbaar aan beide zijden, nooit ziet men het geheel. Geschreven woorden verkort en in de breedte oneindig even.…

U roep ik aan in Jezus naam, nu het stil wordt om mij heen.…

Wees maar stil nu heel erg stil gewoon niets zeggen is wat ik wil... Ik zeg óók niets ik zwijg stil geen gedachten geen verschil... Lange nachten altijd wachten ik zeg niets meer ik ben stil...…

Ik ben op mijn ziel getrapt, vermoord met woorden en gedachten amputatie van mijn hart inwendig schreeuw ik het uit ik krijs verstilde woede ik honger naar geweld een masker als gelaat, strak en uitgehouwen versteend verkrampte handen gekromde tenen ik blijf stil registreer observeer inhaleer en ik blijf stil zo stil…

Het is zo stil in mij sinds jij er niet meer bent, zo stil in mij, heb ik je wel gekend. Ik merkte dat ik steeds minder te zeggen had, ik zweeg, luisterde en ontdekte wat. In die stilte ontdekte ik jou en zoveel andere dingen waarom ik van je hou...…

Stil Donker en stil Dan is er licht Dat vraagt wat ik wil Koud Warm en koud Door de deken omvat In de donkere nacht Licht Zonnelicht De morgen breekt aan Weer een nacht voorbij gegaan…