Alle inzendingen over johanna OR visioenen OR engel

De winterslaap ziet visioenen van bloesems door lente prikkel.…

Rust uitstralende mensen zittend op eindeloze heuvelachtige vlakten Er wordt globaal gecommuniceerd zonder te praten Er is veel gebeurd na het onderkennen van onze zwakten Industriele devolutie, het zijn alleen nog de schapen de blaten Het was niet de techniek, maar het fysiek waarin de antwoorden zaten Er is genoeg voedsel zonder alle handels…

Hoe snerpend knarst de schaduw, En kwijnt het wit weg, Zo ver als de reis kort is, Zo diep is het gapende gat, Waarin leegte leegte opvult galmend in het niets, Aan haken hangen ogen, En in de starre stilte gaan zij voorbij, Wie zou nu durven geloven, Dat hij daar later zat.…

Men zegt dat Dood tot nieuw beginnen leidt en Dertien de perfectie zal voldragen van meer, verleden, steeds te weinig tijd vermetel dan dat hij haar dorst te vragen om exegese van de symboliek en sprongen in een donker diep wou wagen zo vielen zij tezamen voor mystiek maar wisten niet dat Argus had gelogen toen kaars gedruppeld werd tot…

over duinen en wilde braam bossen en geestrijke gronden scheren hemel en hellehonden ijlend langs mijn gedachteraam…

't Strand loopt onder water, langzaam onder... Links het duin: er langs een rose rand Rul doortrappeld, ondoorwaadbaar zand: Rechts de zee: een altijd ruisend wonder. En als eens Joannes, de verkonder Jesu Christi, zie 'k een muur, een wand, Opgebouwd door 's krijgsmans stalen hand, Onder roff'len en kanongedonder. Wees nabij…

Ik zag de goden zich met tomeloos plezier verbazen om hun eigen onvermogen ik zag ze spelen, uit verveling zomaar iets proberen, eerst geschrokken, daarna vol verrukking kijken naar de eerste zonnestralen ik zag de tijd beginnen en ik zag het universum eeuwig lachen om een zelfbedachte grap.…

Er ligt een teder groen in morgen een zuiver hart dat van belofte spreekt. Voorbij de brug dralen de dagen in de mist. Ik zie de wilg die mijn tranen deelt de kringen heimelijk vergroot zich onverhuld verwijlt in mijn dromen.…

Ooit had ik zoveel woorden die toch niet zijn gezegd - omdat ze misschien stoorden had ik ze weggelegd. Maar nu ze diep geborgen toch plots weer leven gaan maak ik me minder zorgen: ze zijn nog niet vergaan, maar als het zaad in d'aarde dat ooit wel weer ontkiemt zo bleven ze van waarde en hebben dan gediend in liefde die hen baarde…

O, zeeën van liefde met tranen gevuld de velden zijn al gezaaid met kleuren die komen. Verdriet, is als water ontkomen nieuw leven ontspringt uit de jaren van leed. Wat slecht en niet goed was het loopt al teneinde de tranen gewist.…

In starren nacht lag de woestijn van 't leven, En strekte ver zich in de somb're tijd, Daar was geween en wanhoop, moord en strijd, En boven kwam een zware bloedwolk zweven. Daar bloeiden bloemen, in gestadig beven Geschommeld door de wind van haat en nijd, De rode: bloeddorst, en de gele: spijt, En witte stonden grimmig-doods geheven.…

OPZIJ. Eerste President van Europa Moet worden een vrouw Geen man, geen kerel, geen vent Maar een vrouw zoals zij Uit de voetballerij. De emancipatie van jongens en meisjes Het voetbal tezamen Is haar prestatie Ook de eredivisie voor de VOETBAL-VROUWEN Zij is de vrouw ...voor en tussen de touwen. Met Nelly( Kroes) als hoofd bij de N.M.A…

De jonge man volgde de rivier Zijn aderen Zijn bloed Gehuld in een pantser Hij toonde moed Dat was toen vroeger Nu een oude man net voor zijn dood krijgt hij een visioen Hij begreep die vluchteling wel Luisteren naar zijn verhaal Gaf hem terug zijn vroegere moraal…

het duurt even de droom met korte pauze loom over de dag lusteloos lover hangend over de lichtstreep van de middagzon…

Parijs ontwaakt, de rook is opgetrokken, De hoofdstad, heel Europa is in rouw, De kathedraal van Onze-Lieve-Vrouw Ligt hulpeloos in stukken en in brokken. Voor Sint Franciscus is er volop werk, Elk kruisbeeld schreeuwt hem toe: “Herstel mijn kerk!”…

zag jou staan voor de paradijslijke dichte deur bedekt met een super grote diamant daarvoor de strenge engel met de recente foto uit de aardse krant vol afschuw wees hij daarnaar en wel een ronddraaiende stervende stier dwaas joelende medemensen niemand trok zich iets aan aangaande het gemartelde dier de heilige Rechter…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Wat zou je ervan zeggen als ik je spontaan zou bellen zou je de hoorn erop leggen of me over alles vertellen Wat zou je denken en doen als ik voor de deur zou staan krijg ik dan een dikke zoen of zeg je me dat ik kan gaan Wat zou er door je heen gaan als ik gezellig naast je had gezeten zou je een arm om me heen slaan of wensen dat ik…

Ik kijk in jouw donkere ogen zie daarin die gouden glans jouw ogen zijn om in te verdrinken ze brengen mij helemaal uit balans Je weet mijn gevoel te raken met eerlijkheid en een zachte hand je durft lief mijn hart te aaien jouw aanraking zet mij in brand Je hebt me weten te vangen je bent het baken dat ik direct herken bij jou zijn mij…

Jouw prachtige naam wordt zacht gefluisterd zo blijf je altijd bij me als mijn hart goed luistert Af en toe kan ik je voelen door de stralen van de zon jouw nabijheid beurt me op als een klaterende bron De spiegeling in het water tovert soms jouw gezicht uren kan ik blijven kijken mijn blik op de golven gericht ´s Nachts sluit ik…

waar op de trede van de trap, en op het scherpst van elke snede, onder het wenken van de rede en tijdens het blind voorbijgaan van haar snelle stap, een tweede jongedame, zich herhalend, walging wekt, de eerste snollig en ontevreden weerzin en wellust als een stedelijk drab met het allerbotste van haar mes, tevreden, voortbrengt, grijnzend…

Ieder persoon kan En wil wat doen Noem het een visioen Noem het situaties belichten Ik Noem het Dichten…

Maar over het hoe te doen heeft men geen visioen. Pietpraat, van vroeg tot laat.…

En plotseling hoorde ik mijn naam mijn visioen was opeens voorbij ik was weer in de werkelijkheid maar het is en blijft een heel mooi deel van mij.…

Daar moet het gebeurd zijn, ten oosten van de poort naar Brussel langs de trage waterweg waarin die gekke stadsgids zich nog verzoop De dichter die worstelde met woorden en nooit kon winnen van zijn vrouw de kinderen die daar van kwamen en nog later de melancholie die hen met één lenige sprong voorgoed te grazen nam....…

bruinrood en bitter die liaan van de ziel, een zuivering van lijf en verrijking van geest door visuele visioenen!…

Zwart en blanken zijn gelijk toen, daarbinnen Zout der wonden, maar als de pijn... en ook nog Wereld van een tengere vrouw: Johanna Zang van de aarde. Gauteng stad van jou en de rest van mijzelf Statig rennen door de gebrande straten Vluchten voor de pijn van geschiedschrijving als Tekens van Holland.…

ik sta daar waar vele voetstappen liggen van hen met bevrijdingsbloemen in mijn hand kijk ik of ik haar zie tussen alle mensen die hier vandaag zijn samengestroomd Jo’s rode haren wapperend in de wind een trotse rechten studente die zich had aangesloten bij het verzet liep hier vijfenzeventig jaar geleden haar laatste stappen zal…