inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 15.895):

visioen

Hoe snerpend knarst de schaduw,

En kwijnt het wit weg,

Zo ver als de reis kort is,

Zo diep is het gapende gat,

Waarin leegte leegte opvult galmend in het niets,

Aan haken hangen ogen,

En in de starre stilte gaan zij voorbij,

Wie zou nu durven geloven,

Dat hij daar later zat.

Schrijver: F. Muus, 27 mei 2007


Geplaatst in de categorie: filosofie

2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 260

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)