Alle inzendingen over jonge blaag

(1777- 1861) (1783-1821) Zo’n twintig mijl per benenwagen Ging ik met grote regelmaat Zij was het nichtje van mijn maat Al snel kon ik Maria vragen Ik koos haar om mijn zaad te dragen Aan onze huwelijkse staat -De liefde werd er niet versmaad- Ontsproot een zestal kleine blagen In zes jaar tijd, dat was te rap Een jaar na onze laatste…

- O, kunt gij dan Bevatten welke Macht zo rijke kracht Schonk aan dit jonge lichaam, dat nu zacht En vredig nederligt, als zeide 't stil: - ‘Laat mij toch rusten; waartoe Hoger Wil Mij geformeerd heeft, heb ik ál volbracht.’…

Hij is een slechte imitatie van John Wayne, hij verdrijft die Obama maar wat graag, van Hillary verliezen is zijn biggest pain, maak je kippeborst maar nat, ordinaire blaag!…

Die blaag weet hoe noch wat. Zo’n roeptoeter! Ik mompel: wat een kul (en ook drie rijmwoorden die ‘k niet onthul). II Erg verontrustend is een ander feit: je premie vormt heel lang een vaste last maar toch blijkt je pensioen níét waardevast. Miljoenen raakten bij de fondsen kwijt! Wees wijs: spaar zelf maar voor je oude dag.…

Ik moest aan jou denken lief toen de trein allang was vertrokken jouw geur mij nog omhelsde Voeten vinden zonder aarzelen hun weg Met jouw armen nog om mij heen komt de nacht mij halen warmte om mij heen Ik moest mijn lief Met mijn ogen dicht droom ik over morgen jouw geur, jouw armen, jouw warmte Met ogen open in het eenzame duister…

omdat muziek haar liefde is ze zich kan laten gaan blikken van mensen doen haar niet blozen muziek is als haar geliefde het laat haar lachen huilen, dromen hij kijkt naar haar dus danst ze ( onbevangen ) zoals een ander kan vertellen zo verhaalt zij met haar lichaam ze weet dat muziek en dans haar ware passie zijn als het licht…

Een jongen, geboren te Leiden was zwaar populair bij de meiden Genoeg aan zijn zij En toch wilde hij liever een jongen verleiden…

Geel waart de jongen door de heide. Smeulende wolken, aandachtig de vogelroep der bomen en wit en wit de aronskelken buigen voor zijn tred. Nooit, misschien véél later, vond men het onrustige skelet, vibrerende nachtegaalsroep.…

school en aan het werk, je eerste baan steeds meer ontdekte je; je werd volwassen en plotseling kon jij ‘jouw eigen gangen gaan’ je ging je eigen weg en had me niet meer nodig ik hoefde niet meer mee te lopen - gek was dat - jij liep jouw levenspad en leek de weg te kennen zodat ik eigenlijk 'geen kind meer aan je had' maar gisteren mijn jongen…

Toen ik jong was mocht ik amper naar een feest En als ik mocht kwam mijn vader mij halen Elf uur!…

Het einde is nog niet in zicht, helaas niet Dat doet mij ongelofelijk veel verdriet Om aan dingen te moeten denken waar ik gewoon te jong voor ben Het is iets waar ik nooit aan wen Beslissingen maken over je leven Een beslissing wanneer je op gaat geven…

gedachten groeien oud, in jong lichaam, nog te onervaren om dit te dragen het prille leven op de proef gesteld omdat je niet mag zijn waar je nu bent verlaten straten onder sterren leiden niet meer naar huis dromen vleugellam geslagen vertwijfeld vragen naar een reden, maar kun jij stoppen wat je niet begonnen bent?…

Je bent te jong om voor te huilen, nog veel te vroeg, nog niets gedaan. Je bent te jong om bij mij te schuilen, en veel te ver van mij vandaan. Maar als je later in dit leven, Meer dan vriendschap van me wil Zal ik dat geven, want dat maakt dan het verschil Je bent te jong om aan te hechten, nog veel te kort in jouw bestaan.…

lieve jongen, je bent echt heel belangrijk voor me geweest, en zal je ook altijd blijven!…

wat nu nog doolhof is voert naar ik vurig hoop tenslotte naar jouw bron want alles wat nog buitenkant of overwonnen slechts bevochten meeslepend of mislukt als tweede huid nog bij je hoort ja, dat zou je dan achterlaten om weer te keren naar je dromen de passies van weleer toen je nog jong was en zo onervaren weer naar die bron waaruit…

Ik heb zijn ringen nauwgezet geteld nog zo jong en al geveld…

Men is jong en krijgt de nadelen van batterijen uitgelegd. Men spreekt dan over opwinding. Alles tikt dan om u heen. Men krijgt een kinetic watch, vraagt wat als men niet beweegt. Men beweegt altijd. Dat ziet men in. Het minste polsbloed zorgt voor tijdverdrijf, minutenland.…

Ik ben de jongen die niet kan voetballen, of tenminste niet zo goed. Ik weet wel hoe het moet, maar mijn lichaam doet iets anders. Ik heb een lijf met eigenwijze trekjes, twee benen met een grote bek die zich heus niet laat trainen. Ze doen maar wat, ze tackelen mezelf.…

tranen welden in haar ogen bij het horen van muziek die haar terugvoerde toen de wereld nog aan hun voeten lag omringd door rook dansend in hoger sferen stond de tijd voor altijd stil ouder worden was iets voor later totdat ze werden ingehaald door het heden zachtjes rolde het gemis over haar wang ~*~…

Ik hou van die jongen. Die jongen dat ben jij. Die jongen maakt me vrolijk. Die jongen maakt me blij. Je maakt me aan het dromen. Mijn gedachten zijn bij jou. Wat me nou is overkomen is dat ik van je hou.…

je speelde nog met vuur het vlot was pas gezonken in het laatste uur van weten, dat het leven lekt langs veel te volle bermen en een witte zwanenbuik wilde haren bleven dwars ze wilden wel gekamd op hoofdhuid kleven maar rust ontbrak in harde wind en het losgeslagen kind verroerde meer dan zeven sloten tegelijk kijk dit is waar ik bang…

Toen ik jong was, gebeurde dat niet, maar wie dat beweert heeft nog altijd niet geleerd, dat alles wat vroeger gebeurde, nu net zo goed plaatsvindt, met dit verschil, dat we de andere kant van de wereld, net zo snel kunnen bekijken als we knipperen met onze ogen!…

Zij was zo jong en schoon, en blozend als de roze, Zij telde nauwlijk vijftien jaar. De doodesengel kwam en nam de vlekkeloze, Als of 't een echte bloeme waar'. Zij was zo jong!…

het voorjaar aarzelt in het onbestemde licht van deze prille dag een vogel strijkt neer op het brede pad naar het hart geen notie nog slechts contouren van wie we zijn…

Jongen, gooi je kop in de wind, leef verlaat de brakke grond en wis je sporen uit de klei, vergeet dit zwarte oord, de krenkende kruisverhoren. De meute zal je nawijzen, zij die liefde prediken zullen je bespuwen, wilden je helen maar achter de coulissen, zelfvoldaan jouw lichaam stelen.…

ik zat aan het water in het gras de wereld lag open aan mijn blote voeten een schip voer voorbij het kleine leven stroomde met het water mee ik zag de populieren een poes miauwde ik zong een lied de wind streelde ons en de zon was warm ik las nog lang niet tussen de regels door…

U heeft ze daar op de kaak geslagen, tanden kapot en verstrooid als blagen! De Verlossing komt steeds van de Heer, Hem zij de Glorie en alle eer!…

Het jongste blad verliezend aan deze blagen, verbloeit het aangevreten groen tot donkerbruin. Vanaf wanneer begon het verdomd te dagen dat overwoekerde beelden vervielen tot puin en chaos verscheen uit de donkerste lagen van klamme kelders onder m'n warrige kruin.…

bomen scheef in het gelid struiken die snel uit de kluiten groeien een soort dat kort na het eerste bloeien wordt gekapt omdat de stam op dikte zit ik zag je vallen in een sterke vlaag gestrekt moest je de natte aarde kussen je kruin ging voor de eerste keer omlaag je ouders kunnen hun geweten sussen van jongsaf aan was jij altijd een blaag…

Nu blinkt de straat van zilver en van goud, Waar 't zwartgelakt plaveisel hel beschijnen De winkellichten. Ver alree verkwijnen De speelse knapenkreten. Star en koud Nu staan de huizen. Achter de gordijnen, Spreken de mensen, warm en welvertrouwd, Hun liefdewoorden - Sterloos donker rouwt De regenhemel boven huizenlijnen. Zo vol die huizen…