Alle inzendingen over jouw pijn

Jouw woorden Als een zoete adem Liggen ze op mijn lippen Het is jouw pijn Die ik voel Jouw pijn voor haar Is mijn pijn Voor jou Lijm mijn hart Alsjeblieft……

een steek door mijn hart een traan over mijn wang door de pijn die ik voel pijn, jouw pijn die ik zo voel je stem spreekt met mij als door angst gevangen door de pijn van jou ... jouw pijn die ik zo voel bereiken kan ik je niet een hand verdraag je niet door de pijn jouw aangedaan jouw pijn ...…

jouw pijn verzacht voel de warmte van mijn woorden voel het vertrouwen voel de kracht misschien kan dit een beetje helpen als het maar... jouw pijn verzacht…

Leg jouw wonden bij mij neer Zo groot en zo verborgen Ik zal ze goed verzorgen Geef mij jouw diepste zeer Herkenbaar, al jouw pijn Ik was wie jij nu bent Ik heb het ook gekend Ik wil graag bij jou zijn Terwijl je in de spiegel kijkt Zie je niets dan al je wonden Verborgen en verbonden Maar niets is wat het lijkt Ik zie…

al droog ik met tedere overgave een traan de weg naar jouw pijn kan ik niet gaan ook al raak ik zo nabij een hand eenzaamheid is voor mij een onbereikbaar schaduwland…

jouw ogen zo donker en vol emoties jouw pijn jouw gedachtes zo belangrijk voor mij mijn gevoel zo diep zo intens doordrongen, van alles wat er omgaat in jou mijn liefde,mijn hele wezen het is voor altijd van jou…

Hoe kan ik helpen jouw tranen te stoppen? Wat moet ik zeggen als woord van troost wat kan ik doen om jouw pijn te verlichten wat.......? Zoveel vragen maar geen antwoord. Alleen 'n luisterend oor kan ik je bieden.....…

jouw stilte laat zich soms zo horen dat ik mijn oren er voor sluit als jij jouw pijn verwoordt zo zonder woorden sluip ik stil de kamer uit daar elk woord door mij gesproken door jouw geluidswal wordt gestuit…

Jouw stilte laat zich soms zo horen dat ik mijn oren er voor sluit Als jij jouw pijn verwoordt zo zonder woorden sluip ik stil de kamer uit Daar elk woord door mij gesproken door jouw geluidswal wordt gestuit.…

in jouw stilte fluister ik je naam in jouw gemis roep ik luid in jouw pijn schreeuw ik het uit: ik heb je lief laat ons dansen laat ons leven ik de wijnstok jij de rank en wat een vrucht, wat een vrucht, om te geven…

Ik adem je Ik voel, ik lijd je Jouw pijn, jouw hart bèn ik Mij rest stof Ik mis je zo Jij doet mij verweken Om het besef dat ik ga missen Neem mijn adem Met jouw lippen Opdat ik mag verstikken…

heb de lijnen van je gezicht getekend met potlood in zwart wit je leven geschetst de diepte van gevoelens kan ik niet bereiken littekens schaduwen hun donkere tijd jouw pijn zichtbaar op papier is voelbaar hier…

Als sterven niet verlost Van het lijden dat jij leed Mijn maag ineenkrimpt Van de gedachten aan jouw pijn Tranen, stromen, gillend, roep ik Kom terug en zeg Dat het goed is zo Omdat je er hebt mogen zijn…

Ik hoor jouw haarlak, daar ik ervan moet hoesten ik ruik jouw pijn, daar jij ervan gaat zweten ik begrijp jouw lieve woorden, daar ik ervan ga zweven ik voel jouw liefde, daar ik ervan verstijf ik beleef jouw liefde, want dat is een boemerang…

Als ik mijn handen leg Rondom jouw droef gezicht Als ik je ogen zie En jouw pijn de mijne wordt Als ik je verdriet omhels En zacht jouw tranen kus Als je lichaam zich ontspant En ik de angst eruit voel vloeien Als je me stilletjes laat weten Het leven weer even aan te kunnen…

Lieve mam, Als jij pijn hebt, heb ik pijn. Zie ik bij jou een traan dan brandt het achter m´n ogen. Ik ben jouw dochter En jij geeft mij heel veel. Maar wat geef ik? Wat kan ik doen voor jou? Kon ik het maar Jouw pijn wegnemen Het op mijn eigen schouders leggen. Dan zag ik jou gelukkig!…

Vaar uit mijn hoofd Onze zielen zijn al één Mijn hart smacht naar het andere deel van mij Waarom is niet alles één Jouw gevoel is mijn hart Jouw pijn is mijn gebed Jouw vreugde is mijn glimlach Jouw leven heeft mij gered Gescheiden op aarde Maar samen in de lucht Voor altijd met jou verbonden Tot de wind haar laatste briesje zucht…

Als ik maar nooit vergeet Jouw lach ,mijn leven Een blik op later En hoe het zou kunnen zijn Als ik maar nooit vergeet Dat mijn pijn jouw pijn doet Mijn leed jou bezeert Mijn spijt jou bezwaart Zonder woorden houden van Zonder spijt vergeven Zonder kozen minnen Zonder jou geen leven Bij jou Bij mij Liefde, leven Laten, geven…

Al kan ik niet altijd de juiste woorden spreken en stokt soms mijn stem omdat emotie mij overmand ik herken wel jouw pijn. Keer je dus niet van me af, laat mij je nu maar helpen zal de last met je dragen samen is het niet zo zwaar.…

Ik zal op je blijven wachten Langs de weg van jouw gedachten Langs het pad van jouw bestaan Tot ik met je mee mag gaan Neem me mee naar jouw verleden Naar jouw toekomst en het heden Naar de wereld van jouw zijn Jouw verlangens en jouw pijn Jouw wereld heb ik aan mijn zij Gewoven in het land van mij Met mijn gevoelens diep verbonden…

de woede raast door jouw lijf ik ben nog niet aan het oppervlak weet amper wat er diep in je leeft jij praat liefdevol met de doden ik hoor het niet jij toont jouw pijn zodat ik die in mij kan vinden beweeg me blaas leven onder mijn reprielenhuid schud me wakker open mijn ogen de ware liefde is onderweg…

Niemand die jou hoort schreeuwen midden in de nacht, je bent alleen op straat en er is niemand die jouw pijn verzacht. Niemand die ziet dat jij kapot gaat van de pijn, niemand die voor jou een luisterend oor wil zijn. Je kunt bij niemand terecht, terwijl jij weer een nacht voor je leven vecht.…

Jouw angst balt in mijn vuist Jouw pijn huilt in mijn aderen Jouw leed ademt in mijn huid Alles kan ik verdragen Alles wil ik je besparen Maar de afstand is niet in te halen Klanken in de verte Tranen in mijn ogen Zijn een schaduw van verdriet Maar hoor mijn lied Geurend naar een beminnen Ik zing woorden Woorden die door Het hart…

Ik blaas de stof, die pijn doet in je ogen, weg, met één ademtocht en ik neem jouw handen in de mijne, zonder dat je ernaar vraagt. En ik zou willen dat jouw pijn oploste in mijn tranen, want dan zou ik huilen totdat jij geen pijn meer had.…

geraakt tot op het bot voel ik jouw pijn als of het de mijne is zo'n sterke vrouw ongenaakbaar gebroken tot mijn ontsteltenis verraad jouw lichaam zich wint het kwade van het goede glij je langzaam af naar de verdoemenis omarmen wil ik je troosten met al mijn liefde, duw je me weg laat jij mij alleen achter in de duisternis…

Wanneer jouw tranen niet meer te stuiten zijn, zal ik ze zachtjes sluiten. Wanneer jouw angst niet meer te dragen is, zal ik ze schuivend verlichten. Wanneer jouw pijn niet meer te genezen valt, zal ik betekenend naast je lopen. Wanneer jouw stem zal zwijgen, zal ik je woorden luisterend wiegen.…

licht weegt zwaar op mij sluit mijn ogen en ben gewichtloos jouw graf doemt op maar de pijn raakt mij niet ik weet mij dichter… lucht is pure liefde waarop ik leef en zweef alle energie die je liet weet mij te doordringen maar jouw pijn raakt mij niet er is geen zeer meer vervlogen angels share achtervolgend leven valt niets raakt ons…

ik brand mij aan jouw woorden vind het omhulsel van jouw pijn hoor hoe jouw vleugels gaten van passie, liefde en haat ver weg door dikke luchten slaan viel hard voor jou en vlieg lomp botsend aan takken en droog blad achter de doffe slaggeluiden aan ik volg zo het Allerzielenspoor jij wacht, mijn bidsprinkhaan…

Met in jouw ogen de pijn: ‘ Ik wil hier niet zijn.’ Van een afstand keek ik naar jou mijn zoon en voelde de pijn, die jij daar voelde. Het theater van het leven. De maskerade van het zijn. Ik voelde jouw pijn In mijn moeder zijn.…

Een mens hoeft niet altijd mee te voelen, een mens lijdt niet altijd met je mee, een mens kan zich niet invoelen, in jouw pijn! Maar hoe schrijnend is het te bedenken dat er mensen zijn, die doordat ze niet kunnen invoelen zo immens hard kunnen zijn, dat je de tranen in je hart voelt stromen!…