Alle inzendingen over kade

woedend maakt en ze uitfluit en ze slaat en aan de touwen van de schepen trekt en de golven breekt en ze schuimend maakt en de matrozen op de kade slaat Hoor hoe de wind ze woedend maakt en ze slaat en sláát en sláát en sláát…

Op de kade aan de haven staat een oude visserman weemoedig te staren naar de eindeloos deinende zee in gedachten vaart hij mee op de golven meters hoog om zijn laatste reis te varen tot de hemelboog.…

Ze waren bijna jong een avond, misschien twee had hij haar slechts verzwegen Hij was gewoon te jong geen schade en geen schande een fysiek om te bewegen Nu zijn ze eeuwig jong hij zwervend langs de kade zij stervend in de regen…

tot wreed het zwaarstromend slagzij, dachten ze nog aan verre zeeën, hun uitvaart verdronk aan de kade steken late kranen de schaduw van hun werkeloze koppen in de donkere hemel op de noordoostpassaat schommelen loom hun haken dromend van toen ijzerwerk nog in argeloze wrakken…

Van de Drom tot aan Stavoren kon men zeemansliedjes horen die hij speelde op een trekzak met zijn zonverweerd gezicht door zee gebikt zijn oude handen flink gezouten schippersarmen ruwgebonkt en hard als staal twee ankers bovenaan gelicht Hij speelde slepend aan de kade er zijn zuiderzeeballade zong van schermerwind die opstak over zilt…

Ik bleef verstild achter op de kade en staarde nog lang in de verte alvorens me om te draaien en de mistige avond in te lopen.…

driest denderen huize- hoge golven & beuken, zoals eeuwen reeds in strak cadans tegen de kade. ik zag het ik ben er geweest. ik hoorde haar lokroep daar ver benee. golven komen en gaan ik volg ze gedwee.…

Op de kade In de grijze ochtendzon Staart hij in het water Waaruit al het leven ontstond Eenzame cel Die zich evolueert Tot hij al kruipend Het strand betreedt Een zware steen Strak aan zijn voet Het is het water Dat zich ook van leven ontdoet…

gooi het anker hier uit het schip vaart niet verder het is deze baai waar het water als muziek tegen de kade zingt mijn schip zo verlaten mijn schip van rust het is de lucht van het verlaten schip dat wat dobbert aan een horizon van een goudkust…

Welk hoger doel Is de mens gesteld In dit aardse bestaan Dan voor elkaar Een brug te zijn, Om het elkaar Te gunnen arm in arm Veilig de kade Te bereiken, Vaste wal waarop Je samen verder kan…

Denk je werkelijk voor de wereld van bomen in het thuisland van een droom dat deze liefde kan vervagen wil je begrijpen dat het kan dat jij je misschien vergist en niets van dit alles bewaard blijft voor later of ga je mee met die vrouw op de kade in een wereld zonder vertrouwen of genade.…

Misschien is het beter dat hij weg blijft uit de stilte de toekomst teruggeeft aan tijdbeheer van de leeg gelezen pagina er zijn nog stille mensen op de kade bij de smalle rivier die eenzaam met hem wensen dat ze terugkomt in zijn dromen maar zover is het nooit gekomen.…

Ik zie dat het vocht langzaam je ogen verlaat het wast de wonden schoon in de nerven van je ziel zie dat de rivier dieper is dan het zich laat aanzien maar het stroomt dat betekent leven zoekend kaden aftastend tot de rust is gevonden…

aan een Urkse kade rust een oude vissersschuit verwaarlozing in z'n blik de grove letters van zijn thuishaven leesbaar nog in roest gedegradeerd door quota van zee naar meer bestemd voor andere letters of toch voor de sloop ik miste hem al een tijdje in Scheveningen uit "De Zee en Ommelanden"…

Ze spiegelen zich in de rivier op zondagen zonder stroom Ze liggen stil aan de kade aan bolders voor even geankerd Ze zeilen luid door luchten als schepen,stuurloos bij windkracht zeven Ze vervoeren jou en je droom op zondagen,geborgen als een tweede leven.…

De massa fietsers op de kade wacht gedwee vloekend een Amsterdamse krachtterm: GVB!…

De Sint en Piet waren in een grote haven aangekomen kinderen zongen en dansten met een wimpel op de kade vlug Piet strooi de manden uit met snoep en chocolade en ‘s nachts glijden we door de schoorsteen, wijl ze dromen… -hoe krijgen kindjes in oorlogslanden, hun snoep in handen?…

En toch nam ik alles in me op en toch zag ik alles gebeuren verkleumd en wel, Ik stond op de kade te kijken, tot het stil in me werd en sereen en blies de aftocht.…

De Amsterdamse bonte gay-parade Trok dit jaar weer veel vrouwen en meneren Door schaars gekleed en geil te provoceren Zij die nog in de kast zijn op de kade Een dag dat homo’s zich staan op te winden Opdat wij hun gedrag normaal gaan vinden…

spetterwatergolven spelen links en rechts komen en verdwijnen bootjes deinen honden dansen viervoetig op de kade een bal rolt en rolt onder een bomentriade de wind speelt gretig streelt het fluwelen groen duizendschonenparadijsje in een zomerzoen * een dagboeknotitie…

Misschien moet ík de kade op als nepknecht van de nepbisschop.…

Het land ter zielen aan de oevers van de kade, uiterwaarden Het tegenlicht van glinstering weerkaatst het zwevend gruis Lichtend pad kabbelt het spreken in de wuivende kraag Het land ter zielen houdt de voeten staande rond de spiegeling van het stadsgezicht…

Ram een schip tegen de kade Maak twee gelijke barsten in een schedel tot de tegels helder kraken. Rakelings het plein waar ruimte om je oren waait als vlinderslag in vlagen van paniek. Neem een k voor in je mond. Een stokkende kade om aan te staan. ------------------------------------- uit: 'Er staat een stad op', 2007.…

Uitkijkend over de kade van de vijver, zie ik een schittering mij niet onbekend. Ik kijk wat beter en zie dankzij mijn ijver, een grote vis die zich van mij wendt. De vis zwemt terug tegen de stroming in, met zijn schubbige vinnen, stralende staart en krachtig slag. Hij vindt mij te min, maar ach...…

In kapitalen een van de bekende namen nog net te lezen op een bootje voor de kade. Dan een massa grijs op grijs en alleen maar beweging in het beeld. Spanning in het zwepend touwwerk. Schuiven op de stoel. Doel van de zondag.…

je schipperde maar kon de koers niet houden roeide tegen stromen op met een te groot verval pas later in rustiger vaarwater kon jij gaan ankeren de kade trok je niet voor een plaats in het groen zou jij alles willen doen jouw elementen zijn nu in balans jij bent op het water aangeland…

De kaden huiveren bij het zien van zoveel spektakel dat zich niet laat weerhouden door paal, hek of heg ze zullen niet baten Het schijnt.... de God Neptunus die het water als 'n hellehond heeft losgelaten.…

Zoals wij half november ieder jaar De aankomst van de Sint per stoomboot vieren Zo staan nu op de kade alle Ieren Met kloppend hart en vol verwachting klaar. "Zie ginds komt", zingt een vrouwenkoor spontaan, "Uit Holland de abortusboot al aan."…

Wandelend over de kade weerschijnen duizend en één lichtjes in het IJ grote masten torenen hoog boven machtige schepen die wereldzeeën voeren vuurwerk tovert een hemel vol met sterren ik droom jou mijlenver van hier door onstuimige golven naar Amsterdam gedragen…

gekluisterd aan haar zitplaats weet ze de wereld kleiner dan voorheen het park, net over de kade, onbereikbaar ze weet nog van vroeger aan de hand van haar vader de kinderboerderij, lammetjes en een kalfje, moe van het geboren zijn rest slechts een raam, voorbijrazend verkeer en de postbode de oude dame is moe…