Alle inzendingen over kammen

geef mij het vergezicht bergen die beklommen zijn ravijnen rotsen scherpe kammen zonder middelen met blote handen ik wil de wereld aan mijn voeten zien geef mij horizonnen oceanen die bevaren zijn zeeën engten en rivieren met schepen groot en klein ik wil verten in mijn blikken zien geef mij liefde verdrinken in je ogen het zachte kussen…

Wanneer je denkt zij is een vreemde geworden en kammen van herinneringen ernstig werk blijkt te zijn vergeet niet mijn belofte dat zwervende gevoel op de oude Boulevard van Liefde die kent nog onze passen daar doe iets onverwachts en kinderachtig zoals in de regen dansen of achteruit fietsen, op de muur onze namen schrijven en gek…

Stel dat je op handen lopen zou zonder schoenen dan vanzelf in warmte en intense kou is 1 ding zeker: Het wordt verdraaid lastig je been te breken tijdens schaatsen hoofdpijn te krijgen in je borst je haren kammen moet gebukt Kortom het wordt een soort hansworst het hart in ‘t hoofd lijkt me een drama ogen in de rug eveneens ik denk…

Na de winter Ontdooid door de eerste zonnestralen Zij kwamen in het voorjaar nieuwsgierig om zich heen kijkend Zagen de bloesem al bloeien voelen zich zelf nog klein Doen hun best om te groeien Ze hangen teer Hun knopjes aan de tak en stammen De zon geeft ze licht en warmte De wind komt ze zacht kammen De bloesem duurt kort In…

nog zijn de heuvels rond zacht en glooiend in het geel dat bloeit in koolzaads zon maar aan de flanken is de rots nog heel jouw trots en onverzettelijkheid in steen al generaties vastgelegd je hebt het mij gezegd en laten blijken nee onze liefde kent geen lijken wij zien de bergen hoog hun kammen scherp en scheidend in eerlijkheid kiest…

een vagebond streelt bergen rond werp duister in ravijnen de vingers van zijn handen slijten door de jaren heen de tanden van de kammen zijn mantel wappert over heuvels en in dalen vertellen vlammen uit het vuur verhalen zijn armen zwaaien en draaien de wereld wijder hij is de bevrijder van de wind en blaast met wangen vol de wolken…

Was ik maar een kilometer lang, dan kon ik alles beter overzien en misschien verdragen, en dan kon ik mij vol behagen uitstrekken over die daken en die woninkjes fijn kraken alsof ze schelpjes waren, hun huisdiertjes uit mijn haren kammen, miertjes die zo merkwaardig menselijk waren maar zoveel aardiger zoals ook de wereld leek wanneer…

met hun holtes in je knieën, hun kootjes in je vingers een brief te schrijven, even sloom als jezelf, even beperkt op de hoogte van weerbericht en genade, twijfel en kostprijs en als het etenstijd, bedtijd, tijd is om de honden uit te laten, tijd om een kind te krijgen, een man te begraven, altijd lopen zij, meegaand, volgzaam, met hun kammen…

Z'n geest heeft een belangrijker taak dan nagels knippen, kammen, scheren zijn lichaam is maar bijzaak.…

Doe 's avonds als 's ochtends maar dan met warm eten en een goed glas - je haar hoef je niet eens te kammen -, waarna met je vrouw naar bed. Het fluiten neemt langzaam dan af en houdt uiteindelijk op. -------------------------- uit: 'Al fluitend', 2001.…

in groen stapelen ruggen zich naar achter waartussen nevel kleeft als grijze klei aan dikke kammen de kleine ruïne is door steen en tijd van enkel voorgevel met raam tot standbeeld verworden tegen de zachtgrijze hemel grenst de kim aan gele korenvelden scherp geaderd in tinten en zo een hoogte kleuren de stroming kent blauw ruisend…

Zoals het er nu voorstaat, zal ze haar zachte manen niet kunnen kammen, ze is zo lief zoals ze daar geduldig wacht op een jongenspaard met een kam.…

Zo waar die kammen Te morgen weer in purper zullen vlammen, Wordt gij bemind. Gij zijt zo godlijk-schoon!... Zij deed als een, die iets op 't hart voelt branden - Toen sloot zij mij de lippen met de handen, En... bloosde de avondzon heur bleke koon?…

Omringd door zwarte kammen, mist verhuld gelijk een nauw gewaad, kille gezichten op alle stammen omlijst het blozen van een teer gelaat. Bevende bloem in een bevroren staat, waarin het tij de kleuren niet wil verlammen, geen dichterlijke nevel haar geur in kan dammen broos in schoonheid bloeit naarmate ze vergaat.…

Drie witte slangen licht aan weke lantaarns gehangen kronkelend door een zwart koud bed - waar klamme lakens kil en kammen breken vale stilte flakkerend weg als ’t morgenlicht de stroom afzet En aan drie glazen rode edelsteen hangen leergelooide handen - door strijd verleerd - met zich alleen opgevist in lange nachten struikelen zij in…

Achter dit lage voorhoofd, onder 't kroezig haar dat al je kammen breekt, drijft wèlk bereeknen boven? Je weet, men moet niet altijd geven na beloven, 't gevaar van geven is dat elk bezit weegt zwaar. Je hoofdje waakt, waakt sedert lang, nietwaar? De droeve dwaas, die meent je hart te roven!…

Razende stormen geselen schuiten Vreselijk angstig is men in kajuiten Zo ver weg van de reddende kust Vuurrode hanen met oranje kammen Kraaien zo hard als sirenes bij vlammen Die laaien en niet willen worden geblust Van alle tijden de Amerikanen Nu strijdend met trauma’s als veteranen Geen vrede meer vindend bij ‘In God we trust’ Verder…

straks zal ik je wonden genezen straks zal ik je haren kammen straks als je aangespoeld wordt zal ik voor altijd je antihoofd verzorgen Ici Paris! Amen.…

Norsig sta je je haar te kammen, de dag is nog maar net in tel. Arbeid knevelt generaties... Ieder moet mee in dat complot. Gelukkig bepaal ik of iets echt is. Dat komt aan - dat zie ik ook: Men is verrast als water lacht, als glanzend zacht een vrouwendij, een fietsbel of een motorjacht fel oplicht door mijn zonnevlijt!…

de tuin In de zon of voor de haard, lekker languit met je hoofdje schuin Nieuwsgierig, dagelijkse inspectie van je wereld collectie Een trotse uitstraling tot in perfectie Voor je voeten lopen, er altijd bij willen zijn Aanhankelijk maar meester in jouw domein Een vertrouwde verwelkoming thuis Gezellig samen voor de buis Sparren met kammen…

De passen en angst die je overstak, op keien die groen-blauw blonken, beekjes, niemandsland uren in het stenige, kreet van een vogel, contouren kammen, een waterval. In Mesocco een picknick op de ruïne geflankeerd door hellingen steilte, turend naar verten en ijlte.…

Maar het domme gefladder is mij niets meer waard Hetgeen waar ik nu zo naar verlang is steun… Ooit, zal ik struikelen over mistige kammen! Ooit, geef ik mij over in vrije vlucht! Ooit, weef ik de echte zilveren vlammen! Ik besluit nu, ooit, heeft mijn hoofd en hart meer lucht……

vriend die staat te kotsen na het eten van een eierbal En onze buikpijn van zijn braken gelach dat door de straten schalt Een beeldje van Ganesha in de schaduw van een pruim En mijn Opa die wat drankjes bijschenkt in de tuin Een broertje zo nieuwsgierig naar je passie voor de zwammen En een zusje die zingend haar Barbie staat te kammen…

tepels het is waar dat ik mijn ogen er niet van af kon houden het is waar dat ik in een etalage drie soorten wegwerpluiers voor bejaarden heb gezien, een onder- steek, antischimmelspul, doorligzalf en iets dat op een aardappelschiller leek het is waar dat ik oude mensen steeds nauwkeuriger gadesla hoe ze hun voeten neerzetten hun haren kammen…

nu jij vandaag niet meer wakker wordt proosten wij dankbaar op jouw leven op de dochter vrouw en moeder marian net als de oma van noa joshua en boaz voor wie jij altijd oma jacky blijven zult nu kun je overal daar zijn waar jij wilt terwijl het goud van onze herinnering ons de hemel in kleuren kammen laat die steeds de wolken voorbij schuiven…

Zij heeft een zweep ontboên uit Polen, die ze bij haar kammen hangt. Als haar dan een lust bevangt, zegt ze: ‘Jan, licht op uw zolen, hippel luchtig, onbelaên. Reine Liefd’ kan niet vergaan!’ Jan bestond zijn wijf te vragen: ‘Was het u al Reine Liefd’?’ Sijbrech zeide: ‘Ja ’t ontdieft!…

Van onder kaal en afgetrapt, Vol puisten aan haar arme stammen, Is zij aan alle kant gekapt En wuift geen tak meer uit haar kammen,- Van buiten is zij gladgesnoeid, Van binnen is zij kromgegroeid.…

Stap voor stap, zo gaan de peerden, traagzaam, treurig, stille en stom, en zij kijken, of 't hun deerde, dikwijls naar hun meester om; naar hun' meester, die te morgen zijn beminde peerdenpaar, onder 't kammen en 't bezorgen, zei de droeve nieuwemaar. 'Baai,' zo sprak hij, 'Baai en Blesse, heden moeten... stille! fraai!…

aan het afdwalen, Dus graag nog wat verder dichten, daar valt niet om te malen, Terug naar de nest van vijf die we steeds vlotjes in het oog houden, Want stuk voor stuk zijn ze zo schattig, om van te houden, Dat weet ook Lucca die haar oog op 2 kittens heeft laten vallen, Bijna dagelijks wil ze beginnen met kattenborstel en al, hun vachtjes kammen…