Alle inzendingen over katjes onder ons ter

in een winterjas liggen katjes te slapen bovenop een tak…

zijdezacht vertrouwd verbind ik mij met katjes zachtgroene lente…

op de sponstril onzer katjes zo vele jaren reeds bezinksel onder ons…

Het is maar goed dat katjes groeien, en niet voelen, zo zijn zij voor wat vorst nooit bang.…

Pluizige katjes groeien in hoge bomen spelend in de wind…

nu al bungelen ontelbare katjes in het plantsoen vrolijk word ik er niet van een wereld vol druiloren…

verzopen katjes in druilerige domstad warme zussendag Scorel, Brunamuseum visjes met een wit wijntje Tanka…

Want wie mijn twee katjes beziet knijpt ze zelfs in het donker niet.…

verhalen over de verrijzenis van lichaam en geest pas later krijgen katjes groene blaadjes en spruiten hun wortels wereldwijd uit…

Wat al lang niet meer opvalt is de somberheid en het doemdenken. Met korte zinnetjes die alle hoop wegnemen. De samenleving is mislukt. Jongeren zullen de gevolgen van de coronacrisis hun hele leven meedragen. De economie zal het nog lang heel moeilijk hebben. Ze gaan gepaard met sentimentele verhalen over pijn en verlies. We koesteren…

Wie moet de katjes in het donker knijpen? Niet de imam, ook niet de dominee, Maar de pastóor mag niet van hupsakee, Hij moet zich aan de misdienaar vergrijpen. Toch treft hier de priesters geen enkele blaam, De Heer zei toch zelf al: Neemt, dit is mijn lichaam.…

mijn gedachten teer naakt ontkleed breekbaar in behoedzame onschuld waarin mijn moedertaal ligt geborgen ongrijpbaar stort het de woorden in ongebreidelde poëzie ontknopend uit de slapen van mijn denken ontvouwend, ontwikkelend uit mijn hand tastend en gissend zichtbaar op het papier…

jouw schoonheid, sierlijk ontleend aan de broze teerheid van bloesem ontwakend in tijd van het uur van puur pogend te blinken in het spoor van elegantie schoonheid wat simpel speelt op de achtergrond in de transparantie van zachtheid bespeeld met jouw deinende ogen in een lichtval van begeerd geluk, reikend over de horizon…

Hij bloeit weer wit en teer en dat al voor de tweede keer vijf september jarig ben je en ik zie je bloeien wit en teer als een rododendron weer…

Geluk is zo teer houdt het daarom stevig vast zolang het nog mag.…

donk're wolken pakken samen witte regen lijkt voorspeld tot we op de kruising kwamen hadden 't heel anders voorgesteld dat onze wegen hier zouden scheiden had geen van beiden bedacht bleek dat laatste niet te vermijden 'kan niet zonder jou' murmelde jij zacht sedertdien is het gaan waaien in mijn hart en in mijn hoofd bij de zee zal…

Katjes zilverglanzend in de zon tegen ’t hemelsblauw en ook madeliefjes komen nu al ras in het verse gras vele zeilende witte wolken volgen dan ook al gauw al zijn ook de hyacinten en narcissen er nog maar pas.…

Een vreemdeling kwam voorbij: wij keken, hij ging – waar wij niet durven.…

Alle dagen heb ik hem nodig, verborgen voor iedereen. Hij geeft aan mij zijn bladen en houdt mijn woorden vast. Hij peinst over mijn lettergrepen, mijn woordspelingen tot zij een geheel vormen. Hij is ik en ik ben hem. Wij zijn één persoon, al heeft hij geen gezicht. Zijn bladen zijn wit en hij schrikt niet, wanneer ik ze…

Zaterdagmorgen zonnebloemen zover het oog reikt geel de temperatuur stijgt zwarte zaterdag op de wegen naar het zuiden hier niets van te merken de katjes slapen eindelijk, na nachtelijk kattekwaad in de heldere schijn van de maan Zaterdagmorgen de vakantie is begonnen de crisis thuisgelaten…

twee katjes in een wasbak dat is zo'n mooi gezicht ze zijn zo lief en o zo mak zacht snorrend in het keukenlicht. ik wil graag water in mijn glas mag ik er even bij? en als ik nu mijn handen was? blijf je dan liggen zij aan zij? oké ik ben al weg ik zoek een ander kraantje hoezo...waarom heb ik nu pech?…

Er bloeien veel sneeuwklokjes de waterwilg zet katjes uilenballen onder de conifeer De krokussen zijn uitgepikt door de reeds baltsende mezen die hoge pootjes sexy vinden Vlaamse gaaien schreeuwen de zangvogels stuiven uiteen het is oorlog in de tuin -------------------------------------------------- uit: 'Ommekeer' (in Verzamelde…

Nog eenmaal kijkt zij achterom plant gedachten in koude grond en geeft hoop aan lange dagen als het schijnsel van de maan licht spiegelend rimpels raakt speelt regen ritmisch met het zicht haar ware aard zal weer bloeien wanneer katjes in de schaduw rusten…

Betula lenta, kinderzang en katjes aan de bomen, het voorjaar weer gekomen en wij zo zonnig blij.…

nu gestaag de jaren ons verbond verkleuren van koraal naar smaragd strelen gelijk zonnestralen zacht als mousseline de alinea’s van herinnering die spiegelend ons verhalen van de warmte en de troost de verwondering ook die doorheen de jaren in elkaar wij vonden die vertellen ook van de gouden oogst in het doorgegeven leven die ons de verbintenis…

en donderdagen wachten op de wind die onweer zal razen wanneer Thor hem vindt ‘t is tijd voor kale takken zwiepend langs de muur het splijten van spanten in de schrankende schuur knetterende ruzies in de zwaarbeladen lucht kokhalzende meeuwen holbewoners op de vlucht platgeslagen helmgras gezandstraalde brillenglazen verzopen katjes…

Zij is de bode bode van lente de wilg met haar katjes Aan oever en wal beemd en kant waar water gulzig is Zij is nieuw leven leven aan takken als zon scheutig is met schijnsel en sneeuw plots voor zon verdwijnt Liggend groen komt overeind zoekt hoogten toppen van kunnen in stengels en stelen doen ons delen in 'n…

de dood komt in een rookwolk stiekem binnen hij verft de longen langzaam schoorsteenzwart dan richt hij al zijn pijlen op het hart en gaat z’n sloperswerk pas echt beginnen de roker zit nu bij de pakjes neer zijn geest is zwak en ook zijn lijf blijkt teer…

Zo dichtbij voel je de doden en hoewel ze weg zijn verstopt achter een bocht aan de andere kant van het hoofd ze zijn er nog Je hebt op je eentje tweehonderd miljoen maal geademd genoeg lucht verzameld om een zeilschip vijfmaal om de wereld te blazen zo dichtbij voel je zijn adem nu leeggerookte longen en hoewel hij weg is lopend door…

Fijne kunstwerken zijn in de werkhal te zien. Die spinnenwebben!…