Alle inzendingen over keer

Van veiligheid naar woede: gele hes De opstand van de horden uitgebroken ’t Zijn ordinaire revolutiespoken Zij waren rond, de geest is uit de fles De kruk, de brekebeen, de oude bes Zij voelen zich totaal niet aangesproken Bij hen is nooit het vuurtje aangestoken Ze zitten in een onbesprongen bres ’t Wordt weer eens tijd voor een pikant…

De vredesboodschap werd ons ooit gebracht Maar ja, die hebben we niet aangenomen Religies hebben oorlog nooit voorkómen Terreur alom, het lijkt alleen maar nacht O God, als U bestaat, hoor onze klacht Laat ons toch ook van mooie dingen dromen en niet van dood of andere fantomen als bang-zijn, altijd wakker in de nacht Laat die verdomde oorlog…

Heel wat kaarsjes heb 'k gebrand, het mocht niet baten want: ik ben voor de zoveelste keer de klos! En ga me nu niet zeggen; het komt allemaal wel goed, ga niet uitleggen "je bent er nog" want dat is zo slecht voor mijn gemoed!…

gebroken ontbreken van vertrouwen en geloof in de honger van je stem Maar laat me niet te pletter lopen tegen blinde muren, laat me niet staren naar schreiende uren ik geef je een houden van zoals je bent op ieder verloren moment zachte blikken kijken op je neer, kon ik je maar omhelzen, al was het maar voor één enkele keer…

' vroeg Kers. Nieuwsgierig was ze. 'Ik lach me krom om zulke domme vragen,' zei Bakbanaan. 'Ik hoor ze alle dagen. - En ook om beter in m'n schil te passen.' 'Je bent als Bakbanaan een groot komiek,' beweerde Kers. Ze lachte zich een kriek.…

je zachte huid bezweet en warm een tedere kus een sterke arm mijn bloed stroomt vlugger mijn adem gaat snel bij anderen was ik verlegen maar bij jou durf ik wel mijn kleren verwdijnen net als de wereld om me heen dan ben je echt bij me en worden we samen een....…

Die blik in je ogen en die lach om je mond, je moest maar eens weten hoe verleidelijk jij daar stond! Met je benen gekruist en je handen in je zij, je hoofdje lichtjes naar beneden liet ik mijn emoties vrij! 'k Sloeg mijn handen om je middel en drukte je tegen mij aan, een vonk tussen ons die spatte uiteen ik was niet meer bekwaam!…

één keer jouw warmte voelen geef me nog één laatste zoen en laat me alleen dan kan ik proberen jou uit mijn hart te spoelen…

misschien vind ik ooit nog eens het geluk en de weg terug naar mijzelf bij jou vinden onze ogen elkaar zonder woorden als in betoverende dromen als in een waanzinnig verhaal alsof een eindeloze ruimte een tijdloos moment een fractie van een leven begint bij jou…

Volle herfstkleuren zachte bladeren specifieke geuren als eindnoten van ‘parfum klassiek’ -geheim gehouden toontechniek- in een boom gekerfde liefdes datum pril geluk eerste Franse tongtechniek het park waar zachte paden gemengde kleuren van bladeren leiden naar herinnering en neo-romantiek.…

ik haar harde tepels ze hijgt in mijn haar, steunend het lauwwarme zweet druppelt op de verwrongen lakens met een wilde verbeten blik van de ongelofelijk geile kick snakt ze naar een orgasme dan schreeuwt ze het uit met een ontzaggelijk geile stem vult ze de kamer met gillend geluid ploft op me neer en vermoeid fluistert ze: "Nóg een keer…

mijn avond gaat vallen 't wordt stil om mij heen straks moet ik vallen en laat jullie alleen vergeving voor mijn fouten en wat mis is gegaan maar kom in mijn nacht om mij staan de tranen in mijn ogen doen niet zo zeer als jullie me troosten voor de laatste keer…

In de spiegeltent geef ik rondjes keer op keer kom ik mij tegen…

met een gerust hart zeg ik ja Drie keer recht is...scheepsrecht dat ik met jou door het leven ga Al doe ik het nog maar één keer... maar misschien vraag je me wel niet In mei één jaar samen op Cyprus een vakantie in het verschiet Wel of geen verbond...…

Nieuwe bewoners van de flat zijn vogelvrij waarom dat is Sjors omdat ze geen vogels hebben wat is daar zo moeilijk aan…

magnolia bloeit in buurman's tuin - hoe rose mijn Japanse kers!…

Wel honderd keren ten einde raad en wel honderd keer vragen, die niet eens meer wilden horen, niet wilden delen dodezeezout in het water wilder emotioneler uitbarstingen die alle inzichten dreigden te stelen.…

Haar zwijgen draagt een andere stilte dan gisteren toen bloesems voorjaar bloeiden nu keert ze woorden om en om zoekend naar de zin van een gebroken lenteloot alsof de wind enkel dorre bladeren van bomen waait…

Keren zij ooit weer?…

lig op mijn eigen erf dit graf was nog niet af wilde het proberen kijken of 'k me kont kon keren en dit is nu mijn straf nú is het dus ook af.…

wist je droom de kersenboom met rood en witte bloesem de knoesten in de stam waar jarenlang jouw kleine vingers steeds vertoefden in eerst verbazen dan vertedering omdat hij jouw gevoel ontving ja de verboden vrucht het plukverbod was tijdelijk maar de eerste kers bleef goddelijk…

haar heen, die reikhalzend de vleugels strekken, zweeft zij mee omhoog naar niet ontdekte streken, er is iets - in haar aureool wat haar naar de aarde trekt, Wat later staat ze onbewogen, vol verwachting aan haar venster op de lippen fluister ze een naam, er welt een ster in haar blauwe ogen, een Messias wordt niet voor de tweede keer…

Nog één keer je lippen voelen, en dan ga ik. En misschien nog één ontbijt, nog één lunch en één diner. Dan ben ik voldaan en kunnen we uit elkaar. Maar daartussenin kunnen we nog één keer in bed liggen. Nog één keer voelen alsof de tijd stilstaat, met mijn hoofd op je borst.…

dan is er nog maar één keer over en na de allerlaatste keer weet ze nu is alles goed drie keer hoeft niet meer…

Laatst las ik in mijn dagblad tot mijn schrik Dat die verrekte hitsige Fransozen Gemiddeld toch nog vaker minnekozen Dan Nederlandse mannen zoals ik. Dus klamp ik voortaan alle vrouwen aan: "Kom, help mij om de Fransman te verslaan!"…

Wat mij daar bij dat vrouwenvoetbal trof: Dat voetbalsters de regels zijn vergeten. Hoe kan dat nou, dat ze die niet meer weten? Ze zijn toch allemaal al jaren prof? Maar eigenlijk weet ik het antwoord wel: Een vrouw snapt immers niks van buitenspel.…

Och arme, nog een keer door dat heerlijke natte regen- en wind weer. Niet gedraald en alsnog het vergetene gehaald. Allemaal in de gemeente cabrio met open dak, maar ditmaal was ie dus wel nat!…

op keer ik zie uit naar je figuur je gezicht is niet getekend alleen je ogen spugen vuur…

Een blauwe aal van aanzien in Den Haag gaf lachend antwoord op haast elke vraag en won dolgraag bij twist en bij debat. Maar o, die glibberd bleek wel héél erg glad: hij loog en sjoemelde met taal. Een schande waardoor zijn aanzien in een mum verzandde. Ga nooit in zee, dat is hier de moraal, met zo’n geslepen lepe leugenaal!…

de haan kraaide twee keer en nog eens de nacht ontsliep in de dag de zoekende zon achtervolgde verzengde de nacht strooit de wederkerende as in de wassende dageraad en de dag ontrolt zich langzaam krom als een oude atlaskaart tot het moment dat de aarde zich keerde tegen de dag en de titaan haar in liet slapen vredig in de schaduw…