74 resultaten.
De grenspost is onbemand
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 155 Naar verten wil ik,
Eindeloze verten
Die daaglijks baden
In de vrijheid die ik
Hier zo deerlijk mis,
Opgesloten als ik ben
In de kerker van
Mijn ziel waarin
De tralies zijn gesmeed
Van nooit verwerkt verdriet -
Als ik dat maar los
Kon laten, het hekwerk
Zijn structuur ontnemen,
Ik zou verder gaan,
Langs onbekende grenzen…
Een reus
gedicht
3.0 met 63 stemmen 42.286 Een reus is op ijskreem verlekkerd
en op honing van dikke hommels,
die de longen van de rots doen brommen
als dwergen in een waterdichte kerker.
Een reus weet wat hij wil.
---------------------------------
uit: Renaissance, 1963.…
verlangen
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 720 In de kerker van verlangen
Ergens tussen licht en duisternis
Zit ik stilletjes gevangen
Achter een grote hindernis…
In de verte hoor ik zingen
’t lijkt een hemels kinderkoor
die de stilte gaan omringen
afgestemd op mijn gehoor…
Ik geraak lichtjes bevangen
Denk aan dingen die ik mis
Eenzaam in de donkere gangen
Wat is de betekenis?…
Parkinson
hartenkreet
0.0 met 3 stemmen 1.441 Geketend in
een kerker is
waar ik verblijf.
Ik beweeg en soms
denk ik
kwam maar een einde
aan alles.
Vandaag nog!
Handen stil
even controle.
Los van de ketens
is wat ik wil.
Ik beweeg en soms
denk ik
ik dacht er niet aan!
Zomaar even
dat ik ervaar
verlost te zijn
uit dit lijf!…
Dronkaards en schelmen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 121 overvloedig de oogst
van melk en honing
jij bent de koning
op mijn kasteel
verfijnd zijn de feesten
exquis het gebraad
in elegante dansen
blijft hoofsheid paraat
maar in de kerkers
schreeuwt het geboefte
rammelen de kettingen
in vochtige kou
dronkaards en schelmen
die mensen bedwelmen
gespuis van het minste allooi
vindt ook hier…
De zon
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 878 Achter schaduw een goed heenkomen zoeken
misschien in kerker of door tijd gevonden nacht
die zich met graagte openbaart en zich
heerser noemt met donker zwaard.
De pen die immer door de dagen krast
weet van scherpte en gemak. Zo legt hij
ongemerkt het uitzicht bloot, maakt
het beeldend af.…
De pijp aan Maarten
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 779 Ik dacht te zijn
maar ik was monddood
het was zij die floot
op lippen
roze en zoet
De lucht verstond de belofte
al was eigenwijsheid haar
grootste goed, benedendeks was
zij de kapitein en ik de schrobber
in haar hand
Toch eenmaal aan de bovenrand geraakt
waar de zon haar ogen spleet en
haar grimas kathedraalde tot in de
kerkers van…
dood
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 564 laat hunkering blijven
en de zon keren opdat
de gletsjer smelt en warm bloed
de koude verjaagt uit een kerker
waar het monotone ritme
van een omfloerste trom
de tijd wil overstemmen
laat de klokken zwijgen
zet wekkers stil
want je wilt ze niet horen, niets mag
herinneren aan het moment
dat de toekomst verdwijnt
en het licht plaatsmaakt…
Met dichterlijke vleugel
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 228 Een handvol akkoorden
drijft neerwaarts
als de muze haar lente lispelt
Het is alsof er woorden missen
in de grootte van tegenpolen
Ik herken de eeuwig vallende traan
als nabijheid van seizoen wisselt
en de verte wenkt
in kraters en zwarte holen
Met een dichterlijke vleugel
dek ik graf en kerker toe
Niet zichtbaar voor een oude…
Westwaarts
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 289 Tot weerzien zeggen,
weten dat aangezichten vervagen
als verloren dagen, wissen en stilleggen
Vaarwel vrienden: schimmen moet je verjagen,
opbergen, vergeten en in kerkers leggen
Wees gelukkig en bemin zonder najagen!…
opgetekend
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 355 welke droom hebt u
vroeg de dichter
en hij verdeed zijn ziel
toen hij dagen en weken en jaren
in het graf van zijn woorden dook
verzen neerschreef
stiller dan het geluid van minnaressen
luider dan hemzelf en de muren, uitgediept
tot in de kerkers van het weten
hij wilde stil verdwijnen
maar telkens de nacht begon
droeg hij zijn geluk…
Tweedracht en veel twist
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 182 ze belagen
je kasteel
stropen bij de boeren
loeren naar de ophaalbrug
ondermijnen torens
grijpen koeien bij
de horens zaaien
tweedracht en veel twist
ze willen jouw geheimen
uit de kerkers van je geest
de donkere gewelven
waar het gist en donker mist
je kunt niet met ze delen
die dimensie is te groot
waar norm en waarden heersen…
Big Brother Cruelty
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 163 Alle intimiteit wordt in kerkers opgesloten,
aanrakingen zijn opeens taboe en het uitkammen
van doorgeschoten wreedheden is leeggegoten.…
ADEL
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.570 Het bloed in de aderen
drijft naar leemten en hiaten
achtergelaten in kerkers,
die het smachten verstomden
vlaggend weigerend tot overgave
fier, jong en zonder aangezicht
het paard dringt door tot de horizon
blikkerende zwaarden en tumult
begeleiding van gezellen in vol ornaat
vaandels gestreken ondergang
uitstervend in streven naar gelijkheid…
oude man
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 812 de duivel werd gevonden in een hol
een woeste baard en grijs geworden haren
hij teisterde z’n land zovele jaren
en eiste van het volk een zware tol
in wreedheid was hij niet te evenaren
hij zaaide angst en moordde voor de lol
de zwarte kerkers zaten overvol
met door zijn beul bewerkte martelaren
maar toen ik laatst die beelden van hem zag…
VAST IN MEZELF
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 706 Tweemaal is geen scheepsrecht
En vier keer is er één te veel
Ik hak en sla m’n rug in puin
Met een veel te bot houweel
De muur wil maar niet om
En de ramen barsten niet
De kerker blijft bestaan
En ontaard in kwellend verdriet
Ik wil u enkel zeggen:
Mijn geest zit goed verstopt
Waardoor ik alle ellende
Diep in mijn hoofd opkrop
Een kurkentrekker…
Angst
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 107 Een onbewuste kerker is het,
waarin ik me ongelukkig voel.
Een gevangenis waarin ik zoek,
naar wie vrije mensen zijn.
Naar wie ik werkelijk ben.
Angstige mensen zijn wij allen.
Angstig is bijna iedereen.
Mensen zijn zoals vogels zijn,
die onbevangen willen vliegen.…
gestorven liefde
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 767 in de kerker van gestorven liefde
kijk ik door een roestig rooster
de adem stokt wezenloos
als ik het groene mos aanschouw
ik blijf geketend aan koude stenen
waren mijn ogen gesloten
toen ik voor het ontluikende koos
alle wegen leiden al jaren
altoos naar krimpende eigenwaarde
en kan slechts pijnlijk staren
naar ieder die kennelijk
het…
GEHARDE VREUGDE
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 33 Paulus en Silas hadden het verlangen,
ondanks zorgen en pijnlijke wonden
in de kerker hun Heer te verkonden,
wekten de nacht op met blijde gezangen.
Trots tegenslagen, wanhoop en gevaar
de Hemelvader aanroepen en loven
is heldhaftig, maar onnoemelijk zwaar.…
BEGRIP TE BOVEN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 35 De heraut van Gods Zoon wordt gevangen,
zit in dompige kerkers en verkwijnt.
Door zijn ziel luide blijde gezangen,
ofschoon men besluit tot 's mans levenseind:
"Werk volbracht: de Heer wil mij ontvangen!"…
kruip toch in me
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 479 hou me vast
kruip toch in me
als mijn kind weer
wordt weggetrokken
in de wereld
van pijn
verlies
en weg, ver weg
zo dichtbij
weg
kom lieve
nestel nog even in
haast verloren gedachten
maar gekerfd in de eeuwigheid
van thans, gister
en de onmogelijke vergetelheid
ik heb
je zo warm
overweldigend
toegedekt
in koude kerkers…
Ach Catalonië
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 368 Want Spanje dreigt met kerkers
en knuppelt vol venijn.
O Carles, net als Mozes
leidt uw volk door de woestijn
En trek Rajoy maar stevig
bij zijn grijze, vlassige baard
want net als Franco indertijd
is hij geen euro waard.…
Het woord
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 492 Ik heb jou de vrijheid ontnomen,
opgesloten in de kerker van mijn hoofd.
Mijn lach van tralies die jou moest bewaken,
heb ik als een labyrint om jou heen gebouwd.
En dan was er nog de lichtbruine zee,
wazig van tranen, die ik nog om het
doolhof heb geplaatst,
opdat jij echt niet kon ontsnappen.…
het nachtelijk tij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 83 ergens had ik jou geplaatst tussen
de kroniek van misvatting en de
verzen van een belijdende, het hoorspel
lispelde voorspellingen van een orde
die haaks op mijn reikwijdte stond
***
jij schraapte vlokken schuim van
elke golf die mij overspoelde, bouwde
een kerker van het witte nat en boeide me
met de wind die nooit ging liggen
je kon het…
Ondragelijk verdriet
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 269 Mijn liefde werd steeds sterker,
En mijn angst werd groter,
Toen op een dag het vonnis kwam,
Ze is verlost uit deze aardse kerker.
Mijn hart brak doormidden,
Er zijn geen woorden voor,
Ik kon alleen maar bidden,
Wat meer op schreeuwen leek.…
Bruidsbed,
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 209 Het stenen bruidsbed
in haar erker werd
overwoekerd door de
wildste verwachtingen,
de heemtuin aan haar
voeten spint de draden
van emoties in verlies
van het frêle wezen, ze
zag hoe het kroos de vijver
sloot in de kleine ruimte die
haar groene kerker bood,hoe
het water de toekomst ving,het
niet ververste, erin bevroor.…
uitzicht
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 121 uitzicht
klim uit je kerker
luister naar het licht
kom in mijn erker
kijk door mijn gedicht
zie meer dan je denkt
voel in je levensvonk
de wereld open gaan
denk meer dan je ziet
dat het groene lover
jouw open venster is
laat dat niet betimmeren
pak je kans, spring erdoor
bouw je eigen beelden
zing je eigen zinnen
schilder je…
AAN DE REIZIGER
poëzie
4.0 met 2 stemmen 735 Steden spinnen wegen:
Webben tussen kerkers.
Zwerf of geef je over.
't Ravijn bant de de blik,
De vlakte verstrooit ze.
Bespring rotstrappen, zwerfblokken naar uw drift.
Laat in de vlakte uw verende voetzool
Liefkozen door het vochtige gras.…
zij roest in haar boeien
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 535 liet de winden daar struinen
wij braken met dijken en pieren
de golven omdat zij ons met hun
kracht zouden hebben bedolven
jij wakkert de wind
tot orkanen en wij luiden
klokken omdat we de gaten
gaan stoppen die door het
water en stroming ontstaan,hopen
in het geweld niet ten onder te gaan
wij voelen ons sterker
met de natuur in de kerker…
Amen
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.066 zodra jij, zwarte stigmazaaier
in de kerker wordt gesmeten
en elke luizige huidplooi
door ongedierte wordt opengereten
dan pas schreeuw ik volmondig amen!…