Alle inzendingen over kier

van winter op een kier?…

De VVD wou hard zijn op migratie Een slimme zet, tenminste, op papier De deur naar Geert ging open op een kier Al heeft die een omstreden reputatie Naar woensdag bleek hief Dilan ongewild Haar concurrent als winnaar op het schild…

Hij zit bij het raam en ziet de zachte vlokken een voor een de wereld bedekken op tafel ligt de krant nog ongelezen stilte kruipt door de kieren de klok tikt het binnen grijs zijn ogen vallen langzaam dicht niemand meer om hem te wekken…

Pak hersenspinsels in dik touw en rollen bruin papier, en nu je spullen in een tas, vooruit, de deur staat op een kier. Sluit alles af of berg het op dat is van later zorg en neem je toekomst bij de hand, vlug, onderweg naar morgen!…

Ik pluk de woorden van het land pas toen ik ze zag ben ik gaan lopen na zaaien volgt oogsten misschien te laat maar dit is wat ik wou dans met de maan en laat het regenen als het regent en wat dan ik zal je missen laat de deur op een kier het is tijd om te waai…

Het is niet meer zegbaar dan in woordeloos gebaren of zwaaien naar het heengaan van de barre westenwind misschien heb je het in de gaten is het een gevoel diep in jezelf voel je het tastbaar in de kieren maar het is een heengaan dat niet meer terugkeert als een volwassen kind het is een heengaan zonder een weerzien een stilte in de…

Jarenlang vergezeld door de schijn slechts zichtbaar voor hen die het waagden te verdwalen in de onmetelijkheid van mijn ziel maar hopeloos verstrikt raakten in de spinsels van mijn brein Onvermoeibaar probeer ik letters te vangen maar mijn woorden verdwijnen onafwendbaar in de kieren van mijn leven.…

hij vertelt het verhaal dat hem het beste uitkomt hij is vergeten wat hij zich liever niet herinnert hij overschreeuwt zijn met scheuren en kieren gevulde bekentenis een rondje roept hij een rondje voor de hele zaak buiten hechten regendruppels zich zacht fluisterend aan de betraande vensters…

Het stormt wind giert door kieren, alsook gaten ik denk dat ‘k ‘t ermaar bij moet laten, Immers het weer: laat zich niet sturen!…

zag ik door de kieren kleine stukjes zee ik rook geuren van jasmijn en as vond ik achter een schutting verscheurd verdriet in zwart achteloos zand werd het nacht ik sloot eenzaamheid en liefde in mijn wakkere armen samen…

Voor jou stond onze deur reeds op een kier Als dichter van het snelsonnetplezier!…

Hoog kijk omhoog naar mijn lange ademstroom ik til nevels op uit alle kieren laat bloemen achter op blanco blaadjes vouw vlinders tot een glimlach in ontwakend zomerblauw ach kijk maar niet omhoog het is enkel de wind in mijn toekomstdroom…

Ongeloof afstand nemend geen wil te bevatten Maar een waarheid die voor de deur staat en onder de kieren van de deur door begint te glippen genadeloos Die langzaam maar merkzaam steeds meer je hart binnengaat, die Waarheid die ongeloof nagaat waarheid die is als een bedekker nacht zonder sterren loodzwaar…

Er is een waarheid die staat langs de kieren van sluitende muren met formules die bezweren de fictie op maat zonder dat duizenden zich wanhopig keren met dampend lokkend aas als lamme lammeren zo tam en toch de werkelijkheid de baas vertrouwen zij de wolf toe aan het lam.…

Want God is licht en licht is niet te meten al denk je dat je dit misschien wel kan; het worstelt zich door alle kieren van de morgen en doet je zingen ondanks pijn en leed want God is licht en licht is niet te meten je kan het enkel in de nacht voor even soms vergeten.…

. ------------------------------------------ uit: 'Laat alle deuren op een kier', 2004.…

Ik overwin het eerste licht door een kier de hoop op het weerzien van mijn droom één gedachte bij de aroma van cacaobonen dat is de handeling wat vanzelfsprekend gaat.…

Het licht is naar binnen geslopen zo zacht, ik had het niet eens door het viel op mijn bed en het liet zich door de kamer glijden door de kieren van de gordijnen op de boeken on de kast op de stapel kleding op het bed tot het opeens overal was het liet zich niet temmen het liet zich overal gaan zodat het was en kon zijn.…

Ik fiets in laat zonlicht langs de rivier Zondag in 'n vroege herfst staat op 'n kier Een kerk luidt haar klokken als met de hand Wonderschoon de stroom,het land door dag vergeten Bij mijn weten schrijft een God dit dicht.…

vanuit het niets snijdt de zandstorm het leven af het stof omsluit de kieren van het hart onder de zandmuur dringt een zwijgen binnen de snijdende stilte vult de ogen van het kind dat in mij begraven ligt het lang vervlogen huilen dat geluidloos overschaduwd wordt…

ben jij de deur niet op slot, op een kier? Nee, wagenwijd open de loper uitgelegd Geen last me teveel te zwaar of te ver Ik vier je komst heb je favoriete stoel neergezet vraag je: 'wil je koffie met melk of suiker?' 'thee..? mag ook'.…

Heb jij ook iets met kleine wonderwezens die je gras uit alle macht in stilte als hezbollah en hamas gaan omwoelen, dat zijn de irish puppies, de tuin ieren die gangen graven om het hek te openen op kieren ze doen het stiekem ongezien ze doen het meestal 's nachts…

jouw tochtgevoeligheid dichtte alle kieren en plaatste een veer op elke deur die niet meegaf synchroon aan de eikels viel een flanellen overtrek op ons bed waaronder ik het nog steeds koud krijg als ik jouw ademtocht voel door de gapende leegte die je achterliet…

nat sloop tussen vochtig, aangeslagen misschien nevelig in, tussen kieren door beslagen zicht herkende ze vergeten spaanders, niet meer nat was het onze tijd, wasemend gedruppeld nu in nerven van een vroegere inhoud, prikkend vocht vermengd droog…

Achter haar woorden lag verse onzekerheid rimpelend te wachten terwijl ze voorzichtig de deur van haar hart op een kier zette Onder zijn eeltlaag lag oude liefdesangst afwachtend te loeren terwijl hij aarzelend de teen van zijn voet tussen haar deur stak…

In kieren tussen de keien groeide fris gras want doodlopende straten bieden meer levenskans dan straten die doorlopen naar mensen die nog volop leven. ---------------------------------------- uit: 'Wat blijft komt nooit terug', 2002.…

Je houdt je ogen gesloten, de resten van mascara, of hoe dat spul heet glanzen zacht in het dunne ochtendlicht wat door een kier in het gordijn binnenvalt. Ach die glimlach, mijn eigenste Mona Lisa! Ik kom nog even tussen je benen liggen, dan slapen we nog wat.…

zijn naam licht en broos koesterende omarming zijn leven aangeraakt en kil staat op een kier hoe veel ziet hij in het donker wie blijft achter in de leegte wie bevrijdt de gekooide nacht draagt het licht op handen hij balanceert op een gebroken toverdraad zijn lichaam in de sneeuw…

Piepende banden en krijsende kieren. Blijf altijd samen en geef elkaar de hand.…

in eenzaamheid op pad met mijn verzonnen metgezel volg ik de loop van de rivier en denk aan wat ik had een poosje neem ik rust en ik herinner mijn vaarwel ik blijf voorlopig even hier maar plots word ik gekust ze zegt: "toen je daar zat, teleurgestelde jonggezel, zo met je ogen op een kier, was het alsof je bad."…