Alle inzendingen over kietelen

de namiddagzon prikt door de berkenblaadjes kietelt mijn pruillip…

Eigenlijk heeft het niets om handen Het is gegeven voor je het weet In goeie aarde zal het landen Als je dat maar nooit vergeet Op zich is het een kleine geste Niet verplicht maar mierezoet Je weet het zelf toch wel het beste Wat een compliment-je doet…

Jonge rietscheuten kietelen groener dan gras de voorjaarshemel…

Je vraagt "heeft dit allemaal nog zin" En ik kietel je kin Het is nu nacht Slaap zacht…

kietel je even tussen neus en lippen door het zit nog wel snor…

Kieteltjes kun je niet zien en niet horen, toch hebben zij steeds een verbluffend effect. Luilakken worden door stereokieteltjes zelfs uit de diepste slaap lachend gewekt.…

Verzacht mijn lippen met je wang Ontspan mijn handen met je schouders Verwarm mijn gezicht met je vingers Kietel mijn huid met je wimpers Bedelf mijn lichaam onder je ogen…

Zingt ze mee dan zingt ze zachtjes fluistert haast als briesjes wind kietelend in mijn oren die mijn ogen laten horen anders dan ik zie De lente komt eraan…

Vreugde doet leven Geprezen als een omhulsel Bloeiend en vermakelijk Kietel mij met blijschap Ik zal lachen en mijn vreugde doen stralen Heel de wereld zal het voelen En met allen tezamen doen gloeien…

Lichte kieteling In mijn hoofd Mijn gedachten lachen zachtjes Creëren letters Worden woorden Klanken dansen op mijn tong Dansen zoekend Naar mijn lippen Verlaten struikelend mijn mond Ik proest het uit…

laten mijn hersenspinsels zijn als sterretjes in de nacht waarvan ik hoop dat hun licht door u zal worden gezien als liefdevol en zacht u moge troosten misschien of nog mooier u zal kietelen tot u lacht ik hoop dat mijn sterretjes hun eigen twinkelingen in uw ogen mogen zien…

Met een klein veertje kietel ik de onderkant van alles dat bij je klopt. Zo verschijnt er een glimlach en daarna bij mij wat heerlijk, ik voel me vrij...…

Even voelen Stiekem nog even kietelen. Maar mopperen doe je nu niet meer.…

Jij legt met dartel geluk een rollercoaster van liefde aan in mijn buik vreugde schroeft naar een salto en valt dan duizelingwekkend diep je hand trippelt om mijn middel roert in mijn hart zweept het op je ogen kietelen in mijn hoofd daar barst het lachen langs elke kier naar buiten en dieper naar binnen…

Druppels zweet likken zich een weg in de rimpels van mijn voorhoofd, om dan langs mijn gezicht, naar beneden aan mijn kin te kietelen. ‘k Ben te lui, om iets uit te spoken, ik blijf liever ondergedoken, in het avond donker, zonder licht, met koelte aan mijn gezicht.…

Zal ik hem aanraken, mijn vingers laten gaan door zijn haren, kietelend spelen met zijn hemd, zijn lijf, zal ik hem opwinden en het fijnste geven?…

14 FEBRUARI 2019 Vier jaar geleden kuste je me oranje wat was ik toen nog oranje blanje bleu Jij woont nu in het verre, warmere Spanje zit nu in de file en ben het kotsbeu Wat zou ik niet geven om je nog een keer op je platte gezicht te zoenen, af te boenen vriendelijk je te kietelen als een ware heer nog eens af te boenen en droog te zoenen…

Smachtend naar haar handen over naakte huid, kietelend en plagerig, ontvlamt een kreun naar haar. Wanneer lippen elkaar vinden en bijna raken, haar adem voelbaar hunkert, en het zachtste kussen, ooit denkbaar.…

Dit is geen gedicht over een vlinder en nog minder over een vlinder die in de buiken van verliefde mensen wil kietelen ik heb wel wat beters te doen ik ben op zoek naar een bloem Waar eens de tuin volstond met groen liggen nu tegels of grind of nog erger een kunstgrasmat met een kleur die van grote afstand al pijn aan mijn ogen…

Je blik doorboorde mij zonet hier op de roltrap in de bieb ik ben verward maar ook aan zet en ga opzoek naar waar je liep Ik zag je in de krantenzaal op deze uitgelezen dag verzonken in een goed verhaal met om je mond een vage lach En in die aangename sfeer – een glimlach zwaar dus vederlicht als ik je kietel met een veer mors jij je…

je voelde me met eerst een teen en toen je been ik warmde zacht je huid je gleed in mij het schuim bedekte even wat zich later voor mij strekte ik sluit je in en kom op plaatsen die te klein voor vingers zijn ik kietel je gewoon uit gein omdat ik zo dichtbij mag zijn soms stroom ik even in je en verlaat je weer met pijn…

je voelde me met eerst een teen toen je been ik warmde zacht je huid je gleed in mij schuim bedekte even wat zich later voor mij strekte ik sluit je in kom op plaatsen die te klein voor vingers zijn ik kietel je gewoon uit gein omdat ik zo dichtbij mag zijn soms stroom ik even in je en verlaat je weer met pijn het was zo…

luchtig geblazen bellen vullen zich met buitelende woorden, dansen speels rondom nieuwelingen voor ze fragmentarisch uiteen spatten in een kring ze verdampen langzaam maar niet, nee niet voordat ik ze met zin heb geproefd ze kietelen mijn gehemelte en prikkelen mijn papillen smaken naar meer dan een vliegensvlugge hap tussen hongerend…

Kruimels die kietelen – zij een saucijzenbroodje hij een croissant – zullen ze elkaar ooit vinden? Ik denk van wel want in de bakkerij van het leven bladert deeg de boeken gist altijd het bloed rijst lust de pan uit poedert meel als sneeuw spat het slagroomvlokken uit wel twaalf spuiten trompettende olifanten.…

ik kus de krullen en hoor rauw klinkende stemmen zonnestralen kietelen van grote hoogtes banen zich 'n weg door langs tegen omarmen de weelde van Moeder Aarde bloemen kruipen voorzichtig uit hun schulp kleuren de dag nog mooier dan dat ze begon pril groen ontrolt zich zienderogen dansen bolletjes wol bokkig in de wei het wachten is op…

Druppels zweet likken zich een weg in de rimpels van mijn voorhoofd, om dan langs mijn gezicht, naar beneden aan mijn kin te kietelen. ‘k Ben te lui, om iets uit te spoken, ik blijf liever ondergedoken, in het donker, zonder licht, met koelte aan mijn gezicht. Mijn adem tergt me, Ik doe niets en ik snak naar lucht.…

zeg mij niks over mij soms zoek ik gewoon contact ik mail naar de dichtst veraf gelegen persoon liefst teder qua inborst in woorden uitgebeeld ik zeg joh kietel mij gewoon linker schouderblad rechts daar ja jeukt ja lekker heerlijk neen vraag mij verder niks ik zocht gewoon het contact begrijp je weet jij veel What's in an email…

Ik teken een horizon in het tekenboek van liefde er ligt een lichaam te zonnen een zomer straalt over zijn schouders een zon tovert een lach op zijn gezicht wolken kietelen hem met schaduw ik kan zien dat hij van me houdt hij tekent een boom naast mijn illusie om de dromen in stilte te bewaren nu de zon lager zinkt en de maan een lach…

Stalen rossen - kolossen beton Prikken een gat in de zon Kietelen haar blauwe gewaad En werpen ruw - schaduw op straat Stralen verdwijnen - schijnen onecht Ontmoeten het slechtste van slecht Zijn ineens niet meer zo sterk Iedereen rondom - komt om in het werk Verhalen verschijnen - pijn en verdriet Roodzwarte pagina's vol bloedvergiet…

Ondeugend blaas ik in je vrije oor laat je weten zonder iets te zeggen “Mocht je ooit een keertje neerleggen dan kietel ik je helemaal door” Klierig klepper ik met het topje van mijn vinger aan je onderlip ontwijk je meppen, schenk je sip mijn onschuldigst schuine kopje Wacht maar spuwt je donkerbruin wacht maar glinster ik blauw terug…