Alle inzendingen over kille dag

Verliefd zijn, zijn we vergeten Hebben er niet meer aan gedacht Het is ons ontnomen op een kille dag Gewoon zomaar zonder reden, Binnen heeft er nooit iets gebrand, Onze harten zijn niet meer aan elkaar Los als een snaar, we vrijen niet meer Diep in de nacht, onze liefde is verdwenen We hebben er niet meer aan gedacht.…

Divers van lijn kleuren gevels oud naast minder oud scheef naast schever gescheiden door stegen waarin het ruikt geen vee te zien prijkt veemarkt de heilige koe spiegelt een parkeerautomaat handel die stilligt een kille dag maandagmorgen waar het licht brandt wordt koffie ‘geschonken’ éénvijftig de kop…

ach, tere boself je lijkt verdwaald tussen kale bomen die niet beschutten het dunne pastelkleed dat glinsterend jou omhult maakt je zo kwetsbaar op deze kille dag in je ogen lees ik verlangen naar lentelicht bosanemonen en wollegras wiegelende grasklokjes dreigend reiken bramendoorns naar je tengere gestalte een roodborstje zal…

in het duister van de nacht vrijwel opgaand in die nacht staat een rover en hij wacht hij wacht tot het laatste kooltje niet meer opgloeit tot de walm van petroleum is vervlogen en het oude mens naar boven versleten en kromgebogen dan zal het de volgende dag een kille dag zijn in maart het oudje zal ontroostbaar wenen haar centjes…

dagen stilletjes kruip ik naast je zonder het te vragen ik wacht als dat joch van toen op de eerste avondzoen.…

als februari kijkt naar wollige wintervelden met sneeuwschapen bezaaid en krimpt in kille dagen die voor de helft in donkerte verzinken als aan de kim opnieuw een witte zon gaat glimmen en 't eerste licht wellicht de eerste krokus laat ontspringen smelt binnenin het winterschild kiemt weer 't kinderlijk verlangen buiten kleedt zich in…

Slaap wel mijn lief laat zoete dromen komen waarin de warme nacht ontsnapt aan kille dagen de rust weer wordt gevonden terwijl het evenwicht herstelt Droom maar mijn lief laat heden en verleden zich mengen tot beelden die een mooie toekomst scheppen onder een verwachtingsvolle maan Een kus op je warme mond daarna zachtjes op je ogen…

had mijn vriend begraven ineens ja zonder vragen ik was hem zat omdat hij zoveel mooie jaren van mijn leven had gejat vier jaar geleden op een koude kille dag is hij toch opgestaan met in zijn hand verleidelijk de warmte van het glas hij liet mij begrijpen dat ik toch heel gewoon zo naar de zon kon reiken zelfs als het weer ook…

laat ik u dit nu eens poëtisch vertellen kan mij soms werkelijk ernstig storen aan 't dagelijks regenachtig weer tijdens 't ochtendgloren doet dan gelijk mijn goede humeur hevig kwellen valt me hier zwaar tijdens deze donkere kille dagen soms met hagel, regen en gure wind ril zelfs als ik me voor de brandende haard bevind draag in huis truien…

dagen kwamen En nog voor het zomer werd Was Beppe bij Pake…

kille woorden op een koude dag een bleek, wit gezicht starend in het niets het einde was nabij de dood alles is nu voorbij niets lijkt nog te leven tranen oneindig veel betraande gezichten mensen op weg naar een kille, open plek een plaats om afscheid te nemen afscheid van een mens…

zwart water rimpelt de regen ruist daarover met kille druppels…

de ondergang van ‘t licht verlengt de schaduwen van de sombere sparren projectie in zwart en grijs bevroren en verstijfd blad de avond in kille kleuren de nacht lijkt zonder einde in grauwdoodse nevelflarden berusting in ‘t onvermijdelijke er is elke dag een wonder als ’t opkomend licht ontwaakt de schaduwen korter worden…

Je kille, messcherpe woorden doen soms zo'n zeer Geen compensatie, geen gevrij, gezoen of geknuffel meer De harde blik in je ogen, je gezicht onbewogen met daarin je mond als een dunne boze strakke streep De woede heeft je in zijn greep Ik.. ik heb je boos gemaakt Maar jij ..…

op dagen van ledigheid had ik gedichten willen schrijven over het niets... maar niets lukte mij nooit kreeg het niets gestalte het bleef verborgen onder het gevallen blad en kille leegte met gretigheid het niets willen beschrijven leverde mij niets op…

Zachte schemering brengt schaduwen tot leven, tot het kille daglicht de spoken van de nacht vervaagt! Het is weer DAG…

Beter de warme dag, de warme dag dan de kille nacht. Beter met jou, met jou dan zonder jou. Beter is alles, is alles beter zo?…

Het knoestig gerucht van takken binnen de hoge spiegel, in de korte zon de schaarse, grintloze stappen de parketvloer het kille stof het potlood de dag die hij vol potloodstrepen trekt ---------------------- uit: 'Uithoek', 1991.…

er zijn erbij die vleselijke geneugten des avonds ondergaan ik niet, ik betreur in stilte het klimmen van de maan is er immers niet een dag verdwenen een dag die zoveel brengen kon warmte en liefde onder een ware vrienden-zon ik verzucht en schuif de gordijnen dicht wend mij af van het kille maanlicht…

een kille nachtmerrie houdt mij in haar greep met een bibberende hand schrijf ik haar uit mijn gedachten wakker mijn geest met warme woorden die verzachten verslind de uren en met de dag in zicht geef ik me over totdat slaap mijn ogen dicht…

uit de armen van de nachtmerrie wil ik vluchten   vluchten naar het daglicht   in de kille werkelijkheid van de dag verlang ik  naar de omarming van de nacht   verlang ik naar de stilte naar het troostende donker   uit de sterrenhemel pluk ik voorzichtig de mooiste droom   in de armen van die droom wil ik slapen…

De stad huilt om mijn afscheid de kreukels in het laken zullen nog één keer van mij zijn voor zij opgaan in duizenden anderen mijn liefde is niet te veranderen ook niet in deze stad deze kille, vreemde stad mijn honger is des te groter ik verlang naar dagen dat ik jou langzaam opat…

we tellen de dagen maar vergeten de uren (om over de minuten maar te zwijgen) zo maakt men tegen 't einde van het bestaan de balans op als de accurate boekhouder met de tong tussen de tanden die zich verdiept in kille cijfers zijn wij straks debet aan het tekort aan geluk…

Het traliehek de ijzeren deur de doffe klank de muffe lucht het gedempte licht de stofjesdans het turen naar het denken aan schuldgevoel en spijt de hersenschim de jaren door dag in dag uit èèn daad èèn stap verkeerd niet hij alleen ook het kleine wicht begraven in het kille zand voor eeuwig dood een moordenaar in nood…

traag de dag duurt lang ik weet de dag niet door te komen waarvoor ben ik toch zo bang...…

Je kijkt even achterom terwijl je fiets over de Wallen, afgeleid door al dat rode licht met hier en daar wat bloot. De hobbel in de weg, de bobbel in je broek het gevoel van verlangen op jouw leeftijd nog niet weg. Muziek galmt uit kroegjes en de pijn in je arm van die spuit van vandaag je hebt zin in een borrel. Je kijkt even achterom…

rode roos vlamt vuur in het hart van de winter overwint warmte…

fijne sneeuw bedekt mijn ziel en het pure bevriest me fijne sneeuw bedekt mijn gezicht en bevroren tranen worden onzichtbaar fijne sneeuw bedekt het landschap en het pure maakt me gelukkig - even -…

De penetrante kilte ontvang ik onbewogen Zoals zij mij met haar blik terechtstelde wanneer ik er was Ik voel mijn ontbloedde spieren hijgen naar rust Zoals een manie opstak door de wijze waarmee ze over mij sprak Mijn ogen zeuren bij het zien van de onbevlekte hemel Zoals de dagen dat ze naast mij ontwaakte en ik haar mooie gezicht zag Mijn…

Kille regen ruizelt stille Over 't blekend zomer-lover, Morgen drijft de zomer over, Daar het najaar nader toog. Ik zou wel, berustend, willen Lichteloze dag verduren Als uw hoofd maar enkele uren Zich tot mijn schouder boog.…