Alle inzendingen over kind OR Het innerlijke kind OR Jung

wat ik vind is een verloren kind dat bevroren in zijn holte ligt. lang kijk ik naar zijn trekken ontstaan uit geest en pen. ik zal het maar niet wekken hoewel ik het herken.…

Kind in zijn ogen, rondom hem heen. Liefde verkondigt in kinderen. Dankbaar voor dat wat hij leerde. Innerlijk ruimte gemaakt. Maar de scherf in het hart is gebleven, Het verdriet door woorden. De pijn van verachting. Dan verwachting.... Vrouw op vleugels... Scherven...... Wie kan hem helen?…

Als kind droomde ik van een eiland afgebakend en klein ooit zou dat mijn wereld zijn mijn eigen creatie warm en veilig zelf gekozen isolatie mijn eigen ik...heilig Na jaren van dwalen ben ik weer aanbeland bij mijn innerlijk kind terug op mijn eiland wetende dat ik hier mijn rust wel vind…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

Hoe zal het blonde kindje zijn met neusje fijn en oortjes fijn en zachte haartjes als satijn? Hoe zal het blonde kindje zijn met oogjes blauw als morgendauw En rode lipjes als karmijn? Hoe zal het blonde kindje zijn met lidjes rond, en lachgezond en lonkend lachend zonder grijn?…

Vandaag moeten onze kinderen leren omgaan met geweld want alles wordt uitgebreid op school, tv en in de krant vermeld. Hun vrijheid komt al in gevaar en ook hun rechten, daar moeten zij nu al om leren vechten. Aanslagen bij de vleet het is niet meer weg te wuiven en ik zie het kind in het kind verschuiven..…

Gij wast aan mij gelijk de winde die wentelt om een koren-aar; dra zal ik aan mijn wang bevinden de zoete streling van uw haar. Dra zult gij 't glanzend voorhoofd beuren tot waar mijn slapen komm'rend staan: zo ziet men, wild, een winde geuren naast 't wegend rijpen van het graan. o, 'k Ben geen sterke; moe-gedragen, verzwaart…

in de sloppenwijk wordt een kind vermist een ingetogen kind van zeven jaar ijle klaagzang noch bezwerende drums kunnen het onheil weren niets brengt het gemiste thuis in nachtelijke angstdromen verliest de moeder haar armen ze kan het kind niet dragen naar het licht van de dag dat onaanraakbaar hoog achter de bergen schemert…

Elke belangengroep heeft een partij: Bejaarden, vrouwen, dieren, grefo’s, boeren; Dus als u actie voor het kind wilt voeren Kan er nog wel een nieuwe splinter bij. Want in het net door mij genoemde rijtje Past ook nog wel een leuk kinderpartijtje.…

Nee, jullie zijn mijn kinderen niet Toch voel ik de innerlijke pijn Als één van jullie huilen moet van verdriet Dan kan ik dus niet blij of vrolijk zijn Nee jullie zijn mijn kinderen niet Toch is er de traan, duidelijk, soms wat klein Die je regelmatig in mijn ogen ziet Als jullie blij, oprecht of gelukkig zijn.…

Je was mijn kleine jongen, lief en zacht, jouw oogjes straalden praal en pracht Jouw glimlach was mij geliefder dan parels en robijnen, jij liet elke pijn uit mijn hart verdwijnen Tot op een zekere dag dat je mij verliet, ik leek wel te verdrinken in de tranen van mijn verdriet Ik had je zo graag nog 1 keer papa horen zeggen, je nog 1 enkele…

Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur ik lach om het kind, kijk verder naar het spel van wind en wolken. Dan ineens zegt het kind: Oma....hoe moet dat als je een engeltje bent? Stel dat dan die wolken er zijn, dan zie je ons nooit meer, da's niet fijn!…

Het is met niets te vergelijken, het blije lachje van een kind. Zo rein met klare ogen, dat jouw oog zoekt en vindt. Het valt je onverdiend ten deel. Diep in je hart daar daalt het neer. Niets kan het evenaren, ontroert je meer en meer.…

aan de overzijde van de stilte de overkant van de taal vallen grote woorden uit onze handen de schone is gekomen onstilbaar mooie ogen als sterren als wit glas haar gezicht de maan vaart de wereld voorbij zachte stappen tussen de schelpen de nacht sluit ons in haar armen de schone is gegaan we leren afscheid nemen nooit van…

Innerlijk verscheurt dat hij jaren met een onbekend wezen heeft gepaard springt hij naar benee, sterft op straat. Moraal: niet op acht hoog kinderen baren als de man de vliegkunst niet verstaat.…

hoe schuldig is het kind als de streling het kleine lijf wakker maakt het weerloze hart ontkleedt hoe intens is de zee als de kleine boot verloren en verward in ongrijpbare stormen verdwijnt hoe brandbaar is de wanhoop als de man zoveel later weet dat het kind onderhuids naar liefde zocht…

Mijn moeder had Een stenen kind Gebaard, dus moest ik Het leven door met Een hart van steen - Nu mijn leven Aan het einde komt Is er van het Innerlijk gesteente Niet veel meer over, Het is uitgebikt Met woorden als beitels En aangevreten door De tand van de tijd…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Nee, Famke wil geen roze en geen blauw, Haar baby’tje behoort tot de neutralen, Het kind mag later het geslacht bepalen, En maakt dan zelf de keuze: man of vrouw. Straks wordt zijn penis er eerst afgedraaid, En als hij groot is er weer aangenaaid.…

En al waren we maar kleine kinderen, wij hielden veel van haar.…

ik weet niet meer dat jij er niet was dat je nog niet bestond in de stilte van de nachthemel kan ik de aarde niet meer verdragen het kleine leven zal als de doden niet weerkeren rouwen kan ik niet in ijstijden is de lente een slechte leugen de winter eindigt niet je onschuld je tederheid kan ik niet vergeten in deze kille…

Constantijntje, ’t zalig kijntje Cherubijntje, van om hoog, D’ijdelheden, hier beneden, Uitlacht met een lodderoog. Moeder, zeit hij, waarom schreit gij? Waarom greit gij, op mijn lijk? Boven leef ik, boven zweef ik, Engeltje van ’t hemelrijk: En ik blink’ er, en ik drink er ’t Geen de schenker alles goeds Schenkt de…

Nieuwsgierig kijk je me aan Ik moet lachen om je blik Mijn geluid geeft jou argwaan Maar je bent geen bangerik Ik pak je op Je drukt jouw lijfje tevreden tegen me aan Helemaal ontspannen als een lappenpop Blijven we heel intiem zo even staan Ik zet je neer Je kijkt me aan ontwakend uit je roes Jij verzacht al mijn hartzeer Ik hou van…

Overal blazen 200 watt schalmeien chromen accenten gespierde lakeien pitspoezen lekker die horen erbij we meten de luchttrillingen boven het asfalt in mei het is waarheid en ik vind het cool lacht mijn kind dat de wereld om andere redenen bemint en het macro van denken nog niet heeft geleerd kon ik stemmen dan tegen ondanks mijn verweer…

Je leeft als een teer plantje maar je bent hier bij mij, mijn kind Je leeft, je hebt het gehaald.…

huilen een traantje even gapen lief verzorgd in het warme nest nog geen idee van wat er rest en steeds die vriendelijke blije lach de ontvanger denkt dat het hem mag en zwelgt en groeit in tederheid het kind nog geen besef van tijd en eeuwigheid dan jaagt en blust het ruwe leven de onbevangen kinderdroom en ziel en stort het kind in…

ook zij herkenden in jou het kind jullie dolden dwaasden samen in lieve lust zij speelden in jouw lach dansten op je blik zagen voor echt wat jij hen met handen gaf je nam ze mee naar alles wat zij wensten vertelde over de grote wereld met zoveel mensen stil zijn wij weggegaan hun ogen keken jou nog dromend na…

Nog zoek ik naar de onschuld in mij toen ik nog was een kind Vergeefs, want zelfs op de bodem van mijn ziel is er niets meer, wat mij nog aan mijn kind zijn bindt Soms dartelt nog het kind in mij, het speelt, lacht en het huilt ik was in mijn kind zijn nog vrij In de slaap moegespeeld en levensvrij dan gaf ik mijn dromen ruim baan, luchtkastelen…