17355 resultaten.
Ter ere van Valentijn
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 108 geboren ben ik en opgegroeid aan zee
ik zou niet lang zonder haar kunnen
jij bent als de zee voor mij
afwisselend rustig, speels en wild
meester van het kind in mij
meegesleurd door je stromingen
ben ik het zand van je liefde
maak je mij tot vrouw…
De Zee
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 de mens is klein
groot is de zee
de mens is slim
wijs is de zee
de mens is sterk
machtig de zee
het bootje
de schuit
het schip
en de tanker
gedragen van haven naar haven
op de rug van de zee
het kind op het strand
trekt de vlieger
strak als een anker
de witte wolken trekken mee
en de maan trekt de vloed
kromt de rug van de…
Geboorte
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 279 Kind
speel met zon en wind
en laat de zee door je heen stromen
weef van liefde je dromen
Kind
wees als de zon
die aldoor straalt
in de dag
in de nacht…
een kind vol zee
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 332 ik de weg overstak
reed een bus voorbij
het kind vooraan, omsloten
door golven, schokkend
met ogen vol waaiende
wachtende zee…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Stormgebieder
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 115 "Val wind", sprak Mozes
Yam Suf lang genoeg gedeeld
ging de storm liggen…
'k Zit met mijn lamme benen
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.263 'k Zit met mijn lamme benen
in de asse van een stervend vuur.
Ik bid; mijn vrienden wenen;
en 't hangt mijn keel uit op den duur.
Zal ik mij dan vervelen
met langer Job te spelen?
De schoonste lol, de liefste lol
maakt op den einde dol.
De schapen moet men scheren
en de ezels moet men slaan, ja slaan.
Zo wil 'k, in alle…
O BLIK VOL DOOD EN STERREN
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.645 o Blik vol dood en sterren,
o hart vol licht en leed.
De dag is spijtig verre;
de nacht is hel en wreed.
Mijn mond vol wondre smaken
die géne vrucht verzaadt.
Niemand, o hunkrend waken,
die langs mijn venster gaat...
Wij zullen nimmer wezen
dan Godes angst'ge wezen.
- God, laat ons waan en schijn
dat we Uwe wezen zijn.…
Duinenkust
snelsonnet
2.0 met 12 stemmen 436 Een kekke kuil was ’s avonds al gegraven
zodat ik vrolijk mij erheen begaf
maar weldra stond ik stil, verbaasd, zelfs páf:
Er lag een jonge vrouw vol overgave
Ze rook naar zout, zand, zee, had ik wel lust?
Ik ging, maar ja… alsof je duinen kust…
Zeearmen voor zeegodinnen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 47 Belandt zij zonder
Chicanes aan land
Donderend en denderend
Extravert
Frenetiek de
Gretige gulzige golven
Hoorbaar hongerend
Intimideert zij
Jubelt zij haar
Kolkende klaagzangen
Lyrisch haar landschap
Mooie maanzieke reuzin
Neptunus maant haar tot kalmte
Oeverloos opent ze haar
Panorama’s deze non-
Querulante sterre der zee…
Schrijven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 71 Hoe wij onze namen schreven
vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…
Wonderschoon
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 682 Wonderschoon mooi kind
zo onnozel, zo lief
zo blij, zo tevreden
een echte hartendief
Wonderschoon mooi kind
zo vrolijk van aard
al zo innemend en ondernemend
voor mij zoveel waard
Wonderschoon mooi kind
met je glanzende ogen
zo blauw als de zee
het is bijna niet te geloven
Wonderschoon mooi kind
je hoort er bij
voor nu en altijd…
Eeuwigheid
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.202 Niets laat de gang los
in de voorzijde het
onbekende wacht
neemt leven
de aarde
de zee
het kind
danste
zijn lach
krullend
tintelend
eeuwigheid…
Hemel in blauw
netgedicht
4.0 met 70 stemmen 34 je schoof
het water naar
de kant met een
verbeten trekje
op de mond en
een koude hand
zand was er
in overvloed
ook de golfjes
rolden aan en af
het dijkje hield
zich verder goed
in het kleine
gevecht leek de
uitkomst beslist
ons werken op
strand miste
de ervaren hand
nog reikte ons
bouwsel naar de
hemel in blauw
met rondom…
Noordzeekind
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 428 Of hij alleen op de wereld was
banjerde hij daar langs het strand
geen last van kou en wind
op zijn laarzen door het schuim
dat kleine blonde noordzeekind
Hij tekende zijn fantasie
in lijnen klein en groot
met een vinger van zijn hand
of een schelp die hij vond
in het gladde natte zand
Soms zochten zijn ogen blauw
tussen de mensen op…
Echt hemel
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 900 Met het koekje van de hema
hand in hand
bij de zee gestaan.
Nog de groeten van
een ster gedaan.
Thuisgekomen
van het feest
riep ze mama, mama
ik ben in
de hemel geweest.…
ZEE...te zien
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 420 Zee te zien
als kind
zee te zien
Het schuim
van branding
van schelpen zilte smaak
Eb en vloed
vloed en eb
dat zich als vastgrijpt
Aan nat zand
wij schepten
wij schiepen
Zandkastelen
met onze handen,
schep en emmer
Wij zagen
een zwemmer,dood
drijven tegen het basalt
De zee neemt en
geeft het zout
aan m'n bestaan.…
zeekind
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 183 zij is open
als de zee
ze haalt het
uit het blauw
van mijn ogen
zoals het zilt
door haar navel stroomt
en vissen
in haar benen zwemmen
ze zal nog moeten leren
te zijn zoals ik haar zie…
De moeder het kind
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 808 Ik ging naar Bergen om de zee te zien.
Ik zag de oude zee. Haar overgangen
die elkaar telkens speenden in verlangen
deden mij turen. Een minuut of tien
dat ik haar zag, in ’t glas, mijn droom gedronken,
mijn hoofd vol van het water, wijd en zijd
laat mij daar tussen haar onstuimigheid
een beeld vernemen en mijn ogen blonken.…
Taart!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 287 Z…
Wie we waren (en wat we werden)
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 395 als kind droegen wij
zeeën aan land
in dunne emmers
wij bouwden kastelen
met water en bloed
en drukten gaten
in muren van zand
van ramen en deuren
wisten wij niet
dan kwamen de golven
luid en ongrijpbaar
liepen wij weg
op magere benen
wij vluchtten naar later
naar morgen en beter
vonden huizen
met winddichte luiken
gingen naar…
Speel met mij
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 474 wil het kind
in je vragen
te spelen met mij
zomaar aan strand
ik heb een schepje
en jij toch
een emmertje
vlak bij je hand
gaan voor de zon
de sprong over golven
het worden bedolven kom
speel met mij in het zand…
En vond het kind
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 542 het kind op strand
in samen gleed verstand
als liefde door ons hand…
ijs
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 158 als klein kind
een dreumes
verdwaald in taal
luisterend blind
de zee
niet meer
als de zee
niet meer
in het oor
waarom gaat
dit door
muziek in je gelaat
niet de zee
als
meer
er staat
ruis in je ogen
schuim op de regels
slapende egels
vogels drogen ogen
waarom staat het veld
leeg in koude lucht
ik maak het vol
daarom…
Het zout van de zee
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 97 Ik ruik het zout
Van de zee,
Zie het duingras
Dat moeiteloos
Meebuigt in de wind -
En even,
Heel even maar,
Voel ik me weer
Een veilig kind…
Over de zee hangt matelijk te tampen
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.766 Over de zee hangt matelijk te tampen
een zoele en droeve klokke door de mist.
De dag is zonder klaarte en zonder lampe.
Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist.
Een stemme galmt, en ieder loopt verloren.
Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn
die naast me dragen door te dichte smoren
lijk al te volle teilen melk hun pijn.…
En hoort uw hart
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.423 En hoort uw hart: hoort gij uw hart niet slaan ?
Daar is de maat waarop uw dagen dansten.
Niet wen gij waart met weelden overlaên
of dronken van een overmoed'ge waan,
stond ge in de rei die blijde tijd omkranste.
Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg
leg op uw hart uw hand, en gij zult horen
al de geheimen die, nog ongeboren,
zich…
Zon, strand, zand, wind en.....
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 175 Zachte golven kwamen naar de kant gerold
water sprak zacht, fluisterend
hier- en daar een huppelend kind
wat hard kwam aangehold.
'K liep verder, met de vloedlijn mee
soms bukkend voor een schelp
het water dreef steeds verder terug
''t werd eb, vanzelf.…
EEN VRUCHT DIE VALT...
poëzie
4.0 met 2 stemmen 407 Een vrucht die valt...
- Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen,
buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt.
De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen
haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen.
En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt.
Een vrucht.
- En waar ik sta, ten zatte levens-zome,
vol als de nacht, maar…