Alle inzendingen over kind OR zee OR strand

Heb ik de woeste zee in mijn gedachten nu ik over het strand loop nabij jouw droom de geest van de elementen huilt als een wilde hond aan de buitenkant van een gezellige broodjestent krijgt het waaien eindelijk zinvolle bestemming gekoesterd als een kind begint schemering te slapen.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Ik liep op het strand met blote voeten in het zand. Ik liep langs de zee, de golven namen mijn gedachten mee.…

Witte vogel boven zee uit Ameland een andere werkelijkheid in helder eiland licht proeven van de zilte lucht zoek naar vis boven golven waar leven is kom naar huis avond valt duister donkert hoog op vleugels van de wind in gedachten ben ik dat kind in jouw verhalen eenzaam om te verdwalen stoere vogel van de zee wanneer…

Laten we dansen rond het vuur Als zigeuners in de nacht Vergeten de stormen en de pijn Laten we dansen op het strand Als kinderen van de zee Breken golven in het zand Laten we dansen in de sneeuw Als minnaars in de zon Vervoering van het noorderlicht…

waar kinderen spelen in het moment golven de gedachten op en neer aanwijsbaar naar verloren zaken, aan het op-zee-herwonnen strand overspoeld door zilte tranen van eb naar vloed gedreven, bruist het leven, almaar hoger een onverwoestbare schat van haar zandkastelen troon.…

Als moeder en kind zijn ze elkander verwant: De glorie der zee is de roem van mijn land.…

Moeders schreeuwen hard hun naam Het zout van de zee plakt aan mijn lijf Ik voel me als een verloren zoutpilaar Op een droge uitgestrekte vlakte Maar helaas, niets blijkt minder waar Ik ben nog steeds hier op strand Argwanend kijk ik om me heen Stiekem in gedachten doe ik een wens En zou ik willen dat het strand verdween…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

de zee had het jongetje aan het strand gegeven het moest zichtbaar worden voor ieders oog 'n dood kind spreekt meer dan ellenlang vertoog de fotografe gaf het plaatje voor immer leven hun rubberbootje had het in de storm begeven onstuimige golven beukten het meters hoog de mensenhandelaar die de ouders bedroog en machteloos hun strijd moesten…

De wind doet mee met het ritme van de zee kalmpjes golvend brengt ze het water naar het zand van het strand De zon doet mee met het ritme van de wind en zee als kristallen nemen de golfjes haar schijnsel mee uit zee naar het zand van het strand De wind gaat over in onverschrokken woestheid de kristallen moeten ruimen voor uit elkaar…

ZEEHOND Texel - strand aan zee kijkt toe van ver - de zeehond kabbelend - de zee…

Een duik in de golven in 't zout van de zee nemen mijn sores en van alles nu mee Zwemmen naar de einder geen begin en geen eind Terug naar de kust kom ik gerust overeind De zon gaat nu onder aan 't eind van de zee Schittert haar stralen mee in de zee 't woelige water van 't deinen nooit moe intrigeert mij oneindig word van…

Mijn voeten laten natte sporen achter aan de kant. Niet of nauwelijks, te verdragen, De dingen die mijn ogen zagen. Langzaam klim ik hoger, klevend aan het zand. Druppels zoeken de weg naar beneden of verdampen snel in de lucht. Beetje bij beetje, begin ik te geloven dat ik het ga halen, maar dat wordt vergeten door een enkele diepe…

ik laat me stromen komen gaan geruis loos stil verzanden maar iemand neemt me op er zijn geen god vergeten stranden eens kom ik met de tijden mee terecht terug in zee…

Je voeten In brandend zand Zoekend naar verkoeling Je voeten In de koude zee Omhuld door een wazige sluier Je voeten Visueel verdwenen Kunnen daar niet eeuwig staan Het contrast Van verkoeling zoeken Maar toch weer naar het brandend zand moeten gaan…

drijvend op de woeste golven deinend op de zee slijpt zand mijn ruwe kanten neemt de stroming mij welwillend mee in vele kleuren tref je mij aan kom je mij tegen te pas en te onpas door de golven op het strand geworpen zo'n prachtig stukje geslepen glas…

een zomerse dag zee en stranden lopen vol iedereen geniet…

de zee wisselend goud legt het glinsterend vlak waarop kleine schepen varen langs een dunne lijn die samenvalt met de dromende daad van wandelaars over het strand zij vinden aanlopende golven en vrachtvaarders op vaste afstand bij klaarlichte dag werpen vlaggen kleuren aan de mast op het laag bed van golven liggen dun gestrekte draden…

ons mooie strand en levendige dorp heeft uitgestorven straten de zee is kalm alsof ze vredig zo verlaten haar golven van gemoed kan laten stromen uitgerust aan een rustige kust ons stille strand blijft onvermoeibaar wachten niets veranderd wat is verankerd in ons hart zo dromend langs de lijn weten we waar we trots op zijn…

vast in je schoenen staan rotsvast op je blote voeten op het strand staan en naar de zee kijken…

Lucht en zee en strand verdwijnen in grijstinten. De man en de hond, zwarte stippen in front, zorgen voor de vaste grond.…

Naakt gelegen aan de open zee neemt 'ie' me mee in het iets of het niets in het vroegere in het droevige in het vrolijke in al het mogelijke van je kennis en kunde van 't loslaten en gunnen want wie geeft die leeft en die zal ontvangen zelfs in overvloed Hè...natte voeten 't is al weer vloed!…

Aan zoom en rand schil van landen tref je vaak ....een lieflijk strand Het zijn palmen die er het decor van een aards paradijsje van willen maken Ik trof er jou -jaren terug- je veegde net je haar uit je gezicht Door dit gebaar aangetrokken schreef ik juist voor jou dit kleinood van 'n gedicht.…

De wind doet mee met het ritme van de zee kalmpjes golvend brengt ze het water naar het zand van het strand De zon doet mee met het ritme van de wind en zee als kristallen nemen de golfjes haar schijnsel mee uit zee naar het zand van het strand De wind gaat over in onverschrokken woestheid de kristallen moeten ruimen voor uit elkaar…

De wind doet mee met het ritme van de zee kalmpjes golvend brengt ze het water naar het zand van het strand De zon doet mee met het ritme van de wind en zee als kristallen nemen de golfjes haar schijnsel mee uit zee naar het zand van het strand De wind gaat over in onverschrokken woestheid de kristallen moeten ruimen voor uit…

bewegen op de deining mee We horen kinderen lachen en schreeuwen Ze bouwen kastelen vlak bij de zee Vliegers staan strak en hoog in de lucht ze roeren hun staarten heen en weer Soms duikelen ze snel in hun vlucht Op het zonovergoten strand neer Terwijl het duin door een zomerwind zijn kruin beweegt met de wilde haren Voel ik me weer het…