Alle inzendingen over klagen OR vertrouwen

Alles wat je vroeg, je hoorde mij niet klagen Het enige wat ik dacht was: Als mijn mammie mij maar lief vindt.…

Je moet niet klagen dat je het koud krijgt als je zelf in de schaduw van 'n ander bent gaan staan Je moet niet klagen dat je niet kunt groeien omdat je te weinig licht krijgt onder de boom waar je zelf bent gaan staan Je moet niet klagen dat je verdort omdat de regen jouw wortels niet haalt Ik moet niet klagen dat ik koud…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Houd mij bij de hand, ik voel mij zo alleen Zonder U Heer, kan ik niet leven Laat mij niet los, wil mij Uw bijstand geven Hoor naar mijn klagen en geween.…

Blijven ademen Ze zijn gemiddeld boven de tachtig jaar, mensen die verblijven in onze woonzorgcentrum. Sommigen zijn nog redelijk te been en goed bij hun verstand, zoals ze dat zelf zeggen, maar de meesten zijn zwaar hulpbehoevend en in hun hoofd doemt de mist op. Het is hun laatste rechte lijn waarin het gemis groter is dan het genot…

omdat ik je niet meer kan vertrouwen vind ik het beter niet verder te bouwen. maar.... toch ' t beste voor jou, nu en altijd en overal !…

Hij was mijn trots en gaf me veel vertrouwen van zo een man kan je alleen maar houden. Jarenlang heeft hij geleden. Nooit hoorde je hem klagen. Mijn vader heeft zijn ziekte stil gedragen door zijn geloof zo diep en hecht leverde hij met zijn ziekte een gevecht. De doktoren hadden hem opgegeven, toch bleef hij nog steeds leven.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Of droom ik, en is 't nacht, of is mijn Ster verdwenen? Ik waak, en 't is hoog dag, en zie mijn Sterre niet. O Hemelen, die mij haar aangezicht verbiedt, Spreek mensentaal, en zeg, waar is mijn Sterre henen? De hemel slaat geluid, ik hoor hem door mijn stenen, En zegt, mijn Sterre staat in 't heilige gebied Waar zij de Godheid, waar de Godheid…

Gevangenen zijn heel erg aan het lijden Een deel van hun rantsoen wordt afgepikt Omdat er teveel brood werd weg gemikt En dus besloot men om eens flink te snijden Een overleg waarin wordt toegezegd Dat er meer brood komt, wordt nu snel belegd…

spreken met je hart zwijgen met je mond je bent een geval apart sterk en heel gezond maar meestal averechts zijn jouw gedachten wel bizar, zeker niets slechts dat begreep ik echter snel dus schenk ik je het vertrouwen ontgoochel me alsjeblieft niet ik wil het niet berouwen zo besparen we veel verdriet ik hou van jou mijn zoon mijn…

Het is beter om op God te vertrouwen Dan op mensen te bouwen. Het is beter om God te prijzen Dan Hem af te wijzen. Het is beter om te vergeven Dan in haat en nijd te leven. Neem de tijd om na te denken En aandacht aan het goede te schenken.…

met mijn dromen ik was angstig, geheel ontwricht in mijn zoektocht naar het mooiste licht schaduwen mogen nu gerust verdwijnen de zon mag weer volop helder schijnen op een plaats waar kwaad ligt te gluren zal al het goede in het leven verzuren jaloersheid en nijd waken voor altijd wees op je hoede, voordat het je spijt want ruimte en vertrouwen…

We mogen wezen wie we waren of nu al zijn. Leven is zoals wijn ook tijd die wordt geleefd soms met pijn en beleefd verlangen behangen. Vertel, wat heb jij te uiten , te delen. Ken ook jij een vorm van ontluistering, zag jij vroeger al parades zoals die optocht. Het geleek ook nu een r.k. processie van ooit. Het geleek weer een toneelspel…

Sommige lippen die mijn wangen raakten zijn nu sterren hier in menige nacht, puur die levenslange hele bijzondere gedachtepracht. Soms delen lood, boomschors of wolkenpacht emoties aan het woord zoals leven het bracht. Soms gelegen in kubisme dan weer in harmonie kleuren van regenbogen die ook jij en ik vaak zie. Sommige lippen en ogen…

Noch is het dit planten van een lindeboom om ooit ook bij hen het zonlicht te temperen, een manier deze hitte wel buiten te houden 't tij vertrouwen 't is niet enkel het zeggen. Deze tijd voelt compleet als andere haven, aangelegde geleden pijn, stil venijn ervaren.…

Het is die gedachte die zich heeft genesteld die eerlijkheid die zij zuiver wilde voorstaan, veel staat al ergens genoteerd en vastgesteld voortaan hoeven we zelf niet ver weg te gaan. We hoeven niet ver te zoeken wat bij ons hoort het verschijnt op een dag vanzelf in ons leven, aan het firmament borduurt ook tijd onverstoord net als bij jou…

En als mijn vrienden af en toe eens vragen hoe ’t met mij gaat, antwoord ik wat benauwd geheel naar waarheid: “Ach, ik mag niet klagen”.…

Tja wat kunnen de mensen eeuwig klagen, het wordt tijd dat we elkaar verdragen. Het enige dat we moeten doen in het leven, is elk mens onvoorwaardelijk liefde geven.…

leven van het verlies dat nog niet is geteld, het bindt de hoop aan het geknaag dat in het duister de weg verspert lange verbintenissen die in akten staan verzegeld doemen als verstekelingen op aan het eind van de staartveer die als roer de weg verkent langs de woorden die hij heeft ontvlogen morgen, ja morgen als het licht zijn klagen…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ik hoor een klagen, klagen immermeer, zoet, droef, een klagen van mijn jonge lief, die troosteloos is en treurt om hare jeugd, ach, troosteloos. ‘Tot een groot lijden ben ik uitverkoren en smart ligt, donker bloedend, midden in de pracht van al mijn arme, jonge leven, mijn jonge leven.’…

Van hoe ver moest ik komen, hoe diep ben ik gegaan, hoe ben ik ondanks alles er steeds voor blijven gaan Wat is het nut van vechten, als weet dat je het niet redt, je alles hebt gegeven, en bergen hebt verzet Hoe kan een mens zo blind zijn, je niet zien zoals je bent, zo dichtbij laten komen, en je dan nog niet kent Wantrouwen en ongeloof…

er staat iets op mijn tafel het zijn woorden van geloof steeds bij eten aanschouw ik ze er is niets dat ik je beloof maar ik heb vertrouwen in de vriendschap die je toont die geeft kleur aan het leven schrijf het bij op mijn tafel dan kan ik je woorden geven…

Ik weet met deze situatie echt geen raad, Omdat ik bang ben dat mijn vertrouwen weer eens wordt geschaad!!…

een wereld vol vertrouwen is een wereld vol geluk een wereld vol berouwen is een wereld lelijk en stuk een wereld vol vertrouwen dat geeft de mensen hoop met liefde en vertrouwen kun je een hele hoop een wereld vol vertrouwen dat is pas perfect als een wereld zonder rouwen je vrede en liefde wekt…

Met al mijn liefde, geef ik me over aan jou En met een schuchtere stem zeg ik, ik vertrouw op jou…