Alle inzendingen over kleurende

in laaiende hitte geven dennenappels op het pad geur in het bos en gloeiende liefde meer nog dan wuivend gras in de kleurende zomer we kijken ons rijk jonggeliefden in de zwoele avond onder hemelsbrede sterren slapen in een wereld alleen voor twee vroeg in de morgen de geluiden van buiten ver van de stad de scharrelende egel bij…

hoe de laatste roos in de tuin tussen ‘t kleurend en vallend blad haar pure schoonheid nog even bewonderen laat hoe zij in regen en gure kou haar tere knopje boven water houdt, naar ik hoop niet al te snel verdwijnen zal hoe ik deze roos als zij het redt begin november in ‘n vaasje zet hoe zij dan naast die ene kaars tussen zacht…

licht wist het donker van mijn wimpers verzacht de plooien in mijn huid geeft kracht en inhoud aan de klinkers in de woorden die ik uit licht doet op verwondering hopen hoewel geen klok daarvoor nog luidt roept speels, warm kleurend mijn ogen open ik antwoord soezig, 'ik kom eruit' een blik in de spiegel is voldoende voordat ik onder de…

we hebben onze schoenen uitgedaan liepen op blote voeten in het glinsterend natte gras nog was de zon niet warm genoeg om de dauw op te drogen alleen de bloemen openden al hun ogen rechtten hun stelen om ons niet met gesloten knoppen te vervelen keken ons kleurend en subtiel geurend aan wij voelden ons apart en verheven…

Je handen liggen stil gevouwen kleurend blauw Handen met een verleden die geloften deden van trouw Ooit streelden je vingers een symfonie van passievuur Nu liggen zij daar stil zwijgend in dit kille stilte uur Je handen liggen stil gevouwen in een doodskrans Handen met een verleden die het leven namen als een kans Ooit streelden je…

ik heb van jou de lach geleerd waarmee ik expressie geef aan blijdschap van binnen uit ik zie je vingers gaan op zoektocht naar warmte en liefde in onze gezamenlijke lichaamstaal zij bespelen kleurend de ruimte delen beweging in elkaar raken tot wij onverwacht blijven haken in een lach waar de wereld van zal houden…

de te gekke woorden, de klanken van de melodie, het zomerlied die kleine beetjes voor me zorgen een lach over mijn verdriet het rode blokjes picknickkkleed gespreid op het warme gras de mierzoete vruchtenlimonade kleurend als de vlinders op het glas een stille alleszeggende wandeling over het steile oeverpad geen schaduw die ons in kan…

Tegen een roze lucht oefenen kale dansers hun stramme takkenarmen als een groep nordic walkers op fris kleurend groen. Rekkend, strekkend als geweien in de verte, kleurig groeit de lente boven doodgewaand roodbruin.…

Fel kleurend in de vroege lentezon. De donkere aarde dekkend, sierend, als op een feest. Daarboven jubelen weer de vogels, driftig trillend in hun liefdesgloed. De mens aanschouwt dit sprookje opnieuw, met grote vreugd. Het doet opnieuw een snaartje trillen in een wat oud gemoed.…

als je handen sierlijke lussen beschrijven zie ik je kleurrijke gedachten boven komen drijven waar de waterspiegel nog vriendelijk rimpelt begint de eerste confrontatie met de werkelijkheid zacht drijven golfjes in hun olie verpakte doorschijnende verblijven kleurend tegen oplopend zand jij hebt de gedachten niet bezworen…

waar volmaakt het eeuwig zoeken naar foutjes in schoonheid uitlokt speelt bij jou de lach van zeker weten een eigen spel schuift hemel weer een plaatsje verder is superglans net een verblindend stukje hel dat oplicht waar contrast het paradijsje ziet soms wolkt wat speelse magie aandacht kleurend boven de scenes waar jouw volmaaktheid…

jij zong de muziek van het leven waarin woorden verhaalden over liefde en leed jouw tonen konden daar kleurend vorm aan geven het diepste verdriet in de donkere bassen het ijle geluk van subtiel fonkelende kristallen zelfs de vlagen van wind kwamen om hun teksten vragen gedragen door het vlammende schijnen van vuur…

Klanken als geïmproviceerde sonate Een fuga aanzwellend in tonen Afrollend tot golvende cantate Een compositie die dagen vult met rust En mijn gedachten zweven mee Als dwarrelend herfstblad in de wind Kleurend zinnen en woorden Tollend en draaien in zwierige maat Begeleid door deinde akkoorden Die klinken van storm tot zachte bries En…

gisteren heeft een beminnelijk mens de wereld veel te vroeg verlaten vandaag veeg ik de eerste bladeren wat trager bij elkaar in ‘t besef dat het leven breekbaar is haar geheimen diep versluierd houdt aan alle seizoenen onderhevig blijft waarin vogels naar verre oorden trekken, het kleurend blad verwaait stilaan verweert waarom…

Een warme glimlach tovert kuiltjes in haar nog wat slaapdronken wangen als ze uit Morpheus‘s armen glijdt ze zal de nieuwe dag gaan veroveren wind en regendruppels ten spijt ze lieft de herfst boven zomer en winter de lente is ook een zaligheid maar de herfst met al die dwarrelende bladeren en kleurende klanken die hoort bij haar hart…

het zwart aanhad van deftig jij op je gemak de stilte genieten van de service in pak nippend aan de cappuccino zonder vervelende bambino's ook bij de buurman vlaagt de lentewind in extra knoopjes los lange benen bruinend in te korte shorts studenten die bedienen een lach als fooi verdienen het lichte blond maakt zich weer kleurend…

magie en mystiek de klankkeuzes zijn liet me meevoeren door stemming en sfeer naar grenzen van weleer in de diepte van ons hart overweldigend was de smart en het mededogen dat met duizend ogen warmte gaf na een korte heling ging ik weer omhoog waar de ruimte haar schittering ingetogen bood vergeten tijden hun weergaloos kleurende…

geen ruïnes schonen op een al doorleefde plek een nieuwe stek daar verrijst mijn kathedraal zonder pilaar en heilige graal geen glas in lood en zwaar berookte muren vrijheid gaat weer eeuwig duren het zelfdragend dak wisselt steeds van blauw naar zwart met vage wolkconstructies de muren transparant uitgevoerd in seizoengroen rijk kleurend…

ik zag passen dansen hoge hakjes klakken voelde de zwiep van de salsa diep in mijn lijf jij met je temperament maakte een vent van mij resoluut en doortastend ook teder en afwachtend na eindeloos draaien verraadden je ogen de finale waarin spanning was opgebouwd vol liefde kleurend als goud in volledige overgave keerde jij naar binnen…

intens Lippen gloeien vol vuur Vervlochten liefdeswens Donsjes dansen emoties Wonderlijk door ons heen Kriebelen teder mysterieus Verlangende liefdeszweem IJskristallen zijn gebroken En smelten als chocoroom Versmolten in genegenheid Een zoete magische droom Vlinders spartelen dartelen Liefde bloost harten rood Geurend en diep kleurend…

HET BOLLEND VLAK Langs de horizontale lijn het bollend vlak de verticale gedachte gestrekte waarneming eindeloze rijen stramme leden bolle bolle helmen rode koppen koppig rood geurig golvend kleurend scharlaken dansend dooreen geelkoperen draden gesteelde dorst neêrbuigend in smachtend verlangen stroom der vergetelheid daar staan…

woorden, ontstaan langs het bramenpad waar een witte dwarrelvlinder in zwoelheid, en nectarminnend geen weet van sapvlekjes op haar wiekjes had woorden, als de dauw, een deken van mist rond de laatste zwaluw die door ingebeelde warmte de komst van de herfst heeft gemist woorden, aanrakend, gevoelig dichtbij soms onvindbaar ver kleurend…

De verwarring door gekte in de familie, die zich verwijderde als in een echo van stilte waarin woorden zich verloren leek immer maatgevend in het voorjaar wanneer gras groen groeide in weide en in het najaar grauw kleurend het natgewas vol herfstdauw en misschien was er iets van die verwarring die de weemoed tekende in herinneringsbeelden…

laat de een de ander of omgekeerd alleen Spat wat twee eens waren in niet te lijmen scherven uiteen Weer heeft de liefdesbloem haar werk gedaan Mensen bedwelmd met haar geur te veel verblind met een roze wolk omkleed Echter steeds fletser werd haar grandeur het roze wat steeds verder afgleed Maar toch hebben ze genoten van die fraaie kleurende…

Het maakte haar begaan Zag haar tussen de waterdruppels staan Een waterval vol jeugdigheid Blinkende zonnestralen over haar huid verspreid Hij zag haar staan in een kleurende regenboog Waar haar schoonheid voortbewoog Waternevels sprankelend over haar huid Genietend van een paradijsvogel die naar haar fluit Kabbelend blijft het water stromen…

In de armen van het zandpad rust in het late middaglicht het vale veld De bosrand breekt de zon in duizend stralen kleurend al naar rood Vogels moegefloten en gezongen keren huiswaarts naar hun bomen De vader maant zijn kinderen: Kom we gaan !…

eerste heldere stralen van de ochtendzon kleurende overvloed gedrapeerd over 't boerenland ganzen in groepen op 't water langs de oeverrand een zaligheid zoals deze dag begon het kleine roeibootje van een oude visserman afgemeerd bij zijn rijen fuiken kan de lucht van gevangen vissen ruiken twee reigers aan de kant in afwachting; van……

de lucht droeg merkwaardig genoeg het onbestemde druppels twijfelden al glijdend aan tak en stam donker kleurend als heel oud behang in deze seance klonken de kreten van vogels gedempt zonder de echte spirit die een zonnige dag van ze kent in gedartel en gedurfde duik maar tussen de struiken en groen grijzende grassen is het een…

Aan het einde van het pad langs een zijden schaduw van bronzen bomen laat ik samen met jou de herfst ontwaken Ik streel over ’t groenige water en meng grijze tinten doorheen het roestige bruin van verdorde bladeren In zachte bogen laat ik je sierlijk dansen wanneer een koele bries het kleurende lover laat vervagen Door elke windvlaag…

een gele zee golvend in de lucht Hoe mooi die geheimzinnige mist In het ochtendgloren op de fiets Het vocht hangt aan mijn wimpers En ik geniet Hunkerend naar een avond kaarslicht Geen jonge herten dartelend in het gras Geen ontluikende bomen en fris gewas Vooral rottende bladeren en schimmels en draden Prachtig rood en oranje blad Kleurend…