168 resultaten.
Kompel
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 953 af te dalen in het
krocht van jouw venijn
zou om onverteerde
eigen woede zijn
mijn zwarte goud
weet zich elders zoek
kleurloos fluitend asemnood
keert het rode doek
kompel ga alleen
dit licht blijft aan
hoewel van gelijk verbond
ik zal elders graven gaan…
Verzwolgen
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 648 Soms voel ik mij
als verwaaid blad
Door wind en regen
vertrapt doornat
Koud kleurloos
broos en zo zwak
Nerven gescheurd
los van mijn tak
Liggend op aarde
nevelig vol vocht
Nergens beschutting
tegen kou en tocht
Dan is het wachten
tot ik zal vergaan
Verzwolgen verteerd
niet meer zal bestaan…
Geboorte van inspiratie
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 140 In amper merkbaar vervloeien
rees schemer in de morgen
brak de hemel open in zonnelicht
week kleurloos nachtelijk duister
mengde bloemenkleur en vogelzang
tot nieuw veel belovend gedicht.…
Groen uitgeslagen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 384 waar is het rood
waarop ik ooit
mijn koper blies
de waar aanprees
waarmee ik jou
mijn jeugd aanbiedt
groen uitgeslagen
door te snel en
veel willen behagen
loslippig werden
tonen nog donkert nu
voor even de trombone
de spirit is eruit
mijn riet vibreert slechts
kleurloos het geluid…
Banden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95 (elfje)
rups
zo fraai
nachtvlinder zo saai
toch hebben ze samen
(familie)banden*
* (bijgaande foto) deze eenvoudige doch mooie rups verbergt een saaie kleurloos bruine nachtvlinder in zich.
Fraai van buiten, minder leuk van binnen. Uiterlijk o zo schoon, soms van binnen nog minder dan gewoon.…
Uit niets
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 296 Zoals poëzie begint
een opwelling in een leegte
aarzelend een eerste woord
Een primaire zet
verschuift het beeld
dwingt tot een opvolging
beperkt de keuzes
Gedachten en vergezichten
vinden verbindingen
met het onverwachte
Veel blijft onbeschreven
kleurloos en open ook
één snede van de zin
vult ganselijk en volleerd.…
Je haren waren bleek
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 507 zie je ogen
en je handen
heel ontspannen maar
je haren waren bleek
kleurloos door
de chemokuren
in een weer
moeten verduren
door het sprankje
hoop waarop wij
voortborduurden jij
patronen en ik structuren
wij presenteerden
vandaag aan de wetenschap
jij rollatort traag naar binnen
ik wacht op een nieuw beginnen…
bedorven dichter
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 950 je angsten
verberg je
in woorden en zinnen
in strepen en kleuren
en tijdloos geluid
je zorgen
verlies je
in weerloos beminnen
in beelden en geuren
met muskus gekruid
je liefde
beleef je
in roerloos vertrouwen
op alle momenten
en iedere plek
je leven
beschrijf je
als kleurloos aanschouwen
van pap zonder krenten
met lekkere trek…
De terugkeer
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 143 Dwazen die dolen door jaren
aan een ander bestemd, iemand
die dood is, de dagen varen
kleurloos en ongewis van land.
In volheid van vergane tijd,
wens ik te verpulveren maan
en zon, te grijpen en uit nijd
te doven, ster. Alles eraan.…
Acceptatie
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 135 Kleurloos en somber,
stijlvol en vast.
Ik kan niet om je heen,
je hebt een eigen kracht.
Alles ligt in je besloten,
de vele kleuren van de boog.
Ondoorgrondelijk vlak,
grond of dak?
Ik wil je niet plagen
maar je hebt een tegenpool.
Is er een dans
waar kleuren ontspringen?
Ik weet het niet,
dit vele roeren zat.…
Ensemble
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 215 Als ik al wat ik verwachtte
van het vers vergleden jaar
vergelijk met het gebrachte
dat ik dag op dag ervaar,
vormt ook het meest wèlbedachte
maar een kleurloos commentaar.
In het grijze niet bij machte
te schilderen hoe wonderbaar,
als volmaakt het meest vertrouwde,
ons ensemble zich ontvouwde.…
Café De Koningshut
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 26 Ik heb wel eens iets teruggehoord
van een zus of buur, iets van vroeger
dat mij bijzonder maakt, ach ja
rondgereden door de gewesten
word ik niet meer, in een draagstoel
achter op papa's bagagedrager
met weerhaakjes in mijn huid
die het licht weerkaatsen
met koninklijke allure
nee, kleurloos ben ik niet
al heb ik geen franjestaart…
Het zonnespectrum
poëzie
3.0 met 14 stemmen 4.109 Edoch, omdat het klare glas
Der kunst volkomen kleurloos was,
Vermoed ik, dat haar eigen aard
Dit kleurenspectrum heeft gebaard,
Dat steeds in 't klaar en nuchter wit
Van mijne ziel verborgen zit.…
de witte verslaving
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 151 Kleurloos wit
ik kan het niet laten, ik wil het haten zei jij,
een verslaving, vechten ontwijken wil ik, dacht ik, zei jij
het houdt mij met een stille blik in zijn macht
het overtreft mijn geestkracht ongeacht de pijn
woekerend als een slanke witte slang, verleidt het jou,
teringzooi zo wit als verse sneeuw,
jij wankelt een reis in het…
Reliëf
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 502 beelden
ze zijn toch van steen
waarom huil ik dan
en beweeg onzichtbaar mijn lippen
ik weet dat je er nog bent
want jouw geur van gezwollen aders
beitelt mijn hand tot een vuist
in mijn schoot brokkelen ogen
tot onherkenbare resten
van eens geprevelde gebeden
mijn lichaam stil en koud
leeg en kleurloos verhard
verzwegen tot steen…
Klei
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 316 de drab waarin ik uren investeer
de helft van mijn leven
de narigheid
die zich beweegt langs kletsnatte lijnen
van de buien met invloed
ik voel mij neerslachtig
als ik struikel over tegels
scheefgeschoven
over de vettige substantie
aards slik
met een hoog lutumgehalte
maar kleurloos als een afgedekte hemel
toch wordt ze blauw…
Een tweede leven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 176 ben aan het verschimmen
alleen de schijn blijkt nog
wat werkelijkheid te zijn
bleek en kleurloos
dwaal ik rond in een leven
dat lijkt te verstommen
maar diep van binnen
is in hoekjes en luwte
de lente voorzichtig begonnen
op onontgonnen gronden
ontkiemt reserve zaad
dat voor een tweede leven gaat
aan mij de eer
om later als herboren…
anadroom
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 115 aan de rand van het wuivende bos
tegen het kleurloos van schuivende wolken
een wegstervende trein, weet je nog dat
ieder van ons, hoewel onwetend, samen
het verschil der delen, ons beider geheel
onvergeetbaar in wat komen zou, gegrift
als ontmoeting van verlate tijdgeesten
grenzend aan de binnenkant van donkerte
geduldig onafwendbaar…
De nachtbraker
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 83 Etmalen zonder dagen,
nachten zonder slapen
maken de avonduren langer
en mijn dromen zo kleurloos.
Een te leeg gevoel
maakt mijn maag van streek
en mijn hoofd overvol.
Teveel van alles
maakt mijn hart gevoelloos.
Dan dwaal ik weer af naar gisteren.
De toekomst knipoogt schalks.…
Het grijze
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 61 ik heb het
grijze opgezocht
om mijn kleurloos
leven wat meer
inhoud te geven
me opengesteld
voor alle sferen
en stemmingen
om andere tracés
te proberen
tussen wit en
zwart kende ik
de contrasten
in grijs voelde
het wat onzijdig
zonder richting
en houvast gleed
ik weg in naamloos
zonder evenbeeld
ik bleek te week
en verdronk…
Hautain
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 533 die kleurloosheid van je
kun je niet langer camoufleren
nu het plakkaat sneller loslaat
dan je het erop kan aanbrengen
arrogantie sijpelt uit jouw pen
wat geschreven waarheden
overschaduwt, zodat er een andere
dimensie ontstaat
waarin jij jezelf overschreeuwt
om hen te overtuigen van jouw gelijk
kijk je hooghartig neer op het plebs
buiten…
digi-taal
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 209 licht gekruide smakelijke woorden
glijden bevallig van mijn board
ze kijkt er van op, blij verrast
die had ze in tijden niet gehoord
grijs, grauw, kleurloos is
steevast de discussie
geen romantiek, geen vrolijke flirt
het heeft wel wat van ruzie
vaak gaat dat zo, onbedoeld
geluk blijkt somtijds zuinig gestoeld
de onrust is thans weggeappt…
Kleur(loos)
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 570 Zijn lessen zijn fluoblauw
Op het einde van de dag
Bezoek ik mijn mama in het ziekenhuis
WIT
Op het gelijkvloers hing een feestsfeer
Ik ging naar boven
Daar was alles kleurloos,alles WIT
Ik ruik wit,ik zie wit,ik hoor wit en voel wit…
missen
hartenkreet
3.0 met 29 stemmen 6.052 ik weet niet wat ik met dat missen moet
dat eindeloos herhaalt
het enig woord dat ik herken
steeds weer opnieuw vertaald
ik weet niet wat ik met verlangen moet
het is er al de tijd
een veilige gevangenis
daar raak je niemand kwijt
ik weet niet wat ik met die heimwee moet
het houdt me kleurloos klein
ik ben wel in de buurt geweest
maar…
Emulsie
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 121 Vandaag, vervalt
het verleden,
schrijf ik onleesbaar
uitvluchten gesmeden,
luidruchtig gezint
in onbeschreven bladen
bemint zonder te schaden
gedoopt in kleurloos water
mijn greep die loslaat
in kritiek voor later,
alles wat afvalt, weer
opricht, de poëzie
in een woord beslaat,
emulsie van de tijd
verwaaid in transparente
pennen van vlijt…
Ik heb jou nodig
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 2.403 De onzekerheid wordt gecamoufleerd
door schimmen van vals optimisme
een stuk puur geluk ligt gereserveerd
overstelpt door hoop en idealisme
Mijn gevoelens liggen diep begraven
onder invloed van kommer en kwel
ik wil zo graag de glans handhaven
maar mijn gemoedsrust schopt een rel
Mijn positieve inslag is nu overbodig
in mijn wereld zo kleurloos…
Jouw sneeuwse pracht
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 236 je groeide zacht
bloeide in stilte
op bomen en wegen
jouw sneeuwse pracht
zacht dalend in
duizenden vormen elkaar
ontmoetend begroetend
in de avond en nacht
haakte tot
kristallijnen maar
mocht in de zon je
bloem niet meer schijnen
het wit is vervaald
verdwaald in kleurloosheid
van water ooit zal jouw pracht
weer gestadig dalen…
Winkelstraat
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 216 aanbiedt voor een praatje
goed bedoeld man - maar nee dank je
ze staan naar hun klanten te smachten
in ieder dorp hetzelfde verhaal
en iedere keer besef ik maar weer
winkelen is al lang geen funshoppen meer
het is dat je soms een bekende ziet
daar doe je het misschien nog voor
voor het fijn boodschappendoen echt niet
het is allemaal zo kleurloos…
Rust
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 885 Dwarrelend als een verdord blad in de wind
Is dit het moment dat ik mij zelf terug vind
Lig ik kleurloos droog op mijn oude matras
Reeds afgestorven alsof ik er nimmer was
Laat mij de rust het enige wat ik u vraag
Laat mij verteerd liggen door insecten belaagd
Zo ik rottend verdroogd tot as ben wedergekeerd
Heb ik niets maar dan ook niets…
Eenzaamheid
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 243 Eenzaamheid
maakt van een gezond mens een wrak
eenzaamheid
maakt van een jongeman een ouwe zak
eenzaamheid
verandert een mooie vrouw
in een kleurloos exemplaar
eenzaamheid
verandert een vers gebakje in een zure taart
eenzaamheid
is een zuigende modderpoel
eenzaamheid
is een hol leeg gevoel
eenzaamheid
keert je ziel binnenste buiten
eenzaamheid…