Alle inzendingen over klompjes

net... witte vlokjes met lief hangende kopjes, lijken te schreeuwen ons voetjes voelen klompjes wel...laat het nu maar sneeuwen!…

De klompjes komen en gaan in Nederland zijn ze een bestaan. Ze geven kleur en fleur en hebben een meesterkeur. Uit hout gesneden geverfd en gemeten. Ze zijn ons etiket zelf als je ze voor de deur zet. We kunnen niet zonder ons Nederlands wonder.…

Een nieuwe vorm van leven is ontdekt Voorlopig zijn het kleine klompjes cellen bij schade kunnen zij zichzelf herstellen Ik vrees dat dit eenvoudig wordt gehackt ’t Zijn nu nog kikkercellen hoor, maar strakjes gebruiken ze vast Trump- en Poetinkwakjes…

… Een nieuw paar klompjes, puik en net, Met zilvren neusjes afgezet, Gevoerd met witte schapenvacht… En binnen in daar lag een brief, Waar op stond: ’Voor mijn Neefje-lief!’ En Moeder zei me met een lach: ‘Nu ziet ge maar, mijn beste maat! Hoe of het zoete kindren gaat; ‘k Hoop dat je nu zo blijven mag!’…

ze ligt in een bron van licht en trekt haartjes uit haar liezen in de zon verzachten scherpe stalen rafels tot vormloze klompjes wat schaafde en wrong loopt door de afvoer naar de regenpijp ze trekt nog een haartje en vindt godzijdank haar woorden terug…

Spelend aan mijn moeders hand Met klompjes aan door ons mooie drentheland En turfjes dragen uit het veen Met alle soorten vogels om ons heen Met koetjes in de weide Over onze mooie heide Ik zong altijd het mooiste lied Ach moederlief vergeet mij niet…

toch zijn ze er de kleine klompjes erts die ik probeer te zeven uit jouw woordenvloed jij hebt ze meegekregen maar de snelle stroom slijt kanten af maakt water ondoorzichtig ik heb ze tot een sieraad van welsprekendheid gegoten vloeiend blinken zinnen in een schitterend juweel de strofen strelen ieders oor in ritme en balans wat…

ik wil het zachte goud van jou gaan gieten tot een beeld de klompjes hebben we gedolven in de mijnen van je hart zo onbereikbaar door de puinhopen van jaren de vele instortingsgevaren zal in vuurvast steen je evenbeeld gaan baren we breken het in samen paren je karaatgehalte is zo hoog dat sommige delen vloeien daarin…

Bloemkool is niet te betalen aardbeien zijn klompjes goud maar vandaag ga ik ze halen omdat ik er zo van houd 'beter duur dan niet te krijgen' de bekende hinderlaag om van liefde maar te zwijgen: die gaat immers door de maag ergens moet ik op besparen dán maar geen vakantiereis minder kapper voor mijn haren en geen lot, dus ook geen…

Vader ben ik van dit Mooie, kwetsbare kind, Dat thuis zo op zijn Eigen omgeving gesteld is, Erg gericht op de veiligheid Van eigen pap, mam, en huis - En nu zie ik je dansen Op je eigen klompjes Op het grijze zeil Van je klaslokaal - Op je hoofd een tuindershoed, In je arm een mand met Zelfgekweekte preien, Voor de gelegenheid…

Ik was verknocht als kind aan het boekje Piggelmee Je kreeg het op " Van-Nelle" punten En ging over "Het Visje In De Zee" Langs het strand en langs de duinen Liep het ventje Piggelmee Om het visje weer te roepen Het visje, visje in de zee Klossend op zijn kleine klompjes Door zijn vrouw weer weggejaagd Moest het ventje méér steeds…

Gele klompjes met rode krullen en gebreide kousen terwijl iedereen al een maillot droeg. Een derdehands jas -waar de gure wind vrijelijk doorheen joeg- met houtje-touwtjeknopen. De kinderen van de buurt - hun gegiechel hoor ik nog- konden het heen en weer krijgen. Ze wilden maar niet zwijgen.…

Zie, hoe bedaard die straks nog schelle praters Lijk kleine klompjes tegen 't luchtgrijs plakken. Heisa! daar gaan ze weer: de twijgen krakken! De dag barst open van hun rauwe schaters!…

mogen en te moeten ondergaan ingrediënten van een verdwenen tijd ik aanschouw de onoverbrugbare kloof die het nu van het toen en het straks onderscheidt voor die razende snelle van nu houd ik me oostindisch doof de gemoedelijkheid de onschuld we zijn het voorgoed kwijt die oude tijd had nog geduld en geloof me als die drollenvanger die klompjes…

Ach nee het zijn de houten klompjes die door de jeugd immers al lang niet meer worden gedragen…

stuift zee in verte duin en dal weidelanden koe met stal bloemen bomen vogel meeuw tijd staat stil voor jaar en eeuw boeren-huisje akker ploeg kindje speelt plaats genoeg ouwe ezel hinnik lacht vrolijk rustig dag en nacht boer boerin beide buiten lapjeskat vogels fluiten blauw groen geel zonnestralen kleine meid water halen klompjes…

Als kind pardoes ontdekken waar velen likkebaardend van dromen: klompjes talent Gouden delen die een blinkend harnas beloven Gave soigneren heeft veel potentieel Gepast omkaderde gedrevenheid boetseert gestaag de beste vorm Er is een tijd dat consequent slijpen ieder jaar je tijden aanscherpt Discipline kan extase creëren Winnen wordt…

Duinen vaag in het dauwgedoom, Dorpje met lichte blode; Kloppende klompjes dof in de straat... - Over heel het natuurgelaat Rust: de dag is gevloden.…

Een kleine muis op klompjes Nee, 't is geen grap 't Ging van klip klippedieklap op de trap Oh, ja!…

dan kuste zacht zijn moeder want van hem hield zij het meest op de Markt zou een kerstboom komen vol met slingers en een ster in de top Jan die wilde dat niet missen en was al heel vroeg op de boterham nog in zijn hand klonken zijn klompjes al op straat, schiet nou op kleine jongen strakjes kom je nog te laat!…

stormen terwijl in haar palm een bollige energie rust ze wil meer van zichzelf zien en chocolade als de teerling speelt ze met grote maten kleinere hangt ze aan enkels voor de bron terwijl een stad zich verheft tot aan de horizon spiegelt ze waarop ze blijft haten de tovenares van het lentemeer laat steen als bomen groeien en paarden uit klompjes…

In het zicht van deze ongecontroleerde en snelle wisseling van de hemel ontspruiten er klompjes ijs in hardheid en verschillende vormen waarbij een voor een vallen onderweg dansachtige onwillekeurige bewegingen maken om ten langen leste te landen op een droog stukje grond.…

Toen hij in de wieg lag was het al bezegeld Ma las een vergeelde gids over opvoeden Pa had al een huwelijksspaarplan geregeld Als kleuter liep hij wat te zwalpen Met stuntelige stompjes Waaruit een legpuzzel van de Alpen Kleurpotloden vielen naast klompjes Van klei waar hij geen vorm in kneden kon Het was toen dat het falen begon Een hond…

Op klompjes, heel alleen zwierf ik daar door de hei. en ruik de geur van kamperfoelie, en zie... het felle geel van brem, wat was ik zorgeloos en blij. Alle dagen zwierf ik daar, plukte bramen zoet en zwart. Zag het kleine bloempje tormentil, de gentianen bloeiden prachtig blauw. Samen met het rozenkransje en de zonnedauw.…

Over het mulle witte zand, dat rult, zoetjesaaan mijn klompjes vult. Eindelijk kom ik op mijn plekje, tussen brem en kamperfoelie. In de hei zet ik me neer.... mijn angst verdwijnt, de rust keert weer. Die zoete geur, gezoem van bijen. Heel stil zit ik daar, tevree.…

Voor je zelf een flink paar schoenen Want, zooals je zelf wel ziet, Met die klompjes aan je voeten Pas je in ons huisje niet.'  37. En....ofschoon hij nu wat moe werd Ging het dwergje Piggelmee, Klossend op zijn kleine klompjes Wéér naar 't vischje in de zee. 38.…