Alle inzendingen over kloof

Kijkend vanuit het beslagen raam Beelden flitsen door je hoofd Landschap en dorp passeren snel De kou achter een glazen kloof Een reis door de tijd van west naar oost Een klop de deur Een broodje, zoals beloofd…

De kloof tussen die twee valt niet te dichten, Syl heeft zelfs blauwe plekken op haar huid. Wat godzijdank hieruit valt op te maken: Dat Rafael hem al weer weet te raken.…

om dicht bij mezelf te blijven heb ik de kloof gedicht de kamers van mijn hart gevuld met warmte en mezelf welkom geheten getracht mijn woorden toegankelijk te maken voor andere ogen kortom ik heb een nieuw gedicht geschreven in louter zuinige woorden…

De kloof is schrijnend de rijke man en Lazarus aan de poort maar och je weet niet beter ik loop verder door de vervolgde straten op zoek naar mijn huis mijn naam mijzelf noemen één wegwijzer gaat mij vooraan Noem mijn naam…

Een langgerekte frase van violen Rijst boven pianissimo-akkoorden In blauw en goud-rood tinten zonder woorden Eucharistie en Kruis als God-symbolen Het zijn vergeten offers voor 't Geloof De Zonde roetsjt glissando in de kloof…

dit is de realiteit van een gezin dat is gestrand een man, een vrouw en kind zijn afgegleden in een onherstelbare kloof…

Toen schudde een lentestorm mijn levensboom: Een wolk van bloesem en van blaadren stoof in 't grijs der lucht; de stroom stortte in een kloof ... en wenend zeeg ik neder aan de zoom. En dáárom golft mijn donkre levensstroom zo eenzaam, droef beschaduwd door zwartgroen van pijnboom en cypres en doornstruweel.…

zoals de wegtrekkende zee in snokjes stuiptrekgewijs afstand neemt van strand en vasteland zo neem ik afstand van jou: de vloed is uitgewoed de tsunami van passie passé tijden van ebbe strekken strand tot arena voor verbaal gevecht beslecht in afweer en afkeer in ijzige kilte ontvouwt zich beklijvend besef van schrijnend gebrek aan…

Het zog van asbest en prefab smog duikelde de hemel aan diggelen. Vloog hem onschuldig uitgelaten rond de nek, tot hij niets meer proefde naast klinkerende kasseien, zijn dodemansnest. Hij klopt met zijn kraakbeenfluwelen vingertoppen. Aan bij jou, zijn broer. Binnen is verder weg dan de maan. In de aangebrande ruit dansen de groene rafels…

Wat is dat voor muziek? O, dat zijn buitenlanders. Vietnamese bootvluchtelingen. Vader collaboreerde met de Amerikanen. Nu rookt hij waterpijp in een rijtjeshuis, begiet plantjes in de achtertuin, de godganse dag in zijn pyjama. Wie had kunnen voorzien dat de Amerikanen uitgerekend déze oorlog zouden verliezen? De Iraniër op de hoek…

De man is zittend op de rand van een wijk, uit haar eigen as gerezen, in een diepe kloof gegleden. Hij is daar gebleven. De wereld was voor hem, ondersteboven, als een berg of twee. “slaap je?” zuchtte vrouwlief zacht , niet genegen te vergeten of tot ijzervreterij geneigd.…

Rijkdom is leegte op glanzende tegels armoede dozen vol halfvolle potten rijk een veranda met uitzicht op niets arm een balkon met gereedschap en fietsen weelde is niets te hoeven bewaren armoede reddert van winter naar winter rijkdom is stilte, en stil achter stilte armoede haast. En zo genoten zij dag en nacht van wit en van stilte en water…

Haar ogen op een kloof gericht, haar handen op de rotsen. Ronddraaiend zand dat wind en zon niet lijkt te vrezen. Zo leest de schepper tekens in het zand. Met ingehouden adem wacht de koning op haar springen. Als zij aan hem vraagt, Of ze durft te springen.…

morgen gaat voorbij als met een diep geslagen kloof tussen niets en anders in, word ik niet meer dan geloofd in wie ik ben. en wreekt de tijd zich in minuten, geen idee waarom men altijd lacht wanneer mijn voeten kraken. de dagen zijn te vaag om zich voldaan van de lange nachten te onderscheiden, het leven is…

Was net het vorige verdriet Van onverwacht laten gaan Te boven gekomen, had net de Meeuwen begroet die mij Koninklijk wiekend naar De kust van vrede zweefden, Toen ook jij mij woordeloos Vertrekken liet, jij die de Moed niet had mij uit te Leggen dat de kloof tussen Ons niet meer te dichten viel…

Gris me spies me vast op de doornen van je liefde pluk mijn pluizen van vertwijfeling en blaas ze in het windpad kloof mijn bast naar bloot hout en pel mij uit mijn dop rol mijn naaktheid in je handen ik capituleer staak verzet bied me geheel aan u onbedekt een willoos bloot.…

Het is een spin, die zijn landing opschort tot ik mij uit zijn kloof heb verwijderd. Zodra hij de bodem heeft bereikt, is dat het teken dat de rivier zijn bron heeft bestormd. -------------------------------------------- uit: 'Gedichten 1962-1990' (2010).…

Was ge(b)aardheid het geloof op het vorig ESF, met in haar jurk een grote kloof vertoont nu Oosterhuis veel lef. Trijntje trekt haar scheur straks open met een jurk, tis ongehoord. Ben benieuwd hoe dit gaat lopen: als onze Trijn maar niet ontspoort en heel Nederland moet Wenen...…

Net als het tijd voelt oude tranen te begraven brengt het leven nieuwe waardoor ook de eerdere zich alsnog verversen de kloof weer doorleefd opnieuw doorworsteld de dood valt niet te stoppen eist telkens weer zijn tranen gewennen doet het nooit…

Verscholen tussen gesteenten uit een middeleeuws verleden ligt een nauwe doorgang, een kloof van schimmigheid Het zonlicht probeert haar zonnestralen te doorklieven op het stenen plavei van vergeten eenzaamheid Langzaam verteren de stralen in het duister De kloof verdwijnt in een mist van onzichtbaar verdriet Een gedaante schuifelt zich een…

als klanken zich herhalen dwalen gedachten de vroegere tijden leiden naar nimfen die leven geven zingen in bossen ontspringen in bronnen goddelijk schoon het licht laten schijnen in diepe ravijnen zich verbergen in een kloof en in groep antwoorden op de roep: bijgeloof bijgeloof bijgeloof het was toen zo zo is het nu nog…

een muur van verwijten scheidt luttele centimeters tot een metersdiepe kloof waarlangs de harde ruggen onbeweegbaar liggen want wie draait zich om en doet de eerste stap door simpelweg te zeggen: sorry ik zat fout en nu liggen ze te staren elk naar hun eigen kant de afstand onoverbrugbaar vooralsnog…

Prozac dicht het gat in een mensenhart het leven zit nogal slordig in elkaar bloed zoekt als de rivier een uitweg en perst zich door de nauwe kloof hoe vangt een mens het groot verlangen van de vogel die in een handvol dagen Siberië bereiken zal is dat hoog gegrepen of raak ik verder van huis?…

In bruggen bouwen over een forse kloof. Haar eerste groet een intiem moment. De dagen sierde voor fundament. Zwaarder dan nu is de laatste groet. Is dit de betekenis! Van liefde voorgoed?…

ik wacht staar hang geeuw slenteren werd mijn nieuwe wandelen in het westen verdwijnt het schrale licht dat nog nooit op iemand wachtte ik keer op mijn stappen terug thuis zwijgt de mailbox als het graf mens noch nieuws onder de zon dag en nacht dicht ik de kloof sinds jij er niet meer bent…

Steek de diepe kloof van het universum over richting jezelf of een ander. Je weet nooit of je Nova wordt. Als je anderen kan overhalen om met je mee te lopen dan ben je de ware circus artiest.…

blind door liefde ben ik gezwicht heb ik een brug geslagen gedreven door gevoelsvragen die draagbrug houdt me voortaan in nieuwe balans dit evenwicht is mijn geloof door de glans van gloeiende tranen in twijfellicht zocht ik verkeerd nu zie ik helder waar ze wel vallen maar ook niet aankomen onbeantwoord in jou de kloof…

De waterval sprenkelt helder water met intense helende kracht aan de bron ontsproten uit de diepten der aarde waar het goede tot heden verborgen bleef nu aan het licht gekomen uit een kloof geperst met grote kracht drommen mensen van heinde en ver aanvaarden dit fenomeen met dankbaarheid het wonder zal voortbestaan in alle eeuwigheid…

Je hebt ooit een bres geslagen tussen angst en liefdesleven afgrond om alleen te dragen in een diepte zonder streven zo bloedeloos alleen te zijn in vervorming van verlangen met bergen onverwerkte pijn om je ziel mee te behangen als slachtoffer van ongeloof draag ik jou getergd op handen vlieg naar jezelf over de kloof als bestaansgrond…

Leven dat onverdiende geschenk waar je voor knokken moet soms zo moeizaam investeren zonder voelbare opbrengst maar gedreven door verlangende kracht ben je bereid een kloof te overbruggen groter dan jezelf daar aan de overkant weet je dat loslaten de hoogste vorm van liefde is omdat jij die kunst verstaat krijgen die je lief zijn…