Alle inzendingen over knieën.

In een verzameling relikwieën Vond men twee versleten knieën. Men dacht terstond Aan teveel knielen op de grond, tot men het heiligbeen vond. Het kan flink spoken Bij het zoeken in religieuzenknoken.…

Lage vogels de hemel in het water weilanden aan weerskanten van de rivier meanders bomen ik kom er kijken zo ver ik kan niet wonen paarden koeien nog altijd niet verzonken tot aan hun knieën wel…

Knokige knieën, Rok, baret en doedelzak. Een Ierse moeder?…

op je knieën, beval je en alles werd zwart stil verlamd de stoelpoten gebonden aan de mond van macht schaduwen, de poppen op je rug en alles werd lelijker de verste hoek binnen handbereik telkens anders de gil toen de aarde in de nachtspiegel van de kamer keek op knieën die zwegen stil de vergetelheid op het eind…

vluchtig in schaduwen op de grond de hoge vogel en jij door de knieën voor de ereprijs in het gras…

Mijn adem stokte toen jij mij lokte, zo de appels vielen ging ik door de knieën. Jouw charme och arme. Maar het is over affaire gesloten. Met mijn voeten op de grond, jawel, ik heb alweer een grote mond.…

armen om je knieën hoofd afgewend niemand die ziet dat jij zo anders bent uitdrukkingen verborgen masker ervoor je lach is nep maar niemand heeft het door en af en toe zou je je eens bloot willen geven gewoon alles vertellen wat in je zit maar je houdt je mond stijf dicht hoofd tussen je knieën je leven vervuild niemand die ziet…

als had het iets devoot dat sappig rijpen in het rood dat ritselen dat plukken boven verweerd stro op knieën in een zon van lood…

Op geschaafde knieën Schraapt hij met Gebroken nagels Glinsteringen uit Het ravijn. Of, Op gestrekte tenen Pakt hij met Gepedicuurde nagels Juwelen van De berg.…

Mijn handen verdwaalden vannacht op een tijdstip dat je het even niet had verwacht Ik kreeg ze niet meer onder controle om nul vier vijfenvijftig mij kussend dankte je de Heer op mijn blote knieën maar om nul vijf vierenveertig sliepen we weer.…

Op zijn knieën gedwongen. De schaafwonden. De knie ligt open, zoals vroeger zijn vrienden zongen. In herinnering Hun handen vol met zachte kaas en lauwwarm bier.…

Van ver ontwaart hij, ontwart hij verlangen en werkelijkheid: schoonheid; esthetische vrucht van lieflijke godenhand die, tussen huizenhoge golf en land, eb en vloed op haar wachten laat, terwijl ze tot haar knieën in het onbeweeglijk water baadt.…

De trap kraakt meer als ik naar beneden kom dan omgekeerd misschien ligt het aan mijn knieën of aan mijn oren maar eigenlijk denk ik ligt het aan de trap hij heeft het liever dat ik naar boven ga…

Nog voel ik soms uw borst tegen mij aan, Uw knieën aan mijn knieën, schoot aan schoot; Een vlinder die zijn vleugels samensloot, Kan met zichzelf niet nauwer samengaan.…

aan de tulpenboom kleurde een enkel blad intens geel de takken reikten naar het wolkendek stormen dwongen het oude huis op de knieën ik vond de weg niet terug…

In een volle bus, knietje aan knie en daar tegenover elkaar gezeten Voor de blote benen dé inspiratie om er eens heerlijk van te vreten Zij bekeek hem, hij bekeek haar woordloos geschiedde het en stil In bochten raakten knieën elkaar en hij vermoedde haar..moedwil Flink rap reed hun buschauffeur en scheurde woest door bochten Haar knieën…

Als ze straks kijkt naar het skiën, vrees ik voor haar beide knieën.…

Met knikkende knieën gingen z'er heen en leerden in Noord-Brabant meteen te tellen tot tien zoals nooit voordien. In Rotterdam klaagt men nu steen en Been.…

Luister naar je hart ze dronk de woorden zittend met haar armen om haar knieën geslagen keek ze dromerig voor zich uit de wind blies de melodie van die vrijheid zachtjes in een fluister haar hart echode terug…

Wanneer een Tbs’er spijt betuigt En daarvoor smekend op de knieën gaat Dan krijgt hij het beslist al snel te kwaad Het slot zorgt dat hij dan voor altijd buigt Hij wil veel liever in zijn broek een stok Maar daardoor is hij toch de zondebok?…

Als de laatste ballon de mist is ingegaan, het laatste kaartenhuis in elkaar is gevallen en de laatste zeepbel uiteengespat, zal ik komen met knikkende knieën in de zekerheid dat ik niet word afgewezen. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1996.…

die Robben is niet echt 'De Man van Staal' steeds voelt hij AU in knieën, enkels, schenen hij is al jaren aan het brekebenen maar als hij heel is, is hij geniaal dus doet men alles om hem fit te krijgen geen wonder dat de ziektepremies stijgen…

Vaak heeft hij onze Hollanders bezongen Die jongens uit ons landje aan de Rijn Die altijd zo stijfkoppig konden zijn Waarmee ze heel wat op de knieën dwongen Dat lied mag dan van jaren her geweest zijn Maar laat ons morgen iets meer in die geest zijn…

Op handen en knieën, stof bijt wonden uit, vuile vegen in gezicht Geen medelijden met God, verlaten al sinds lang, de weg is duidelijk hart schreeuwt om liefde. -------------------------------------------- *Van verre zichtbaar/hoorbaar…

je vervaagt zoals voorheen in het onvermogen om het praten te bevestigen maanlicht wordt onherkenbaar en ik zoek niet verder meer naar overlevenden omdat hun bleekheid mij op knieën laat vallen hoor je mij in losse schaduwen de kerkklok galmt nog sterflijk na…

Elk overzees gebiedsdeel was corrupt, Je mocht op Marokkaanse knieën schieten, Zo was hij volop aan het zwartepieten, Maar na ‘het meldpunt’ stopte hij abrupt. Ik zie Geert denken: “Tot mijn droefenis, Blijkt achteraf die Hero toch niet fris.”…

Zij eisen van ons, — want zij dragen een naam, in 's lands kronijken van grote faam, — dat we zinken voor hen op de knieen; verwonderen doet hun ons spotgelach , ze dragen — ontwetend — hun naam van gezag, als een ezel... relikwieên.…

1984: de eerste twee regels zijn van DAAN ZONDERLAND maar boeiden mij zo, dat doorgaan een noodzaak werd TWEE KNIEËN KNIELDEN IN HET GRAS OMDAT HUN BAAS AAN HET BIDDEN WAS "oh lieve Vrouwe, vergeef het mij 't komt door het gras hierin Uw wei dat ik geknield zo voor u zit en stiekem in Uw gras wat bid" "oh Maria, Maagd en Moedermijn wat…

Ik sta tot mijn knieën in het water Levenloos geklater van onsterfelijke druppels, mijn gezicht ranselend als kleine knuppels De zwarte schapen in de lucht Bekend en berucht bij zoveel individuen die lijdzaam weer wachten tot het zal luwen…

stukken van zinnen kon ik zelfs verstaan van andere schrijvers,die mij niet kenden ik had het gevoel,dat ik nauwer bij hen stond bij hun taal,die ik lang ontwend was ik luisterde op mijn knieën en keek versuft om mij heen,en verloor mijzelf in de schoonheid van vreugde…