Alle inzendingen over kolderiek

En overal begint weer leven: kolderiek, lach maar — je zit er middenin.…

Kolderiek periodiek (nr.18 uit een reeks van 100) Na het doornenbos te hebben doorkliefd, bereikte de prins Doornroosje en kuste haar. Ook hij viel in een diepe slaap. En ze sliepen nog lang en gelukkig...…

Kolderiek periodiek (nr. 31 uit een reeks van 100) De verstokte roker, die aan longkanker zou sterven, liet zich cremeren. Zijn laatste woorden waren: “ Ik sterf zoals ik geleefd heb... rokend!"…

Kolderiek periodiek (nr.7 uit een reeks van 100) Zegt de ene buur tegen de andere: "Waar je ook heen gaat, je komt altijd jezelf tegen!" Zegt de ander: "Dat is nog altijd beter dan dat ik jou tegen kom!"…

Kolderiek periodiek (nr.27 uit een reeks van 100) Er komt een boer met kiespijn lachend bij de tandarts. Zegt deze tegen de boer: "wat u heeft is heel normaal hoor, daar ga ik niks aan veranderen!"…

Kolderiek periodiek (nr. 39 uit een reeks van 100) Een oom zit met zijn neefje naar het journaal te kijken. Zegt het neefje: "De natuur is mooi hè, behalve als je in een Tsunami zit...!"…

Kolderiek periodiek (2 uit een serie van 100) I Deze tekst is zinloos U had dit net zo goed niet hoeven lezen II Nadat hij de lege pagina gelezen had kwam hij tot de conclusie dat er niets stond…

Kolderiek periodiek (nr. 26 uit een reeks van 100) De gezellige eetster schepte nog wat op van het koud buffet. Een gast bekijkt haar van top tot teen en zegt tegen haar:” Het menselijk lichaam is net een uitdijend heelal! ”…

Tijdens het voetbal daar een plein bezetten als een oranje, kolderieke kliek met infantiel gedrag ‘en plein public’, dat wil men ons in Wenen gaan beletten. Géén Hollands stukje Wenen, aangezien ze daar het standpunt hebben: Wien bleibt Wien.…

toelaat in het woord dat geprezen de waarde vult met riet en aanverwante persoonlijkheden, steeds nog reist de zomer in het kader van herfst langs lijsten die zonder silhouet mij het toneel toelaten en ik het fruit markeer met jaartallen van al mijn late oogsten en dampt het woord tussen mijn vingers, verklaart mijn geest het licht van kolderieke…

Ach waren er maar meer van die kwatrijnen Kostelijk en bruisend van esprit Die kolderieke reizang der refreinen Ik sla van louter lachlust op mijn knie Wat stak er toch een geld in d'appelen In platbek, in een stooter en een rijer Men hoefde waarlijk niet te sappelen Met panvis, marsepein en eigenheimer Toch rijst bij al die overvloed…

Maar dan leer je Mark Rutte pas goed kennen: “Doe zelf normaal”, zo luidde zijn repliek, Normaal vind ik dit niet, wel kolderiek.…

Pablo Magnifico uit Palermo de schorre rietvoornvogel zingt z'n lied als in Uitdam 'n stel van kleur verschiet zij waren bloot in elkaar geknoopt maar Pablo wil ’n vluggertje en anders niet - - - Stradivaria in hoge C de dame was diep in 't hart geraakt ‘n zwerver had ‘t met viool gemaakt maar voor het zoenen eerst tien keer…

katrijn en jan klaassen hadden jong geleden klaverjas met pasen ze gingen op kwatrijn zij wilde mannelijk vers met van binnen thijm hij knittel vers in Weh uit Stephanheym 't werd Romançero Instigado de Cicero abricots in balsamico colorado ponceau au tricolore hyperbolo de Francorchamps op geglaceerde vlammetjes tot conclut…

Het is en blijft een heerlijk spel om naar te kijken al lijkt het af en toe op een kolderieke klucht En nu maar hopen dat het Oranjeteam door het genadeschot van Robben met de wereldcup gaat strijken anders wordt het helaas toch weer tobben...…

In een gekke bui trakteerde hij zijn zoon op iets kolderieks bij de haard. Goed. Artikeltje hier, wedstrijdje daar, het leven kreeg voor hem weer zwier! Zijn uitgesproken elegieën in terzinen vonden hun weg naar de meest intieme plaatsen...…

vliespoten, natuurlijk waggelen geeft een kolderiek effect stenen werden muren muren huizen dorpen steden het zou maar een aantal dagen duren, met een beetje pech een hele maand het duurde maar, het duurde vele jurken verslonden dat kleine ronde dingetje vergeten in het donker…

Van Marsman tot aan Ilias Tot aan een kolderieke Bas Wordt met het rijm de tijd gedood Waar vind je je gemoedsrust pas? Onthaasting voor een habbekras Geen herrie en geen uitlaatgas Geen winkelwagen in de sloot Wat ruist er dus door ‘t struikgewas?…

Jouw kolderieke glimlach kan het leed diep in jouw buik niet verzachten, noch de eindeloze kuiltjes in jouw wangen. Dat je diep gegaan bent, laat zich raden, maar nergens in jouw edele schoonheid aangetast, verworden, verbleekt, gedood.…

kun je dan nog wel lachen als je honger ellende dierenleed en verderf steeds dichterbij ziet komen steeds meer ziet naderen richting je eigen erf natuurlijk blijf vooral lachen want de wereld is kolderiek en zot nog even en we moeten het door ons zelf bevuilde nest verlaten – een wereld zo ontlooft het opruimen moet gebeuren door nazaten…

Ik slenter vermomd in een narrenkostuum traag over de bollende, middeleeuwse brug, twee schildwachten met vlijmscherpe speren knikken minzaam naar mijn kolderieke uitstraling. De poortdeuren staan wagenwijd open, ik loop er zo naar binnen, wat een ruimte en wat een genot!…