Alle inzendingen over kom OR vullen

Niets kan deze leegte vullen. Rouw, leed en treur. Een nieuw leven staat voor de deur. Gevoelens, herinneringen en dromen. Ooit zullen ze weer wegstromen. Bijzonder, goed en fijn. Dat is hoe Mart in mijn gedachten zal zijn. Allee. Kom aan. Vooruit! Ook jij komt hier wel uit.…

in de delta valt onbarmhartig méer en meer het regenwater mens en dier verdrinken door een razend stijgende toevloed aan de rand van een woestijn staat smekend een sjamaan de regendruppels aan te roepen: kom, breng ons levensredding in een stadstuintje vullen kinderen hun gietertjes in de volle regenton ze bevloeien hun namen in sterrekers…

Mijn hoofd lijkt over te lopen Gedachten vullen, en meer Mijn hoofd begint te bonzen Ad’ren zwellen meer en meer Mijn gedachten vullen de leegten Die er eerder waren geweest Mijn denken voert de boventoon Ontspanning geeft de geest Welhaast lijkt alles te ploffen Geen ruimte is er meer Mijn slapen die blijven kloppen Mijn hart die gaat…

Mijn ogen zuigen je lichaam op Als ik je voorbij zie komen Een heerlijk gevoel bekruipt mij Net zoals in mijn dromen… Mijn ogen vullen zich met jou Verliefd laat ik mijzelf gaan Een symfonie van vlinders Vlindert door mijn bestaan Mijn ogen laten zich vangen Als ik je voorbij zie komen Je lichaam, zó beminnelijk...…

Nu de NS vanwege het tekort Ook personeel uit Duitsland hoopt te halen Zal dit de sfeer in onze trein bepalen, Die buiten kijf een heel stuk strenger wordt. Een grap: Sam gaat naar Moos toe op visite; Daar komt de conducteur: "Ihr Ausweis, bitte!"…

ogen stralen dwalen langzaam over wit papier waar gedachten verhalen vertellen oude historie in stil verlangen weer ontwaakt uit 100 jaar slapen een sprookje van 1001 nachten breekt de muur die onverwoestbaar had geleken woorden komen tot leven dansen op de tijd en vullen de leegte die jij achterliet…

Hopend dat ze uit zullen komen, maar helaas ze staan te ver.... Daarom stuur ik ze in je dromen, zodat je ze zelf plukken kan.... Dat je ze zelf in kunt vullen, dus maak er mooie wensen en dromen van!…

als de zon opkomt dan omarm ik mijn dromen, innig… dankbaar (geef ons nog wat tijd) het verleden en sommige mensen heb ik reeds achter me gelaten ik ben nog niet klaar wij genieten van de zon, van elkaar van de natuur, en wederom van elkaar de herinneringen die gemaakt zijn vastgelegd ik ben nog niet klaar en ook zo bang…

De dag breekt al aan kleurige binnenkomers vullen de ramen.…

Haar stembereik weet alle sterrenstelsels met liefde te vullen...…

Zij waren in het kader van het Grachtenfestival uitgenodigd om in het Anne Frankhuis te komen zingen. Het huis waar het altijd stil moest zijn galmde van de kinderstemmen.…

De vis in de kom had een kater. Aan z'n komgenoot vroeg-ie: 'Bestaat 'r een god?' - En z'n maat zei: 'Als God niet bestaat, wie ververst er dan altijd ons water?'…

Ik kom thuis en kijk om me heen In huis is het stil geworden Alles getuigt van jullie afwezigheid Op tafel staan nog slechts twee borden Ik blader door de babyfoto's Lang geleden gemaakt Het lijkt de dag van gisteren Toch heb ik jaren over jullie gewaakt Mijn ogen vullen zich met tranen 't Vocht van moedersentiment Die tijd is nu voorgoed…

tegen zal komen Tot dan ware liefde!…

Er zijn veel te veel jonge doden Om rustig rond te kunnen lopen, Overal weer kom je ze tegen, Bleekjes, glimlachend en verlegen; Bij vlaggen, halfstok in plantsoenen, Hoor je jezelf hun namen noemen. Zij willen zich ons niet opdringen, Maar vullen je herinneringen.…

Dan komen de bacterieen de porien vangen. Het maakt hem af zonder slaap. Langzamerhand word zijn ziel toch gekaapt. Nu is hij dood, met veel geleden. Tranen vullen nu de hemel als een afgrijselijk verleden…

de ouders zwoegen vullen gele snaveltjes de grootste het eerst…

onberispelijk vullen de echtelieden het tweepersoons bed zij heeft een wespentaille en hij een paardenmiddel…

de zee droogt nooit op er vloeien genoeg tranen om aan te vullen…

jij laat nu al zoveel lente zien dat zomer daar amper van durft te dromen je prilheid is voorbij jouw volle bloesems vullen de hemel met hun oneindige diversiteit pas als de kleuren gaan vergroenen tot volwassen blad komen lange dagen op jouw pad waarin jij de volheid van bestaan in al zijn vormen kan genieten en je nog onbezorgd…

me zwaar om te wachten, en om te verhullen ik kom straks naar je toe om je hartje te vullen Ik proef nu reeds je geuren, ik proef nu al jouw zoet dit wordt echt zo’n dag waarop alles mag en niets moet.…

de spreuken zijn gezegd rituelen volbracht blauwsel op verborgen plekjes vooral als mensen je graag zien geliefden beschermen je want bloed is dikker dan water hun cultuur kent mogelijkheden Menig keer werd er een als vijandig gezien individu besproken hardop , in een kring werden de bijpassende spreuken gezegd deze woorden met…

Ik heb het wel gehad en volg eens een geheel ander pad heb veel bereikt en ben tot de slotsom gekomen dat niets is wat het lijkt je kunt wel blijven dromen maar het leidt nergens toe, dat lijkt een treurige conclusie vooral daar ik overal de zon in zie maar dromen komen spontaan en wijzen mij een weg waarvan ik zeg hij is mooi en goed…

kocht zij een jurkje, het stond haar lief en ze zag zijn gezicht al in bewondering ze had helemaal geen jurkje nodig gehad het koste een kapitaal eerlijk gezegd had ze het ook niet gekocht om wie dan ook te plezieren geschuild had ze voor de regen het was de Chinees geweest of deze super dure kledingzaak ze had echter geen trek…

ik kom hier als het kan ieder jaar om mijn land te groeten, zittend aan de rivier een stille tuin vol groen wonderlijke vlinders een strakblauwe lucht genietend van mijn familie zie een blozend, donker meisjes gezicht, zwart haar gevangen in goudgeel licht ik flirt een beetje met haar dat is zo de gewoonte daar groet de buurman…

Het spijt me daarom, dat ik langs liep en je interessant vond. Eerlijk waar, dat moet jij toch wel weten. Dat we verschillen anders zijn als anderen die zo verschillen.., -van mening. Waakzaam zijn om van alles wat zo mooi kan spoken. Ik voel het opkomen, het komt opdagen om voor te dragen. Nu ben ik nog rustig en mezelf, straks keer ik mij…

wil haar kleuren tussen de regels door ongeschreven woorden vullen het mijne tegen het hare aan…

de bijl kapt het hout zakken vullen zich met graan voor de winter komt…

Terug in het huis, zwijgend vullen we dozen – met mama's leven.…

de avonden vullen zich met herfstige vaalheid waar de zon slechts vlucht voor de immer groeiende nacht het is niet kil noch koud maar warm al evenmin het is de tijd van sterven even uit de weg te gaan om tot rust te komen na maanden vol van leven de dood dan toch aanvaarden en ergens ook wel weten dat niet volstaat dus alles overnieuw…