Alle inzendingen over kompas OR strijd OR levenspad

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Als een kompasroos zonder noord pijl zoekend in de verte naar een onbekende weg zoals jouw vaders vader voor jou Een innerlijk geweten dat steeds tegen je zegt dat jouw verlangen de grenzeloze ruimte zoekt en jouw liefde door de muur van de angst heen breekt, dat het ochtendlicht de nacht een halt toeroept en hij jou als het donker…

Mijn kompas kwijt Ik weet meestal de richting wel Maar als ik even verloren was In de grijze mist van het bestaan, dan was jij mijn kompas Nu draai ik rond In de mistige nevel van het leven Als een rad van fortuin In de vurige hoop dat ik de gele stenen op het gebaande pad blijf zien De lange weg naar de stad van Smaragd Een reis…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

de muur, steen voor steen verbrokkelt de gelaagdheid het kind bedolven het kind, gevoelloos versteend door de bescherming een vuist vol verdriet de vrouw, ontredderd verscheurt het kind van haar af door liefde gesterkt krachtig kwetsbaarheid moederlijk onvermogen innerlijke strijd duizend kussen diep volgt de vrouw haar levenspad…

vanaf de overkant van de tijd blijf jij altijd op onze schouders met een glimlach van oor tot oor een hand als stil kompas leggen zo blijf jij wie jij geworden bent de onvervangbare vader en opa die genietend volgen blijven zal wat wij nu doen en later laten dag opa!…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

De weg is slingerend soms steil Dan weer recht en eindeloos lijkt het Een kruispunt... ik twijfel Waarheen? Ik kijk naar de horizon die niets verraadt van wat me wacht Aarzeling... maar dan besluit ik en kies een weg op mijn gevoel Vastberaden loop ik mijn toekomst tegemoet…

Ooit ontmoette een kikker in Halberstadt Een prachtige pad in het modderbad Hij beminde haar zeer En kwaakte heel teer: Jij bent mijn lief, mijn levenspad…

Soms denk ik na over mijn bestaan en dat mijn leventje niet altijd over rozen is gegaan af en toe kwam ik doorns tegen op mijn levenspad en was ik ook wel eens mijn leventje zat ondanks al die pijn en intens verdriet zijn er toch nog vele dingen waar ik nu echt weer van geniet van gedane fouten in het verleden heb ik spijt en raak ik sommige…

Zandpaadje bij aanvang, verhard pad bij opgroeien sintels en kiezels kunnen zich niet laten uitroeien. Mallemolen van leven wordt een draaimolen met weven in de lucht. De racebaan die bereden wordt waarvan soms de lengte te kort is, lijken vliegtuigstrepen in de lucht. De hordes worden een voor een genomen, dat moet ook als je ergens…

M'n hand vastpakken en me zacht toefluisteren: "dít is ons levenspad" en we hoeven het niet af te rennen. "We bewandelen het sámen stapje voor stapje, jouw hand in de mijne en onze blik in dezelfde richting!"…

Al ging mijn leven niet altijd over rozen, ik heb voor mij het juiste pad gekozen. De keuzes die ik maakte waren niet altijd even slim maar ik zag dat gelukkig zelf snel in. Nu geniet ik weer van het leven en heb nog zoveel meer te geven. Met lieve vrienden en mijn man om me heen ben ik nooit meer alleen. Zij zorgen voor het goede in mijn bestaan…

Op het pad dat leven' heet kan een mens soms flink verdwalen...…

ik werd op pad gestuurd mijn eigen pad - mijn levenspad en onderweg heb ik mijn rugzak gevuld met alles dat ik tegenkwam en dat was nogal wat ervaringen inzichten openbaringen inspirerende gedachten verkregen juist van hen waarvan je het niet zou verwachten heb gedronken heb gefeest soms buitensporig maar dat was ooit en is geweest…

Het pad Naar leven Van leven Ontmoeting Verbinding Deling Groei…

Een verrassend pad omgeven door natuurrust verloren in moment…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Een eenzame kikker in Lelystad Trof ‘n prachtige pad in het modderbad Hij beminde haar zeer En kwaakte heel teer: Jij bent mijn liefste, mijn levenspad…

werwaarts ga ik als deze kromme allee, aldaar zich kruist met het pad waar links en rechts nog bramen rusten in de nevel en het vocht van sappig gras mijn blote voeten wassen omdat najaarswarmte zich laat gelden, werwaarts ga ik wat ligt ten grondslag aan een te verkiezen richting ga ik af op gevoel dan wel het redelijk denken u kent…

als je even meeloopt vertel ik over de weg de meeste stenen zijn omgedoopt, dat is wat ik zeg nadat ik ze heb aangeraakt zijn ze niet meer als voorheen wat meer versleten, dieper naakt, het karakter hebben ze nog wel gemeen zo zal de kim, in de verte nabij, geen echt wonder meer kennen daarheen liggen ook aangetasten, voorbij het moment…

Het licht kijkt glazig in ’t avondrood de nacht verwacht en slaat het leven dood. In de woestijn knaagt een kale rat aan dorrend vlees, dribbelt door een vaag visioen. Er dreigt een storm en het donker verzandt in ademnood, verliest haar grip. Een eenzame gier aast blind op niets, geen zicht geen speling van het licht en wie…

Naar noord en oost en andere streken, door sneeuw, dor gras en drassig land. Bergen voorbij, langs zee en strand, waar woest de wind waait golven breken, zoek ik met jou een merkteken van de route: de houten hand, of rode verfstreep die het zand, het vocht, de tijd deden verbleken. Nooit meer wil ik nog verdwalen, in kringen gaan…

Ik liep averij op terwijl ik dacht in veilige haven te zijn Woorden met orkaankracht dringen door mijn wanden Als woeste wind komt de haat binnen De utopie verloren Het zuigt mij de kolkende massa van verbetenheid in Geen rust of hogerwal Ik koers door onbekende werveling Zoekend naar een thuishaven…