Alle inzendingen over koot&bie

Of anders iets onroerends op een foto Dan gaan we economisch weer vooruit Wie toch wil uitzien naar een luxe kot Die koopt vandaag gewoon 1/5 lot…

Bedankt dat jullie, uche, mij ontvangen, Omdat we naar verkiezingen verlangen, Kom ìk hier…, uche-uche-(rochel-kots)! We kunnen samen de problemen aan, Omdat we samen, uche!, sterker staan!…

het blijkt een belse ongesteldheid te zijn vol van schielijke darmdemonen zo een na trappist of zure wijn een die de vorige dag verlengt tot aan de kots nog voor het toilet en de realiteit hardhandig neerzet…

Doemdenkend positivo schrijft dictee Is ‘stemp’ van Jacobse verdedigbaar? En schrijf je ‘mozeskriebel’ aan elkaar? En is het nu ‘cliché’ of toch ‘klisjee’? Wat of er ook bedacht wordt door Kees’ brein Simplistisch zal zijn opgave niet zijn…

Hij schuift zijn eigen stoel voorzichtig aan Hij heeft zijn hand nog net niet uitgestoken Hij heeft het jawoord nog niet uitgesproken Hij laat ze voor de vorm nog in de waan Hij weet het, zijn vermoeden is gegrond Hij wordt genoemd, zijn naam gaat in het rond…

Zo daar ooit een blomke groeide over ‘t graf waarin gij ligt, of het nog zo schone bloeide: zuiver als het zonnelicht, blank gelijk een lelie blank is, vonklende als een rozenhert, needrig als de needre ranke is van de winde daar m' op terdt, riekend, vol van honing, ende geren van de bie bezocht, nog en waar ‘t, voor die u kende, geen dat…

Het nieuwste voorstel van het kabinet voorziet in het vroegtijdig termineren van ’t leven van die mensen die beweren dat het voltooid is: hier is je tablet. Maar hoe, wat, waar, wanneer, dat is de vraag. Ik zeg: doe maar een pilot in Den Haag.…

Het inzicht flitst, de schichten verblinden en met haat zijn de randen afgezet en met verachting wil u verbinden verkregen kennis met de strakke wet, het eenzaam kot waar tijd werd stilgezet, al de dingen die in 't duister zweven, vol van wezens die er niets beleven.…

Beperkte geest Vol eigen trots IJdel in woorden Je maakt dat ik kots Simpele ziel Koppig en leeg Je verdiend zoveel minder Dan dat wat je kreeg Ik verwerp het respect En minacht jouw zijn En geef je terug De ruzie en pijn Je noemt mij naïef Dat mag je annexeren Dat was ik ook zeker Door jou te respecteren…

ik eet de dag door met woorden en letters van drop, chocola en hele zinnen zoethout waar ik op kauw kauw kauw ik drink de tranen van mijn lief, de lege blikken na het afscheid het regenwater in de koude goot één theelepel dood 's avonds als ik misselijk voldaan mijn bureaustoel bezet kots ik poëzie…

(Kees van Kooten (NRC Handelsblad 22 oktober 2010), naar aanleiding van de bundel Zo wordt U gelukkig: “Ik erger me aan critici die zeggen dat bepaalde poëzie te eenvoudig is.”)…

´s Nachts in de school gepenetreerd, obsceniteiten geënsceneerd, tot in detail geregistreerd, geürineerd, geruïneerd, bureaus met kots en poep besmeerd en zich in alles uitgeleefd wat ooit een god verboden heeft. Zijn positie? Onaantastbaar. Directie? Handen in het haar. Inspectie? “Sorry, houd hem maar: dit is toch zijn examenjaar?”…

Antwoorden, die naar vragen blijven zoeken. Zoals een medicijn, dat naar zijn ziekte smacht. Zoals starre pessimisten, die op hun noodlot wachten. Zoals een wanhopige mattenklopper, die geen matten vinden kan. Pessimisten, die angstige vragen blijven stellen. Die oplossingen onhaalbaar achten. Die onoplosbare problemen zoeken, die optimisten…

Boos op de wereld Op pijn en op verdriet Boos op het leven Op alles mij gegeven Want ik lust het verdomme niet Ik wil het niet vreten Ik kots het eruit Als diarree gescheten Komt het mijn lichaam uit Misselijk van de oorlog In 't klein en in het groot Ellende niet te verteren De grote en kleine dood Hou alle troep maar bij je WANT…

haar naam ze lachte: mijn naam is Miep ga er dan eentje halen: zei ik ze zijn gratis van de week als je zag hoe ze keek ze stond meteen te springen en te zingen en verdween naar binnen biblio, biblio, bieb, bieb, bieb biblio, biblio, bieb, bieb, bieb biblio, biblio, bieb, bieb, bieb bieb, bieb, bieb bieb, bieb, bieb, bie…

(Het witte boek was het aanstekelijke aan Billy Collins gewijde boek van Kees van Kooten.)…

Nog zie ik Koot staan, bij die brievenbus Voorbij, passé - over en sluiten dus...…

Braak jouw woorden steel mijn zinnen laat taal moorden maar ook minnen jat mijn strofes schrijf geen wit kots het rijm waar klank in zit draai de klinkers streep de lijnen vind de parels ook de fijne rijg een snoer strik de knopen laat langs sloten punten lopen vuur geen letters zelfs geen kleine koester jouw taal dan min…

Ik kots de vuiligheid uit mijn lijf, zwarte nevel nestelt zich in mijn poriën, grauwe geruchten wentelen zich in het slijk Ik kruip in mijn eigen blinde vlek, weg van alle kleur, blind voor een gebed Ik krimp en vervaag, word leeg en stil en verdwijn In de diepste geluiden van mijn ziel breekt mijn geloven, Ik kan niet meer zien…

je breekt mijn beeld als schicht tussen verschoten licht peutert dood tussen mijn ogen versnelt chaos in verstervend zicht je vingert hersenen met vals chemie ontlaadt gevoelens in hypnose mijn opgedrongen hunkering naar jou is gruwelijk onderdeel van mijn psychose ik braak maar jij verdomt het om mijn strot weer lucht te geven kots…

van moeders pappot alleen op een kot. 's zondags met lief even aanlopen met een berenhonger voor tien. dagelijkse herinneringen bijkleuren en straks weer terug naar de stad. waarschijnlijk tot volgende zondag als er niets tussenkomt. groeien is vooral loslaten soms met pijn in het hart om verder op eigen benen te kunnen gaan.…

Negeer vertwijfeling, blaas weg mijn stank, kots mijn denken uit in 't hopeloze, breek de oude ketting van het boze, verzet mijn hart tot slag in het gelid. Mijn lijf is offerande, verkozen word ik straks tot blauwe vlam verhit.…

In 't laand van Bartje het mien waige staon 't was ain mooie tied vergeleken bie nou, wie knikkerden in't zaand hinkelden op straode want zagst mor of en tou ain auto laangs gaon, luipen op klompen in de snei zwommen veur 't huus in daip summers waren waarm en lei.…

Hier beet een bruine bie; En ginder, ginder, Vlug weg en weder, zie! Een witte vlinder! En voort, tot waar dat blauw En groen in 't koren, Vol lokkend grijs en grauw, Verloopt, verloren; Zo ver als om-en-dom Het oog kan dragen, Het vlas staat in de blom Te wiegewagen.…

– de volle rondte is door het trainen groots en kerngezond ’t Is waar, daar val ik op als billenman, zo’n bie-baa-bips die lekker trillen kan, je mag me daarmee in mijn slaap zelfs teasen Dus schud ze, laat het vlees maar lillen dan, dat deinen daar beslaan mijn brillen van, dus ga niet bij de pakken zitten kniezen…

De dag schudt zijn veren en weegt zijn loden last de middag scheurt haar kleren en de nacht is breekbaar als glas de hemel heeft buikpijn de kots gaat over de nek de geit rent achter de kool en de schapen liggen uitgeteld de apen gedragen zich vreemd en dragen vissen naar de zee de kippen krijgen tanden en eten met de pot mee de schaduwen…

traag schuurt papier woorden die vloeien uit de pen die ooit gevuld werd met potentie uit de bron vol inspiratie maar het parelmoer wil niet gaan blinken tussen puin uit de woordenschat en de fundamentele fouten in de syntaxis overals hebben de knaapjes opgehangen ieder zit gevangen in het vaardigheden kot zelfs de ambitie om…

Ze bijt al haar speeltjes helemaal kapot, en dat vindt peter niet zo leuk en hij zet haar in haar kot. Killer is een hondje, ze is heel lief. Ze plast veel in huis, dat vindt peter niet zo leuk want, daar gaat zijn grote kuis!…

het geheim is een klein geheim in rijm een reisje langs de Donau Rijn de taal is schoenpoets waar liggen de roots zonder herhalingstekens in kots verdwenen was onze trots ek is rooikat hola hagel…

su sieje for uut in dencke versoncke hie in sorge gesinckt die bure in gewesend gelieke unne droncke sie komme nie frie um hiere te sijne skouder am aender doch nimmer int reine so goat die daghe so stille ende vurt icke fuule die swaore ruste gelieke er bie heurt so sie treffe mekaore met unne seeje geskeide dele die werlt…