6521 resultaten.
Najaar
gedicht
2.0 met 78 stemmen 21.301 Zij voelen koud op stille banden.
Wie met een wagen bomen kruit
voert niet te tillen stilte aan.
-------------------------
uit: 'Tirade', nr. 200.…
Najaar
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 257 De bladeren vallen,de herfst is ingetreden
op de ramen tikken dikke droppen,
in de brieven met vergeelde enveloppen
herlees je in het kort,weer je verleden.
Bij de verwarming, verlies ik mij in dromen
over de vele jaren die al zijn vervlogen
en toch in enkele minuten allen samenkomen.
Dan hoor ik een deur,die lichtjes wordt bewogen
en zachte…
Najaar
gedicht
2.0 met 11 stemmen 7.309 Ik wou haar vluchtruim zijn,
mijn tuin voor al haar vogels
openplooien, in een
schommelstoel van slaap
het samenslapen voorbereiden,
maar de winter gomt mij uit
en wist uit ieder najaar
het gekneusde meisje.…
Najaar.
poëzie
3.0 met 2 stemmen 562 Er liggen lange strepen in de lucht
Van donker-grijs, de zon verbergt haar schijn;
De heuveltop, gehuld in ’t mistgordijn
Staat als een reuzenschim, ver weggevlucht.
De wind kreunt met een lang-gerekte zucht,
Als deed het machtige ademen hem pijn,
Gedoken zit het stomme vogelijn,
En ’t laatste broze bloempje trilt geducht.
Dof daalt de grauwte…
NAJAAR
poëzie
3.0 met 3 stemmen 511 Ons lokt tersluiks een zomerdroom
Terug naar 's hemels regiment,
Wij zoeken weer Gods blauwe stroom
Wiens bedding grens noch bodem kent.
Wij waren 't ook zo lang gewoon
Met elke luide leeuwerik
Te ontstijgen naar dit eeuwig schoon
Ons aard-gebonden ogenblik.
Wij zagen hoe de donkre grond,
Uit zwaarte, lichte wondren…
Najaar
gedicht
4.0 met 3 stemmen 2.327 Ze hadden het recht van overpad,
honden, geweren. Ze keken binnen,
lachten zowaar en schikten
hun lege tassen. Hun rode koppen
telden we voor ze verdwenen
in de nog dampende velden.
We aten ons brood, lazen bladen.
Tegen het donker kwamen ze terug
beladen met hangende poten.
We gingen naar bed, lagen wakker,
hatend omdat ze bestonden.
-…
najaar
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 126 kiem voor nieuw leven, voor herboren bestaan
heftig, gedreven hoor ik het najaar hakken
in de toekomst, in verder, laat rustig begaan…
najaar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 130 kiem voor nieuw leven, voor herboren bestaan
heftig, gedreven hoor ik het najaar hakken
in de toekomst, in verder, laat rustig begaan…
najaar
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 165 de tuin in verval
het seizoen drukt zijn stempel
alles gaat voorbij…
Najaar
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 135 Het Leven is moe
De takken verdorren
De bladeren sterven
Onaangeraakt
Tot aards stof vergaan
Om weder te keren
Uit 't hemels' sterrenstof
Bij Lentemaan…
Najaar
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 208 Een avond
Om Verlaine te lezen
Onder een schilderij van Monet
In een kamer vol nostalgie
Als jij
Mijn herfsthuis
Binnenwandelt
Oktober
En de schemering
In je kielzog
En de nacht droomt ons
Voorbij vier seizoenen
Tot de dag onder het venter schuift
En jij weer gaat
Mij achter laat
In een kathedraal
Van herinnering.…
Schaatswinter
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 272 Schrale stille lucht
vorstwit landschap krimpt ineen
krakend water draagt
geslepen schoenen
ijzer krast de groevenpret
onder windjassen
donzen gedachten
aan de grote elf dromen
van een koude start…
vorst verlet
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 121 vraagt zij zich af,
de molensteen van morgen
prijkt vandaag al op mijn graf
haar eenzaamheid voelt zwaar
nu najaar oppermachtig wordt
en de vuilstort van de zomer heel goed weet
wat er aan schort…
Het innerlijke oog
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 203 Door de boog van de schepping
te spannen suizen de beelden van
gisteren door het innerlijke oog.
Raakt z’n pijl de roos van het licht
waar de schaduw van de tijd zijn
rug recht in zijn afgesloten kooi.
We zijn een theater van overdadig geluid,
souffleurs van een glorierijk verleden
meningen en stemmingen uit het heden.
Wij zijn slechts…
Sneeuwbui
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 336 Koud is de winter
kaal en guur
sneeuwwit, spekglad
en leeg.
De lucht vriest vast
aan wat er van het landschap
over is.
IJs gletsjert
in het water.
Als er binnen
weer een storm opsteekt
sluit ik de deur
van mijn ziel
- een glimlach -
en ziet niemand
wat ik heb.…
diepe weemoed
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 263 knieën vallen
omdat niets meer overblijft, vreemd
aan alles
en aan het landschap, in het zuiden bedekt
vertel over stromen, vertel
over stormen, vlieg rondom
maar verraad mij niet
wanneer ik te lang in woorden
blijf hangen
en al gestorven
tussen jullie lijfjes wieg…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
HET WAS NAJAAR TOEN HIJ STIERF
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.331 leunde
ze miste zijn knoestige handen
die haar hadden geliefkoosd
bij elke najaarsstorm
het vertrouwde ruisen van zijn stem
als hij haar in koude nachten
in zijn armen wiegde
en voor de eerste zomer kwam
klom ze naar zijn takken…
De trein rijdt voort
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 Stemmen horen
Die nergens klinken
Dan in de diepte
Van dit brein
Beelden zien
Die niemand ziet
Maar er wel degelijk zijn
Tussen de lijnen van
Het beeldend werk,
Ik zie een trein
Die zich langzaam
In beweging zet
Hij rijdt voort,
Levert beelden aan
Die ervoor zorgen
Dat ik er toch
Durf te zijn…
De kou
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 59 Het koude front
beheerst steeds meer het aanzicht.
Het geeft de zon
haar glans.
Bevroren landschap.
Wispelturig vliegen de vogels
heen en weer.
Stilte in de vroege morgen
geeft de opwarmende zon
zijn impuls over het fraaie
winterse weer.…
Waarom
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.295 een niet-begrijpen
een koppig zwijgen
je laat de pijn ontwaken
en verft een landschap
waarin ik alleen
nog maar wil slapen
je steelt mijn dagdromen
onzichtbaar gevuld met
een stamelend hopen
maar met elke hartslag
sterft mijn ademhalen
in een zwellend wanhopen
met één vingertop
beroer je mijn koude lippen
die koortsig tasten
naar…
in de warme nagloed van de zomer
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 515 een dansend vliegje
bezoek voor het buurmeisje
bessen in de zon…
ik drink het najaar
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 239 wolken verwaaid in vlagen
de zon waterverft eindeloze kleuren
immer korter nu de dagen
steeds grondiger de geuren
de wind waait mij
in scherven uiteen
storm staat mij bij
ik ben alleen
ad fundum drink ik mijn glas
wachtend op warm wit winterdek
niemand maakt mij gek
ik weet wat er eens was…
Najaarslaan
poëzie
3.0 met 17 stemmen 4.465 Ik keek in de gouden heerlijkheid
Van een najaarslaan,
Het was of ik de goudene deuren wijd
Zag openstaan,
Het werd mij, toen ik binnen ging,
Of ik door gouden gewelven liep:
Ik aarzelde even, ik ademde diep,
Diep van verwondering.
Ik voelde mij eerst als een kindje, dat stout
Doet wat verboden is;
Ik sprak: 'Zijn voor mij die gewelven gebouwd…
duizendmaal duizendblad
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 167 elk gevouwen bloempje draagt een zomerdag
de blaadjes torsen reeds de koelte van het najaar
mijmerend rond september
frisser zelfs,
nu vogels kelen smeren met zongerijpte bessen
een delirium vol zoet geluk, dronken vreugde
en zot
door dwarrelwind
in waaibomenhout, heen en weer
geworpen door een nawee die nog voorjaar weet
de bermen…
Luisteren ( 2)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 131 opmerkelijk gescharrel
rommelig en driftig ritselen
geschoffel en geschuif
het komt als onverwacht
maar ik mag het zo graag horen
het moddert dan nog even door
met stilte en opnieuw geluid
het lijkt gesnuffel, maar hij heeft
toch werkelijk zijn buit
mijn mooie zwarte vogel
het klinkt als door een herfstig bos
je stappen laten horen
najaarsmuziek…
standbeeld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 136 ze is zo sereen, zo
onbereikbaar in haar najaar
ze doolt door haar voorjaar
legt besneeuwde vingers in
haar moederschoot
lachend als een zomerkoningin
en verdriet hebbend in het winterzonlicht…
winterglow
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 76 voorzichtig heeft ze al de eerste
winterthee geproefd en zorgzaam zacht wat
eikels in haar mand gedaan
het raam vertelt van regen, zeer slagvaardig
zonder bron, maar niets nog
laat de dag verbleken, waardig wrijft ze
zeven tenen warm
en als ze kon dan vroeg ze
alle dennenappels aan haar arm
zich te vormen, naar de zon…