Alle inzendingen over kraakt

Een haag vol ervan en akkers klaar om naar te luisteren zelfs een draaiend karrenwiel kraakt van poëzie…

mijn vatting roert zich kraakt in zijn voegen zoekt zich een nieuwe setting…

Wie krijgt haar boer en vindt de boer zijn vrouw Zal Linda ooit nog in maat 40 passen Gaat Paay nu zelf ook iemand onder plassen En wat moet Jinek verder zonder Pauw Is Rokjesdag al officieel begonnen En heeft Humberto echt iets met Dionne?…

Een trap is ook zo een van die dingen hij kraakt jij kraakt je botten doen een beetje pijn het is geen trap van steen en wolken het is een trap van wengehout heel hard heel glad je moet voorzichtig zijn…

De koning wankelt langs de bergkloof Hij grijnst de tanden bloot In de waan van zijn krom geloof In de afgrond lonkt het schroot Doof blijft hij als de troon kraakt Bijziend als lakeien op listen broeden En een kraai, de onheilsbode, waakt Zijn zwart verenkleed doet de val vermoeden Van een kantelend rijk Het kon niet anders dan zo gebeuren…

Hij neemt me In zijn armen Niet liefdevol Maar stevig Kraakt me Verbijsterd In de lengte Beneemt me Kortstondig de adem Stokt mijn ribben Bonkt mijn hart Zodat ik Als ik buiten Ga Niet gebroken ben Maar rechtop Loop Met mijn hoofd In de wolken De afspraak Voor volgende week In ons beider agenda.…

Langzaam langs die hier liggen in gelid Kraakt hier een boom? Roffelt daar een mitrailleur? Toch een specht 1908 0405 0505…

als het past in je hand wil ik alles geven je langs de lange vingers polsen in meebeleven weg gaan hier van de deur die kiert en kraakt in meebewegen…

het huis telt de stappen en kraakt in zijn trappen op het slaan van de deur zit de tijdloze sleur het interieur heeft de geur van verleden een bank droomt gerieflijke plooien in liefde ontdooien gordijnen zijn zwaar van het lichten der jaren de muren bekrast en belast met herinnering thuis is vertrokken het huis…

praten tot zij haar hand had uitgestoken en wij hem hadden gepakt om met haar mee te gaan naar ver onbekend zeker als het om van binnen uit gaat dat liet zij zien in blik en lichaamstaal zij regisseerde ogen hand en stem wij spoorden dezelfde richting rangeerden scheef en schots zij regelde stops en lichten kraakten…

Een landweg met kasseien hier vriest het niet dat het kraakt maar dat het blinkt…

en het tuinhek kraakt het kraakt tevreden alsof hij wist dat ik jou onder kersenbloesems of over pasgewassen kleren niet meer liefhad ik schrijf hennacirkels op je perkamenten huid blaas de zandkorrels van jouw wimpers toen zuchtte je diep en schoof de gele vlinderring om mijn vinger…

het oude huis kraakt fundamenten verzakken instortingsgevaar…

Magistraal verpakt de innemende stilte kraakt bij elke stap…

Ze is broodmager zo denk ik ze kraakt in twee maar ze lacht heel breed…

soms kraakt de stilte de wind meedogenloos kou kleurt het gezicht…

IJs met nootjeskorst kraakt, smelt langzaam en geeft prettige nasmaak.…

Het is bitterkoud het zit zwart van de vogels in de kale haag het is winter zonneklaar het vriest dat het kraakt vandaag…

de haard die knettert een sprookjesboek op tafel het raam dat plots kraakt ijsbloemen die vertellen in mooie aquarellen!…

Ik ben een ordeloze groeier een luxe voor een snoeier een naakte bloeier ik zeg het met geel al vriest het dat het kraakt ik ben een echte stoeier…

de witte stilte kraakt en raakt het lichaam van mensen in de mist vochtig klam in koude pijn huivert het onzichtbaar zijn…

waar muziek vermengd met warmte en geuren van huiselijkheid de vloer kraakt bij ieder stap die ik zet voel ik me thuis…

Tak kraakt. Lucht betrekt. Bijna niets om naar te kijken en juist dat bekijk ik. ------------------------------------- uit: 'Het museum van de zomer', 1974.…

soms kraakt de lucht in droge dorre tikken niet het vitale geluid van een groep horzels die zitten te bikken het kraakt onverwacht zonder dat er een sprankje leven lacht voelt alsof de dood ook af en toe nog even bewegen mag maar alles is dan al kapot hangt vele jaren in de strop en toch is er soms dat weerbarstige van…

het late zonlicht wordt gevangen door de fles die groot genoeg is om de pijn naar vergetelheid te sturen het dienblad is een toevalligheid bij het magere bed waar niets meer kraakt…

Even zacht en voorzichtig kraakte ze uiteindelijk in haar oude scharnieren weer dicht, terug op slot. De dag verdween bij de avondgong slechts nog schaduw latend, begeleid door een melancholische melodie van de leeuwerik die zijn afscheidslied zong.…

De trap kraakt meer als ik naar beneden kom dan omgekeerd misschien ligt het aan mijn knieën of aan mijn oren maar eigenlijk denk ik ligt het aan de trap hij heeft het liever dat ik naar boven ga…

weleer wat kraakte de loopplank en prachtig de schepen ze zingen en kreunen ze zeggen steeds weer het leek soms wel leven maar het is van het water het begin en het einde en nooit was er meer…

Mijn gebeente verstijft koude kraakt in het niets leven houdt op met bestaan geniet van deze gewoonte mens, verafschuw me niet het is noch stof, noch as het is jezelf dat je ziet!…

Het vriest er dat 't kraakt en de koorts stijgt : 't wordt tijd dat Friesland weer eens wat krijgt. Train niet té fervent want 't evenement wordt nu door protestanten bedreigd !…