Alle inzendingen over kunstwerk OR overprijst OR bewonderen

zij die in taal wordt herboren kan mijn bewondering ervaren zij baart zichzelf door metaforen die nog steeds weeën verklaren die Bewunderung Sie, welche in Sprache neugeboren wird kann meine Bewunderung erfahren sie gebärt sich selbst durch Metaphern welche noch immer Wehen erklären…

Liefde is als een eiken boom. Hij heeft minstens... 1000 jaar nodig om bewonderd te worden.…

Toen ik heel erg klein was, was mijn moeder heel erg groot, daarom zat ik op haar arm en heel vaak op haar schoot. Dan kon ik haar haren strelen die zacht waren als satijn en haar ook even knuffelen dat vond ze fijn! Ik kon haar hart horen kloppen, dat gaf me veel plezier en daardoor weet ik: dat van mij zit hier... Dan voelde ik haar…

Voor mijn lieve Vader(12-09-06) Het leven dat je leidde, het was geen leven meer. De beestjes in je lichaam vraten meer en meer. Ik zag je pijn, je onmacht, je ongelijke strijd. Dat ik niet kon helpen, dat is wat me spijt. Toezien tot het einde, het kwam steeds dichterbij, Maar ondanks deze ziekte was je soms nog blij. Voor alles…

hoe omschrijf je warmte als je gedichten leest die je raken het mystieke geflirt met de dood als vriend het wad, als wonderlijk waarin jij wadend vanuit oog en hart je dromen beleeft stap voor stap je vriendschap deelt en schoonheid laat parelen kleurrijk met inkt op ’s mensenhuid in diverse sjablonen gedragen door jouw hand in…

leunend tegen vergane glorie van strijkers omlijst door koperen blazers vanuit het midden klinkt de donkere stem van Nat King Cole de geur van oudheid vermengt vergane glorie innemend zijn met galantheid het ritme aanstekelijk uitdagende pianoklanken zo smaakt pure verleiding…

Bewondering(tanka) voor de nachtegaal... die elk jaar opnieuw, de weg naar mijn tuintje vindt om mijn glimlach te vangen in ruil voor zijn prachtig lied!…

Bewonder je inzet, bewonder je moed. Je bent stoer, je bent dapper. Wat je doet doe je goed. Met compassie, met liefde. Vaak op zoek naar de grens. Uniek en bijzonder, een prachtig mooi mens!…

jij schenkt stukjes hemel aan de aarde je bent te goed je bent te gek het blijft een wonder hoe je soms zo liefelijk in zeven sloten tegelijk loopt en hoe het sorry's regent als je lacht als je me kust groeit ons geluk naar ongekende hoogten echte liefde bestaat ik heb ze gevonden voor altijd bij jou…

Ik zag je vermoeide ogen, ik zag de vele pijn. Hetgeen ik zag heeft mij erg bewogen, wat kan het leven meedogenloos zijn. Maar jouw krachtige hand bij het afscheid nemen, heeft me toch ook weer meegegeven. Dat de mens die het ondergaat, tot de laatste snik zijn mannetje staat.…

Fijne kunstwerken zijn in de werkhal te zien. Die spinnenwebben!…

Even vlug trok jij een ander plan zwom aan land rekte je uit toen de zon haar warmte en licht aan je gaf jij glinsterend mooie water fee het zoute water droop van je af maar de golven wenkten je terug je riep nog kom het kan ik liep met je mee maar bleef op het strand en dacht was ik maar een zeemeerman…

Tekst en foto Dick Voogd Kunstwerk Willenmien Mostert…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

zilveren draadjes glinsterend in de herfstzon spin maakt zijn kunstwerk…

Wonderkinderen: bewondering voor de makers bewondering voor omroep Max bewondering voor de wonderouders bewondering voor mijn wonderdochter bewondering voor haar wondermoeder verwondering in mij, een blijvende dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn en zullen blijven bestaan verwondert u allen en Max herhaal deze documentaire: "Wonderkinderen…

als ik wachten moet een mijmerend station onder mijn voeten bedachte levenswegen in gedroomde richtingen…

schoon is het om de blaad’ren te zien zweven in de wind opgetild oker goud of geel getint ik kijk naar de bomen en zie hoe de rode gloed van de late zon zich langs de hemel spreidt ‘t hart breekt van t ontroerd mensen kind bij ‘t zien van ‘t kunstwerk tederheid dat weet dat na dit najaarsspel van blad en wind…

Geloof maar dat dit kunstwerk aandacht trekt, Als eerste heeft de fruitvlieg het ontdekt.…

Spelenderwijze vermengen zich kunstwerken van tekenaar Anton Pieck met de adem van Charles Dickens' boeken.…

machteloos moet zij toezien hoe smetteloos wit verwatert vuil/grauw wordt haar speelgrond modderig haar paden al worden handen haar zacht opgelegd kan zij haar blik niet afwenden haar stervende geliefde het gelaat dat haar zo dierbaar wil zij behouden met handen en voeten hart en buik in eeuwige omstrengeling desnoods samen sterven…

Er is een web geweven hier aan het raamkozijn ingenieus als kantwerk zo fijn in één nacht kwam het tot leven daar middenin zat de spin met geduld te wachten op haar prooi een vlieg raakte er in verstrikt spin pikte en weg was de vlieg ’n kraai kwam een kijkje nemen bezag met interesse de delicatesse vogel pikte en weg was de spin…

De foto van het kunstwerk is te zien op http://www.trouwcommunities.nl/schrijf/zelf-schrijven/poezie/1789/26586.html…

-elk woord zonder kabaal- lees in klank, de pracht, een nieuw verhaal bewonderend, beminnen.…

De zielsmuziek, de trillende snaar die van bewondering sprak.…

Ik voel plots mijn ziel verwant met kleine dingen die op onze wegen als bloemen staan geschreven verscholen in de dagen, geven ze oude zinnen leven en dragen in hun letters de zoetste pure zegeningen ik tel de dagen sinds de roze blik waarin ik je vond aan duizelingwekkende vormen, hoe vrouw je bent ik ben het vraagteken waarop jij het antwoord…

Jij spreekt in witte schaduwkleden en omarmt zoals een gordijn het laken van het leven een vleugje trots gedeeld door een decemberregen verbergt zo als in jouw melancholiek gedicht een jaargetijde dat vergeelt wanneer de lente alle dood weer doet herleven…

Voor het glas stond een mooie vrouw Ze keek naar de vissen die gracieus en schijnbaar moeiteloos in het water voortbewogen Naar die mooie vormen en die prachtige kleuren Wat een Schoonheid! Ze droomde er van dat ze voor even één van hen kon zijn Dat ze ook zo vrij en ook zo gracieus kon rondzwemmen in onmetelijke…