Alle inzendingen over laatste OR bus

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

nog voor ik bij je was hadden wij de laatste roddels uitgebreid al doorgenomen in trein en bus wist iedereen dat ik bij jou zou komen wij lachten samen onze laatste doei terwijl ik jou mijn bloemen gaf en jij al uitgebreid de koffie ingeschonken had hebben foto’s zitten kijken van het leven in de afgelopen weken onderbroken door een aantal…

Het meisje in de bus De bus die stopt, ze stapt uit Ze lacht en gooit haar haren los Mijn hart slaat over, ik blijf mezelf De bus rijdt door en ik blijf zitten En de gedachte loopt van me weg Het is weer de herinnering die ik kus Heel stiekem Het meisje in de bus.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

De bus rijdt nog; eindbestemming onbekend. Ergens in het midden zit ik. Aan het raam Kan er onderweg niet uit. Dienstregeling doemt tot de remise. En donker is het. Alleen binnen neemt het de tijd mee. Neemt het de tijd. Het buiten spiegelt slechts en de voerman laat ons raden. Waarom het daar doorgronden? Het donker duiden.?…

Dat heet reclame, mocht je het zat zijn, schaf je een sticker aan, die voorkomt dat je bus overvol raakt met dingen die je toch niet lezen wilt. Een inbox van je computer, wordt aan alle kanten belaagd door gasten waar ik niet om heb gevraagd, variërend van horloges, palmen, pillen en seksueel getinte narigheid.…

Ze wacht al bij de halte Mijn lijf schokt van de kou Maar in mij brandt die smacht Opdat ze mij zal zien staan Reeds wachtend op haar blik Laat de kou mij niet rillen Maar de warmte uit mijn hart Zo mag ze mij niet zien voorbijgaan Ze stapt in de verwarmde bus Ik snap mezelf niet en voel me leeg Konden haar ogen me maar verwarmen Opdat…

dat zoiets simpels -de geur van een bus de leren stoelen, grijs-groen chromen stangen, waaraan een lus, het stopknopje de hoedjes voorin die kletsten met de chauffeur het tsjjjj-geluid van de dubbele deur- je zo lang bij kan blijven…

Sommige mensen rijden met je mee vanaf het begin en sommige stappen bij een halte in. Sommige stappen bij een halte uit, sommige blijven kort en sommige blijven tot het eind. Je weet niet wie er tot het einde met je zit, zo is het leven net als een busrit.…

De rijder en z’n paard, ze zullen zeker komen daarom oefen ik m’n vleugels in ’t ruisen daarom is m’n bed zo zacht we zullen luisteren naar ’t geluid van de regen op ’t golfplaten dak maar misschien is z’n bus wel blijven steken in de modder zoals laatst hoe vind je eigenlijk m’n lippenstift?…

als mijn vrouw met de bus naar de stad gaat hoop ik altijd dat ze halte ziekenhuisplein instapt: dan kan ik haar net zolang nakijken als wanneer ze halte vogelplein neemt en zie ik haar bovendien nog een keer voorbijkomen in de bus ---------------------------------------------------- Uit: 'Gedichten 1938-1970', 1979.…

Ooit postte ik slechts bij de PTT Dan liep ik naar zo’n donkerrode bus En bezorgde zij het kaartje bij mijn zus De dag erna (een enkel keertje twee) De oranje bus van nu is fier en groot Maar springt voor de bestellers weer op rood…

bus naar een huwelijk op de klippen…

Sinds jaar en dag hoop ik op de laatste dag Één voor één vielen alle mensen om mij heen Te vaak heb ik moet huilen Te vaak heb ik mij alleen gevoeld Nu ben ik blij Eindelijk dit is mijn laatste dag…

De laatste knoop is doorgehakt. Een laatste blik, een laatste traan. De laatste deur hard dichtgeklapt. En zij is zwijgend heengegaan.…

Het laatste bericht uit Stavoren kan Aagje belist niet bekoren. Het laatste ontgaat 'r, want steeds wordt het later. Geen sterveling zal het ooit horen.…

Als je als laatste lacht is er niemand die met je meelachen kan…

Wazig zijn mijn ogen. Beangstigend zijn mijn dromen. Verwarrend zijn mijn woorden. Mijn geduld is op en ik kan niet meer vechten tegen het onweerlegbare Het rechte pad vinden in de wirwar van mijn denken. Kronkelend zonder de rechte lijn te vinden. Hete tranen uit blinde ogen. Gekromde rug door pijn, het prikt tot in mijn hart.…

Je hebt de laatste regendruppels gevoeld en ook het laatste avondlicht gezien toen werd het donker en stil en het vermoeden realiteit werd jouw bloem geknakt in de bloei van je leven Nu rouwen we om jou met tranen van verdriet Lieve Anne rust zacht want vergeten doen we je niet....…

Hij bleef tot zijn laatste dag een vrouwencharmeur. Op de bus zette hij zich naast vrouwelijk schoon; zij rolde dan met haar ogen en liet hem begaan. Hij kreeg keelkanker. Chemo en stoppen met roken en drinken of meteen palliatieve zorgen. Het was voor hem niet eens een keuze. Het lijf was finaal kapot, zijn geheugen inmiddels net zo.…

De bus stopt alleen maar als ik mijzelf aanbied om vervoerd te worden.…

Blik in haar ogen: omarm me, kus, bemin me zo maar in de bus.…

Wachten op de tram, bus of metro en de trein om ergens te zijn.…

Wanneer er geen post is, blijft de bus leeg echter is er dan niets te betalen? Wanneer er geen beleg in huis ligt, is er niets op brood dan draait de koelkast dus voor niets? Als er geen zuurstof meer is, ik niet ademen kan heeft mijn laatste tel geslagen! Iets missen wat je nooit had is iets kwijt zijn wat je nimmer bezat!…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Grijp de laatste strohalm tegen de teloorgang van je grenzeloos yolo bestaan Is BoJo niet reeds door kunstmatige intelligentie tot depersonalisatie in rook opgegaan?…

beleefdheid verliest zijn waarden op de bus en op de tram weinig plaats nog voor bejaarden en dat verbaasd gevoel… maakt mij wat bang want vele jongeren staan op met tegenzin ze palmen liever alle vrije plaatsjes in lachen uit en zitten wat te grienen want… ook oudjes moeten hun plaats verdienen wat troebel kijkend door hun ogen beslissingen…