Alle inzendingen over lachen OR vrind

't is zomer En alle mensen zijn mijn goede vrinden. O liefde! liefde! gij kunt 't hart bedriegen... 't Is winter, 'k heb geen jeugd en weinig vrinden. Wat geeft het, 'k laat me in zoete dromen wiegen, Zolang ik 't lieve bloemken trouw zal vinden.’…

kom maar in mijn armen mijn lief laat me je hart verwarmen mijn hartendief kom maar met je pijn mijn engel ik zal er voor je zijn mijn bengel kom maar met je wonden mijn kind kom maar met je zonden mijn vrind laat me je strelen mijn schat hier mag je helen mijn allerliefste Tonja 05.10.2003…

der vrinden vrind, zal hun ten vrind verstrekken.…

Een volk van klagen en een hoop chagrijn Dat zijn relativering heeft verloren Zo zal ook voortaan in ons paspoort staan Dat ons voorgoed het lachen is vergaan…

Ik schreef voor deze keer geen leuk gedicht En daarmee heb ik u een dienst bewezen, Want wanneer u direct bent uitgelezen Dan nog vertrekt geen spier op uw gezicht; Dus moet u voor uw paspoort op de kiek, Herlees dan eerst eens dit gedicht van Driek.…

Nu geef ik u te raden, beste vrinden, wáár of dit fenomeen zich zal bevinden dat Chandra’s telescoop gevonden had. Tussen de sterren ? Neen, u bent abuis: tussen twee oren, in het Witte Huis.…

Heeft een der leden van de club Zijn letterkundig ei gegeven, Dan wordt door ’t kakelen van de rest Op schelle toon zijn lof verheven; En, legt nu elk om beurt een ei, En kakelen beurt’lings al de vrinden, Dan is - dat voelt ge - in heel de club Geen enkel roemloos lid te vinden.…

U telt nu echt in de historie mee Die vier eeuwen geleden te New York begon We maakten toen fysiek contact met Hudson Uit naam van onze VOC Wat Vrind JP straks extra viert Die wil Change tot hij taxfree biert…

slenterend door de straat kom ik hem tegen loslopend verward verdwaasd verdwaald uit de auto gesmeten op zoek naar een beter leven uit de auto gelaten om zichzelf op weg naar huis uit te laten taxeert hij mij heel even wat zou hij van mIj en ik van hem vinden zouden wij het kunnen worden ... vrinden? Ach het zal wel loslopen.…

Hij sprak: zeg de oorzaak mij, mijn vrind! Waarom ge uw vreugd niet kunt betomen? De boer zei: 'k lach alleen, mijnheer!, Door 't denken wat toch zij, die hier, in vroeger jaren, Vóór u, ook Prins en Bisschop waren, Wel zeggen zouden van die staatsie, pracht en eer, Die zij in hunne tijd nooit zagen?…

Tover een lach op je gelaat, doe het nu, het is nog niet te laat.…

In woord en geschrift mij toegenegen noem zijn naam in warmte lief niet eerder bracht zulk een epistel emmers vol lachende tranen rozen bloei in december vlinders dwarrelend in kleuren rijk onder zonnestralen van lichtend beeld is dit dan wat men meligheid noemt chicken vreugde onder een haan entah...…

komt er een dag die ik kan beginnen met een lach waarop ik huil van geluk en bij mezelf denk gelukkig ben ik nog niet stuk zal deze dag voor mij nog komen waarop ik blijdschap vind tussen de bomen komt er nog wel een dag die ik kan beginnen met een lach…

Was dat laatst een lach? Toen ik je voorbij zag lopen En toen je mij ook zag Gingen je ogen toen een stukje verder open?…

Dromend loop hij door de regen Druppels vallen op zijn hoofd Maar in zijn hoofd zijn het zonnestralen Die over zijn huid glijden richting aarde Als hij droomt van haar Is de grootste storm maar een bui Kletsnat loopt hij door met een grote lach op zijn gezicht Want zodadelijk is hij bij haar…

Met een buik vol lachende tranen is de clown weer eenzaam in zijn droom bevrijd van de schmink van zijn ziel en is het circus het kerkhof waar zijn publiek hem in de stilte weer de aandacht geeft en laat lachen zoals hij droomt…

lachte om de pijn als er een hemel is wil ik daar dan nu zijn want het leek of jij je leven leed als een kaars in harde wind ook brandend in de regen maar iedereen was blind ik zal je dragen door die droom heen langs heuvels met groener gras met het licht dat warmer schijnt dan je hart ooit was allemaal voorbij ik mis jouw bluesy lach…

Het lachen was voor hem een serieuze zaak Waarvan hij goed de ernst inzag Dus nooit, nee nooit een schaterlach Want lachen is een diep sociaal–emotioneel beleven Dat lachen voor je lol, die pret Dat doe je beslist niet zo maar even Een glimlach om de mond was al een uiting van zijn innerlijke pret Maar deze zonder argumentatie in een schaterlach…

Nooit meer een kus,nooit meer haar lach, alles gaat terug naar die ene dag. Als verdoofd probeer ik te accepteren, dat ik het zonder haar moet proberen. Ik sleep me elke dag voort, denkend aan elk klein woord, wat zij tegen mij heeft gezegd, de ruzie's die we hebben bijgelegd.…

heb je mij wel eens zien lachen niet dat zo'n uiting mijnerzijds een zeldzame aangelegenheid is ik geef toe het is wel moeilijk om dat uit mijn gezichtsspieren op te maken dat komt omdat ik ernstig geboren ben dat heet een zware bevalling waarvan mijn moeder nu nog zegt, alhoewel haar verleden steeds dichterbij komt, jij werkte niet…

zij legt iets in haar lach wat ik niet weet maar lacht alsof ik weet wat men niet met woorden deelt…

Een glimlach op je wangen het liefst wil ik hem vangen doorgeven die lach zo stralend en lief net als een soort kettingbrief heerlijk voelt het om vrolijk te kunnen zijn ik gun het een ieder groot of klein en als het even niet met je gaat tover dan een glimlach op je gelaat het is echt een heel goed medicijn chagrijnig zijn is voor niemand…

gedachten sluimeren in beeld van lach het onderstreept schoonheid in beroering…

hoofd oproept, weer opnieuw ontaard in een kwartiertje, of meer, tranen van het lachen.…

Lichte kieteling In mijn hoofd Mijn gedachten lachen zachtjes Creëren letters Worden woorden Klanken dansen op mijn tong Dansen zoekend Naar mijn lippen Verlaten struikelend mijn mond Ik proest het uit…

Een masker dat lacht maar achter het masker een droevige lach. gevoel van eenzaamheid bij niemand te horen ze voelt zich zo verloren In de nacht zijn er tranen. maar komt er dan weer een nieuwe morgen zal ze haar tranen drogen het masker zet ze op je ziet weer haar lach.…

niets is wat het lijkt het is zoals het is en hoe je het bekijkt of iets lijkt op wat het lijkt jij bent als ik op een dag ik kijk naar jou en glimlach…

en toch: het gevoel hebben dat je wat kwijt bent, we kunnen je niet helpen zoeken, vinden doen we het eveneens niet, maar de pijn, het hartzeer van het niet weten, niets te kunnen vergeten, het gevoel, dat gevoel doet zo schrijnend zeer, dat we met alle plezier de dingen die we wel weten, jou laten vergeten, om je te laten lachen…

Maar hoe graag ik je ook aan het lachen zou willen maken, het is alsof de lach, jouw lach, het eerste is gaan staken, Zelfs geen glimlach kan er meer vanaf, maar ik zou zo graag, ik zou zo graag een lach zien op je gerimpelde gelaat alleen, het lachen ben je verleerd, je zit daar geheel in jezelf gekeerd en ik wou alleen maar….…

Als lachen je voorbeeld is, als lachen bij je hoort, als een glimlach je leven beheerst, je niemand ermee stoort, als de dag fijner wordt, van een blij gezicht, blijf dan lachen, en bedenk dat zwichten altijd lastiger is!…