Alle inzendingen over lachende man

Eva riep haar man erbij de weëen kwamen regelmatig voorbode van wie komen zou het eerste leven uit een vrouw met zwoegen prijsgegeven. Onwennig pufte hij het ritme mee terwijl zij steunend perste twee zonen zagen 't levenslicht en hun vaders lachende gezicht omdat hij toekomst had gekregen…

Achter het geklater kijken wij samen naar de Stem van ooit die uitstort in ons willen horen ze doorboren ons verloren klanken suizen onophoudelijk in de leegte toch, jullie vergeef mijn suizen verhoor mijn stilte in jullie verlangen zijn woorden vergeten wordt zwijgen verstaan bedwongen word ik in het alles geven uit eigen…

je ons staan vanaf de sterren of wie weet de maan zwaai dan even als het kan dag lieve man…

Gedachteloos wil ik zweven in luiheid en in rust zo wil ik de dag beleven tot de maan de avond kust. door de stilte komen kind,ren klein lachend, ze hebben dolle pret de droom die ik even had die....heb ik uit mijn hoofd gezet.…

stormen golven zeeën tranenvol zoet en zoute vrolijke en stoute lustig gaan en komen uitgediepte dromen knipogende maan schijnt telkens ouwe koek op hunkerende liefdeslanen die verlangend naar iets anders slurpen even niet verdriet genoeg de kroeg wenkt lachend hij leest vandaag maar eens een humoristisch boek…

Kijk naar lachende ogen of zie tranen op wangen zie de maan en sterren als kristallen in de nacht. Daarom vind ik altijd wel de juiste woorden om ze in een gedicht te kunnen verwoorden.…

zacht knetterde het vuur de verhalen van dronken vlammen in de kleine uurtjes van de nacht als het slapen wacht nog speelt wind met warme en koude vlagen die de gekruide geuren van de maaltijd dragen in het laatste kwartier van de maan hier zacht neuriet de groep hun dank aan de gastheer zingen vrouwen lachend van een goede…

‘k Lachte dansend, ‘k danste lachend, uit het moeras snel als de blits, toen ik de duvel achter me aan wist. ‘k Danste lachend, ‘k lachte dansend, tot alles danste in mij. Ik liet me vol vertrouwen los, duizelend landde ik op zacht mos. Kom, laat ons lachend dansen, laat ons dansend lachen, vele zielen, nog meer vreugd.…

Lekkere kleuren geuren rijp verlaten wegversperringen roodwit holle kegels kabouter huizen lachende vergezichten blinde mol colbert diversiteit melig lachende jeugd zo slecht nog niet stadsfile even de tijd.…

Liefste, ja, ik wil, ik zal lachend wegkijken – van al jouw fouten.…

Een meisje, vrolijk lachend naar de mensen om haar heen ik kijk naar haar haar mond lacht maar haar ogen vertellen een ander verhaal een verhaal van eenzaamheid van angst, van pijn achter dat lachende gezicht schuilt een meisje dat bang is bang, om niet goed genoeg te zijn bang, om weer teleurgesteld te worden bang, om weer alleen te zijn…

ik spreek met wie je eigenlijk bent streel wat je nooit echt genietend hebt gekend ik zie het blonde wicht een zacht verbaasd gezicht op deze wereld handen schrijven poëzie in zand en dichten blanke duinen we gingen op en in elkaar toen vloed het strand afstruinde lachend naar een halve maan die in rood de zon opruimde…

Op trouwfoto’s staan de lachende bruidsparen nog vol vertrouwen…

een lachende clown de geschminkte vrolijkheid verbergt zijn verdriet…

Lachend in de sneeuw, met de maan die sterren verlicht. Komt de gloed van jouw weerkaatsing, teruggevallen op m’n gezicht!…

Ik kijk liever naar de maan dan naar de mens. De mens, ik word er zó moe van. Dat roepende, smekende, lachende, verlangende, niet wetende, willen wetende ik hou van jou zeggende, of denkende, op schoenen of op eelt lopende, van de een naar de ander rennende, met sieraden en muziek beklede mens.…

sterren aan de hemel dromen wachtend tot de maan hen zal verbleken om de zon zijn dag te geven…

het gezicht van het meisje verdwijnt achter zwiepende haren de man holt achter zijn afgewaaide hoed aan de honden blaffen en rennen tegen de wind de rok van de vrouw wappert horizontaal het kind kijkt in de verte maar komt niet vooruit de schilder legt waaiend Holland in verf vast jij hangt lachend met wijde…

Een oude grijsaard bekeek de wereld lachend maar stierf van verdriet…

Lachende meisjes Schoon wassend in de rivier Golvende haren.…

Boven mijn verdriet zwenken zwaluwen gezwind – in lachende wind.…

Ik zing – en lachend luistert naar mijn lied De maan, ik dans – en vrolijk danst mijn schaduw. Hallo, gezellen! Welk een drinkgelag! O blijf mij trouw, tenminste tot zo lang Als heldre zin mijn woorden nog bezielt. Doch als de roes mijn slapen heet doorwoelt Vaarwel dan, vriendschap! Vrienden, dan vaarwel!…

Achter hem trouwt hij haar, zijn vingers in de hare, zijn kop lachend naar haar toegenegen. ------------------------------- uit: 'IJsbeerbestaan', 1999.…

soms zei het jongetje laat ik mijn lepel vallen waarop de oude man hem bekennen wilde dat ook wel eens te doen ook plas ik in mijn broek sprak bedeesd het jochie waarna lachend de man hem verbazend weten liet de mijne soms is ook wel nat bovendien huil ik vaak droefde toen het ventje waarna de man op jaren knikkend hem bekende dat…

Wachten doe ik, tot ook de schaduw in de avond is verdwenen en het donker mij lachend in haar greep houdt. Wachten doe ik, tot de kilte de lachende avond verjaagt en ik niet anders meer kan dan niet meer wachten.…

Wachten doe ik, tot ook de schaduw in de avond is verdwenen en het donker mij lachend in haar greep houdt. Wachten doe ik, tot de kilte de lachende avond verjaagt en ik niet anders meer kan dan niet meer wachten.…

golven vol gebrul spatten schuimend en vlokkend lachend scheert een meeuw…

onzekerheid snoert jou de mond want als je in de spiegel kijkt zie jij een man die niet meer op jou lijkt…

Je doorgrondt me waar ik bij ben en kijkt me lachend aan. Zelden heb ik open voor een mens zo open als voor jou gestaan...…

Ik leg mijn hoofd in je schoot en geef me over aan de wanhoop die ik voel Ik wéét welke keuze ik moet maken maar angst en onzekerheid overheersen mijn daadkracht Vertrouwen mag groeien en stilletjes word ik geraakt door jouw wijsheid Ik voel een kracht die mij laat uit stijgen boven mijn kleinheid en mij één maakt met mijn…