Alle inzendingen over landweg

Een landweg met kasseien hier vriest het niet dat het kraakt maar dat het blinkt…

Kijk eens om je heen het leven is een landweg en dus geen snelweg…

Voor me een landweg, die ik vol liefde toe zing op weg naar mijn thuis.…

Een goudfazant schrijdt heel statig met een blik van - zijn hen al in het koren - hé heb je mij gezien…

Het is stil langs de landweg, het bos houdt de adem in. De laatste vogels zijn allang vertrokken, als door een klok gedreven. Vraag mij niet het uit te leggen. Een late haan kraait naar de nieuwe dag en die komt als op goud gedragen. Strooit uit zijn paarlen van geluk over het nat gebladerte. Brengt rust en vrede op deze plek.…

de landweg is weg het grindpad is weg de zandweg is weg snel weg voor de snelweg wij snellen weg via de verharde weg naar nergensthuis…

Op een landweg met boeren Staan ze een gesprek te voeren. Deze keer Gaat het over weer, Zoals elke keer weer. Maar het is ook zeer gecompliceerd Zoals het weer zich manifesteert.…

de landweg voert langs huisjes met oude ogen naar binnen gekeerd blikken ze terug op tijden van armoede aan de overkant herkauwen koeien zonder herinnering met het bewaarde prijzen wij ons rijk plop een eikel…

Kattestaarten in een sloot van een purper waarbij zelfs een distel bloost bramen blinkend zwart frambozen die bekoren hondsroos van een schuchter rood een landweg op een heuvel een helling vol van peren een uitzicht kerketorens ver…

soms valt er, schijnbaar speciaal voor mij, een wondere plek uit de hemel: een strand, een landweg, een bos of wat hei waarop of waarin ik zeven levens kan leven. maar jammer genoeg is dat moment te vlug weer voorbij! is de wens niet de vader van de gedachte?…

een weggetje met een stoplicht: wachten op niets…

onbeweeglijk staat hij al tweehonderd jaar stil te staan geen soortgenoten om hem heen mistflarden draaien rond zijn kale bol twee kraaien krijsen plotseling zijn naam op de smalle landweg komt een bestelauto aan vormt al jaren een richtpunt voor 't verkeer in de zon, de regen en de grauwe, natte duisternis gespaard voor de open…

als ik dan toch onderweg ben naar zachte zanden woeste wateren blauwe bergen en dan toch beland per ongeluk misschien op een lome landweg een donker dak of een brakke boot en als ik dan toch weer op weg ben naar sacrale stilte verdronken verlangens en vergeten verhalen weet ik dan dat ik in eindigheid landen zal in bed…

Een grijze lucht die urenlang op sneeuwen stond, zich inhield, schuchter toen een handvol vlokken zond als een belofte voor de nacht waarin je wakend lag te slapen tot de dageraad het sneeuwen niet meer tegenhield en je gonzend van geluk de dag begon en uit het zolderraam de eeuwen en de witbestoven akkers naast de landweg overzag,…

daar zingt een hoge es gekromd door jaren wind boven op een bloemenlint en langs de landweg in een geur van peper bloeit een lijsterbes de witte dovenetel loert pisnijdig naar het geel van boter- en van paardenbloem kijk hoe langs het ovenbuur wit en lila de seringen welriekend naar je ogen dingen een liedje om te zingen een ruiker…

Dit ben ik vaak geweest: een man op een landweg, een man in een vliegtuig, een man met een vrouw. En dit ben ik vaak geweest: een man die zich onder een steen wou verbergen om geen licht meer te zien. Deze twee mannen, ze dragen mijn koffers, ze lezen mijn kranten, ze verdienen mijn brood.…

Daar waar aan de einder mijn landweg versmelt met de mengeling van blauw wit en veelkleurig zwart en in meedogenloze variaties het verhaal wordt verteld over het schijnbaar gewin van het zo geschonden hart Daar kiemen onzichtbaar voor het verbogen licht de trillenden handen van verloren gezichten bij iedere moeizame tred verheldert…

De herfst drentelt over de landweg, in zichzelf verzonken. Iets ademt je in. En inmiddels ben je drie hartkloppen verder en weet je weer alles over alles. ----------------------------------- uit: 'Binnenstebuitenwereld', 2008.…

Een heuveltje in het landschap deze leistenen daken van de boerderij onder de hoge rug en de ronde bil langs de Oude Landweg Moet je een stedeling zijn zoals ik om de schoorsteen te laten roken en de beelden in elkaar te schuiven tot mijn eigen naakte lichaam op een schapenvacht voor de open haard wachtend op liefkozingen van mijn man…

Krakende wielen op een landweg. De Boer op weg naar huis knarsend en langzaam de ouderwetse kar, neuriet de boer zijn favoriet gezang. De melkbussen leeg, rammelen mee De koeien in de wei, kijken met lodderogen toe, hoe de kar zijn weg vervolgt, naar de boerderij... Dampende bruinebonensoep staat te pruttelen op het fornuis...…

Op een landweg uit de wind waar men zelden vlinders vindt stond een stroman die verblind door zon en gruis en stuivend grind verhaalde van zijn bloemenkind Verloren en nooit opgespoord daar zijn voeten vastgeboord verstilden in het zwarte boord terwijl zijn schaduw zonder woord zich voorttrok langs zijn stoffen koord Stijf gestokt in diepe…

De landweg weifelt in de schemering, de akkers schijnen reddeloos en in hun onmeedogend zwart kiemt een verwachting van paniek. De knecht schuift grendels voor de staldeur, de pomp blijft steken met een snik terwijl het oude-kratten-vuur onder een bladerdek verstikt. Kaninefaten bouwden hier eens bedden voor hun doden.…

Bij het vallen van de avond wandelde ik langs de rand van het bos met aan de andere kant de akkers over een stoffige landweg Ik wist niet wat mij bezielde ik dacht na over van alles en nog wat en liep verder, mijn lief, totdat ik onder een bladerdak doorliep Er viel een veertje naar beneden het was een moment in de eeuwigheid zo traag…

'k Fietste op een frisse winteravond over de lange eenzame landweg volgde een kleine warme luchtwenteling de oneindige troosteloze ruimte had één starre droge ademtocht maar een soepel balletneveltje danste speels voor me uit de gitzwarte akkerzee welfde gedwee tegen de lilliputterboompjes van houtskool bij de nòg grijze stramme westelijke…

De kale bomen vegen traag langs de hemel, vastgehecht aan een landweg, met een paar huizen, versterkt door een kerk, waarvan de duldende torenspits prikt naar rafelige wolken, hoog ontvlamt het uurwerk als een gouden krans.…

ogen drinken op een dag het licht van de glinsterende zon ogen ademen sterrenlicht op een landweg in de Provence ogen lichten op als sterren die de nacht in vuur en vlam zetten ogen verdrinken in het licht boven een caféterras op een avond in Arles ogen turen knijpen samen als je onder woeste luchten Korenveld met…

na flinke storm is uitzicht beter, het onkruid weggewerkt ik kan de oude landweg gaan met kuilen waar verdriet blijft staan het oog verblind door tranen of kies ik voor de verre droom wegwijzers dwalend uitgezet vanuit mijn koud en eenzaam bed waar ik zijn warme adem meen te voelen mijn hart weer op een kier gezet…

versperren Geen enkel gedicht mantra noch wachtwoord doet hen wijken ze blijven-hologig-naar je kijken Gesluierd, gehuld in witte gewaden ze wenken, reiken naar je handen, armen Ze kennen geen erbarmen hebben het op jou gemunt Ze willen je niet verwarmen hun kille ogen zonder mededogen Je had beter niet over deze landweg…

Toch rijst de zon over de weiden, verbreedt ze de horizonten over landweg en dreven, over bruggen en snelweg, over de banen waar we gaan, waar wij gestadig blijven gaan al plooit de morgen nog zo moeilijk open.…

dichterlijke impressie van een meesterschilder) Kruislings kleuren de lelies luchtig op het stille water De zon, het oog van Apollo, doorklieft de atmosfeer en licht het hoofd in een eeuwig later Kroon en loof vleien zich tinten groen en mijmeren stilletjes voor zich uit De geur van kamperfoelie spreidt zijn nevels over een pittoreske landweg…