Alle inzendingen over leeftijd OR herinnering

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Ik zal altijd van je blijven houden en me herinneren wie je was, Mijn lieve Marli is plotseling op zeer jonge leeftijd Overleden op 14-2-2007. Zij werd 50 jaar…

Het was een amusante foto van een stranddag uit ons leven waar wij staande in de storm jassen hadden uitgedaan waar ik die dame mij herinner al op leeftijd - die toen even nog van ons dit kiekje nam maar onderuit toen is gegaan Haar hoedje waaide door de wind waar zij bleef liggen in de regen met die camera van mij die ik weer snel had…

Er zijn steeds meer doden van zijn leeftijd. Hij voelt zicht eenzaam. Verpakt in zijn huis vol herinneringen.…

omhelzen elkaar ten afscheid misschien je weet maar nooit ------------------------------------------- uit: 'Nieuwe herinneringen', 2007.…

Op 68-jarige leeftijd was het al "volbracht" Ieder jaar rond deze tijd komen wij tezamen We staan dan stil en luisteren naar het noemen van de namen De naam van deze mens, dankbaar voor zijn leven Door liefde verbonden, met ons verweven De herinnering die blijft, het zekere weten Voor altijd in ons hart, nooit vergeten…

Heel mooi is het dat je dit op jonge leeftijd vast hebt laten leggen. Lieve zoon, rust zacht. We nemen je mee met alle mooie herinneringen die je ons hebt gegeven. Liefs, Je moeder en je vader…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

De kunst leefde op het getekende canvas zonder haar leeftijd.…

Op de deur van je kamer stond deze tekst: Ga svp aan mijn deur voorbij Ik hoef geen eten en drinken meer Je hebt het gevoeld En vandaag werd het werkelijkheid Toch doet het zeer…

blauw één punt één kleur één lijn het had géél moeten zijn…

Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Mijn vader droeg altijd een pet. Hij was geruit, een hele donk're. Met een drukknoop en een klep. Hij ging alleen maar af in bed. En reed hij op zijn brommertje, de pet ging altijd mee. En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk.... dan zie ik nog alleen die pet.…

In de voetstap van mijn vader wil ik lopen langs het strand, wil ik kijken naar de zon en genieten van het land. Wil ik dromen,lachen,eten, en van alles wil ik weten. Naar de golven wil ik kijken over hoge wijde dijken, wil ik vechten met de wind, hollen wil ik als een kind. In de voetstap van mijn vader wil ik vrij zijn en tevreden…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

een verstikkende verwijzing Naar een herinnering aan een verkeerde beslissing Nooit zou het kunnen worden rechtgezet Nooit zou dit gevoel vervagen Of toch?…

Je ogen zijn niet meer zo goed, je leeftijd vraagt zijn prijs. Je kunt niet meer zoals je wilt, dat kun je slecht aanvaarden. Dan denk je soms, "Ik ben teveel" ik ben niet meer van waarde. Bedenk dan eens dat iedere leeftijd, zijn eigen charmes heeft. En dat er altijd nog iemand is, die jou nog nodig heeft.…

Doch een kort onderzoek wees uit dat hij een week eerder de leeftijd van negentien jaar had bereikt. Hoewel hij er in mijn ogen dus stokoud uitzag. Minstens twintig. Leeftijd is relatief. Je bent oud of jong in vergelijking met anderen. Je kunt enkel door de bril van je eigen leeftijd kijken.…

Doch daar mijn levensdagen steeds lengen is nog de tijd gevuld met mijn aanwezigheid kan ik nog mijn dagelijkse plicht volbrengen mijn uren en hopelijk vele jaren ben ik bereid het vrouwvolk van treurnis vrij te waren hen niet te herinneren aan hunne jaren.…

Ouderen geloven alles, mensen van middelbare leeftijd wantrouwen alles, jongeren weten alles.…

het is de avond, het is de eenzaamheid, het is het leven, het is de leeftijd.. waardoor ik me momenteel zo verloren voel.…

Ik brak het niet. Vandaag. De stilte voor en in jou. Jij, van wie ik houd... we reden samen, op de fiets, op ons ijzeren ros onder takken van zomerbomen. We roken de bloesem snoven nieuwe vruchtbaarheid. Jouw rijke mentaliteit verzorgt en zorgt voor juiste en zuivere inspiratie! We genoten die zomers van zon, water, lucht en vogels. En de…

zijn naam licht en broos koesterende omarming zijn leven aangeraakt en kil staat op een kier hoe veel ziet hij in het donker wie blijft achter in de leegte wie bevrijdt de gekooide nacht draagt het licht op handen hij balanceert op een gebroken toverdraad zijn lichaam in de sneeuw…

opnieuw valt er sneeuw mijn hoofd lijkt doorzichtig als glas alles is zo helder en toch denk ik aan niks herinneringen wat zijn dat eigenlijk zijn ze echt? als alles wit is vallen de verschillen weg…

naam voor naam worden ze voorgelezen met daarachter hun leeftijden zes lange dagen en vijf nachten zoveel tijd neemt het in beslag om alle namen op te zeggen ze weer een stem te geven al is het dan voor even om de waanzin te benadrukken hakt het horen van de leeftijden er nog het meeste in “ Rebecca Lea Kanes“ twee maanden…

het is de avond, het is de vriendschap, het is de drank, het is de leeftijd.. waardoor ik me momenteel zo thuis voel in de wereld.…