Alle inzendingen over leestekens

de vele leestekens we tellen ze niet langer vertelden over ons samenzijn ze zijn vervaagd zoals de namen op een verweerde, vermoeide grafzerk van een vergeten rustplaats zo nu en dan probeert een van hen verbleekt en haperig onze levens te verlichten de vele leestekens ze tellen niet langer we zijn samen…

Woorden en leestekens aan elkaar gebonden leveren ons rijke taal ongeschonden.…

de vogels als leestekens in de lucht…

verwijder zinnen schrap de woorden streep letters en leestekens door... koester de leegte op het papier herlees ongeschreven boeken staar je blind op het grote niets beschrijf woordloos je emotie en de warmte van gemis…

gier om de dode ontdaan van het zware pak gaf de dood hem vleugels verdwenen verten van zwervende gedachten de tijd met duizend wijzers uitgewist in de horizon in de open levenloze ogen het stukgehamerd hart staat het landschap geschreven laat in teisterende wind en onwetend wachten de trommels slaan terwijl de gier om de leestekens…

'k Zou jou Willen vangen En vleien Met woorden Liefkozend Willen strelen met Zuivere zinnen Leestekens Punten en komma's Daar waar Zij horen Dus goed Geplaatst Alles volgens De regels Van ónze taal Communiceren en Beminnen…

De inhoud van jouw zin draait vaak om de regel jouw normen herhalen de waarde met diverse leestekens maar dat schudden is betoverend als een kermisattractie.…

tussen de regels waar woorden elkaar vinden en zinnen eindigen met een punt onderbroken door leestekens het gevoel dat zij verwoorden is niet te bevatten in het echt de huid lijkt niet te winnen van de regels op papier woorden worden gezocht om samen een geheel te vormen om samen een gevoel te verwoorden en om samen te zijn…

de vogelman sprak niet over liefde wilde niet dichterlijk zijn hij was niet blij met een gebroken strik met de ontkomen bijna dode sijs de vogelman was niet uit op doden leestekens wilde hij nalaten sporen achterlaten het gevederde van zijn merktekens voorzien de vogelman god in het woud de ziel gevangen in zijn eigen strik…

Met het geopende boek die elk woord op mijn gereserveerde warme schoot elk detail met leestekens accentueert blijft het vuur in de regel die ik ervaar. Gesloten achter diverse emoties zit ik met een glas rode wijn als brandstof waar de nacht in een film voorleest met haar souvenir in mijn remslaap.…

De wegen had ons in lettergrepen in de greep maar woorden verbonden ons gevoel tot een zin het verlangen duidden we met een uitroepteken om zonder vraagtekens te verlangen naar ons begin. Geen expressies tussen diverse aanhalingstekens onze verbondenheid was zonder een puntkomma we waren als een koppelteken eensgezind nu ik je weer bewonder…

ik had geen woorden nodig je handen werkten alfabetisch af wat ik in zinnen aan jou wilde geven toen jij je dubbele puntjes had gezet de komma's als voor even onderbreken kreeg eindelijk mijn hoofdletter een beurt trema's en accenten circonflexe zijn we vergeten maar jouw uitroepteken als een vraag naar meer is me tot op…

volg het geëffend pad waar onuitgesproken woorden de voetstappen dempen waar ontfluisterde bomen onvoltooide zinnen vormen en linten van zwijgzaamheid achter hoge heuvels van misplaatste trots bepalen leestekens de grens juist daar ginds in het land van zeggen en schrijven spreekt men de taal van dichters…

volg het geëffend pad waar onuitgesproken woorden de voetstappen dempen waar ontfluisterde bomen onvoltooide zinnen vormen waar linten van zwijgzaamheid achter huizenhoge heuvels van misplaatste trots als leestekens de grens bepalen juist daar in het land van zeggen en schrijven spreekt men de taal van dichters…

zinnen spelen hun spel met punten en komma’s leggen uit voegen toe wat van belang kan zijn sluiten af om gedachten vast te pinnen op een lijn waar bij het gesproken woord intonatie zich nadrukkelijk manifesteert zijn de leestekens op schrift de leidraad voor interpretatie toch zijn zinnen ook nog gebonden aan de hiërarchie…

Onbereikbaar ver vliegen ze Met onhoorbare vleugelslagen kiezen ze gestaag hun weg Zeilend op verlangen Weg van een wereld waar de koude aan de deur klopt In hun flyers high ijlen ze naar een zomerse winter Hoog boven hun oude huizen laten ze onze aarde los Ze zweven steeds kleiner naar een nieuwe oude wereld Nog slechts leestekens…

thea kon t niet laten om te zeiken op andermans deels vrouwelijk falen haar stokpaardjes doubleerden palen daar mocht van haar geen lijn van wijken een stip kon nooit een komma blijken dat zou leestekens achter halen ze bleef daar keer op keer op malen dacht nota bene juf te lijken door tekst op punten in te schalen en steeds een eender…

van mijn ziel daarentegen, toont in een sierlijke lijst de gezamenlijke schoonheid van twee mensen met een getekend, deels geschonden, herstelbaar leven in een mooi verhaal Nader tot elkaar gekomen leren zij elkaar beter kennen eigenschappen, liefde en passie kleurrijk, vol, emotioneel De basis van deze liefde versierd met letters en leestekens…

Ik zei jij half nog maar ontwaakt jij tastend in het ochtendlicht jij rillend nog in kamerjas en vechtend met je slaperige vingers en zoekend nog naar nachtelijke warmte: het staat er niet er waren enkel letters, leestekens, een regel of wat.…

Ik zei jij half nog maar ontwaakt jij tastend in het ochtendlicht jij rillend nog in je kamerjas en vlechtend met je slaperige vingers en zoekend nog naar nachtelijke warmte: het staat er niet er waren enkel letters, leestekens, een regel of wat.…

Verkrachte vervoegingen, de dt staarten kwispelen niet meer, de hoofdletters hebben hun kop vergeten, leestekens verlaten hun lijnen steken over waar het niet moet. Er gebeuren handmatige 'misunderstanding' situaties.…

Je hield nog een geraamte over en knoken, duidelijker dan leestekens. Zei je: 'Ik ben een open boek'? Dat zeg je nu. Ik zal je inbinden. ------------------------------------------------ uit: 'Rui', 1986.…

Daarom ben ik vaak wel wat ontdaan, van wat ik op deze site soms moet lezen, met alle leestekens naar de hel verwezen, worstel ik mij door een eindeloze woordenbrij. Ik lees het wel, maar niks voor de poeët in mij!…

Jouw ogen waren vergezichten op een leven samen ergens, in een nog uit te vinden land en als ze lachten schreven ze puntgedichten over hoe wonderlijk die gedeelde toekomst er uit zag soms werden het regenbogen die al mijn woorden vatten in wel 1000 pixels kleur ze vulden de buiken van holle klinkers gaven de leestekens een paarse tint…

strijklicht van de lamp in de hal begeef ik mij terug naar de slaapkamer ik ga slapen tussen dunne levensletters van een geschiedenisboek dat jij verzint in de dwaalnacht die zonder woorden is mijn lijf raakt verstrikt in het naakte alfabet enigszins beneveld , niet zonder dromen verdwaal ik tussen wulpse verlegen komma’s onduidelijke leestekens…

Geschreven Hoofdletters Leestekens Klaar. Brief. Weer Sterven D-u-i-z-e-n-d D-o-d-e-n…

alleen niemand bij mij in de nabijheid die zegt wat ik moet vrijheid onbegrensd lot het lijkt vrij onbepaald totdat de werkelijkheid je weer inhaalt…