Alle inzendingen over lege OR stoel

is genoeg geweest, ik stop Als zijn stoel dan even later Leeg en eenzaam achterblijft Voel ik in mij nog de warmte en geen schrijver die dát schrijft…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Er was die lege stoel sinds jij bent weggegaan. Ik kon er niet meer tegen, ik heb hem weggedaan. Wat heeft het eigenlijk voor zin, ik weet het al te goed, maar ‘k denk zo bij mijzelf dat ik toch leven moet. Jij vult mijn leven, zo het vroeger was. Met dagen vol geluk en vrolijkheid, als was het gisteren pas.…

Sluitingstijd, het afscheid bijna voorbij, de stoelen vrij de tafel vol, de glazen leeg Ik moet gaan, ik ga weg Kijk mij niet zo aan, jullie oude zangers in oude lijsten Het is stil op straat, ik ga De maan schijnt, we draaien al terug naar de zon De honden blijven staan De geur van onze liefde is vervlogen De lakens zijn koud Leg…

ik leg mijn dagen, al mijn kleren op de eenzame stoel van mijn hart al mijn gestes, wenen en mijn lachen smijt ik als glimmende kiezelstenen op de lange weg van het duister om daar onder de oude eikenboom te wachten op jou, op die plaats waar zich twee takken als armen liefdevol naar de maan strekken.…

hij kijkt hoe adem stroef voortbeweegt over pijpen in ijzeren handgrepen oude lege stoelen stoft en nog steeds de tafel dekt voor twee hem naar beneden roept met koude koffie in haar hand dat hij triest wenst dat zij niet alleen de tijd vergeet maar ook hun uren samen…

een kleine droom zacht gedaald op bank en stoel op duizend lege takken voorzichtig pakken we de draad en zweven, even wit mijn hart gaat omhoog… een sneeuwengel volgt in wijd gespreide vleugels glanst de lach op mijn gezicht…

Het lijkt nog maar zo kort geleden Maar er is alweer een jaar voorbij gegleden Een jaar van rouw en veel verdriet Omdat jij het leven liet Een lege stoel Een lege plek in bed Het blijft een leeg gevoel 's nachts hoor ik soms jouw stem Zie ik even jouw gezicht Prachtig door de zon belicht Dan ontwaak ik met een glimlach Omdat ik jou toch…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Na de ijzige katharsis is mijn hart weer rein; mijn wonden zijn geheeld, ik kan weer bollen planten, en adoratie voelen voor al het verwante en liefde brengen waar ze hoort, ootmoedig zijn. Ik kan luisteren naar de merel in de heg die ik vorig jaar nog een lied van Mozart wou leren, maar toen ik hem eens grondig wou laten studeren kende hij…

op erewoord gevloekt het applaus met een hand geklapt de roos in een loflied verwelkt lopend over een tafel met verlamde tong onuitsprekelijk gelukkig gestemd zacht beroerend zijn eenhoorn tot onverhoeds een daverende vulkaan haar lava laat gaan over de duizenden stoelen van een lege zaal…

De rust viel naar binnen onverwacht sluipend waar toch niets was veranderd omdat alles hetzelfde bleef maar het gevoel week weg waar de woede eens wandelde de tafel bleef leeg waar het bord had gestaan de stoel ongebruikt waar de krant was gelezen.…

Een lege accu kan een bom bevatten, In volle accu’s is geen plaats voor kruit. Voor aller veiligheid een wijs besluit, Een nieuwe wet, maar om je te benatten. Om met een open deur dit af te ronden: De Yank heeft niet het buskruit uitgevonden.…

Ik ben een lege huls Voed het Houd van het Laat het slapen Tot in de eeuwigheid Doe ermee wat je wilt Geen stem, geen benul, wordt gevormd jouw hand Voor jou Een pop Laat haar slapen Mondje open Oogjes dicht Geen pijn Geen pijn Alleen in het duister Doelloos. Een lege huls…

Ogen stralen verdriet machteloos zie ik de pijn woordloos lees ik leegte wanhopig voelt het gemis krampachtig verscheurt het behouden tijdloos in verleden gestruikeld over zinnen gevallen in diep duister wentel ik mij in eindeloze leegte…

Ik voel me weerloos, leeg en alleen, Sterk als ik was, zo belabberd loop ik er nu bij. Gevoelens overhoop gegooid in één, twee, drie, En niemand die het ziet. Alles lijkt plots zo anders, hoe hard ik ook vecht, Er is niemand die me redt! En waar is nu die vriend, Die me steeds uit alle ellende hielp.…

In de spiegel zag ik dat ik net zo grauw was als de morgen want er hing een nevel van motregen rondom het huis snel knoopte ik mijn overhemd dicht en haalde een kam door mijn haar maar ze belde al enfin, het gaf toch niets meer we waren versteend tot beelden met de tafel tussen ons in en het dode oog van de televisie op ons gericht ik zou…

het maar Ik ga niet huilen Ik lach Al kijk je dwars door mijn inktzwarte gedachtes heen Je zult mijn hart niet raken Want mijn hart is een deur zonder slot Met een muur van ijzer die je met die lieve lach nooit breken zal Kijk me maar diep in mijn ogen je zult niet vinden wat je zoekt probeer met te doorgronden je stuit op een leeg…

de dood valt als een muntstuk uit mijn wereld loodzwaar valt het terug waar ik niet meer grijpen kan de kassa is leeg opgeslorpt door een hemelse bank windstil geland ik hoef niet meer over te maken mijn nota's zijn geschreven mijn adem van geld is voor immer geveld…

de strjitten binne leech yn e stêd fan besjutting de dei wurch yn ûneinich begjin de maatslach ûnwis raffele,skuort gefoelfol yn griishollig ferline oersetting/vertaling de straten zijn leeg in de stad van zinnen de dag moe in oneindig beginnen de maatslag onzeker gerafeld,gescheurd fijnbesnaard in grijshoofdig verleden…

er is een lek in de tijd de tijd loopt leeg er blijft steeds minder over resterende gaat steeds sneller lopen mensen leven,worden oud en sterven snel beschavingen ontstaan en verdwijnen,totdat er geen tijd meer over is eeuwen veranderen in een planeet met wassen beelden…

nu nog kom ik er langs de ramen, zo vaak gezeemd een mens op de bank ze keek naar buiten ik kijk er weer van op tweede etage ze keek naar buiten maar kwam daar niet graag nu nog kom ik er langs maar de straat is leeg…

Ik zie je, leeg daar sta je, leeg wat strak, met bult wat je zomaar weer opvult. Ik zie je graag voel je nog liever zie je niet graag leeg maar soms, moet het. Het ergste is, dat alleen IK die leegte vullen kan, dus daar ga ik dan. Naar bed.…

voor Tonnus Oosterhoff een kwal licht op in zee roep niet een stoel staat leeg in de kamer kan niet tegelijk op de stoel en de bank we gaan naar de brug naar geleidelijk een nieuwe toonsoort kom je de zon roept ja ik ga mee 'hello texas' de bureaustoel roept ook armleuning trekt ze een bedelkleed aan het licht helpt met…

De stoel zonder jou aan tafel staarde mij radeloos aan de lege plek in jouw bedje huilde in mijn hart gesprongen traanbuizen spoelden sporen in woestijnen de flessen zonder zielen waren geestdodend doof bleven de katers onder gebrande kurken ongeboren kinderen tellen op de vingers van hun handen en tandeloos vreet…

Als vergeten staan de koffiekopjes Op een verlaten tafel De stoelen schuin weggeschoven Een half uitgedrukte sigaret kringelt De stoet is halverwege Linten verwaaien verward Zojuist gedolven graf omkranst Met losgelaten bloemen, bedolven Witte kist, voor altijd gemist Een lege kamer borrelt na…

geruisloos voorbij in een elektrische stoel op naar mijn dromen na het gegoochel verder met lege zakken raadsel na raadsel een langzame film bij de reconstructie ontmoet ik weer iedereen die zware handen het moment is weer voorbij een heel klein knopje ook in leiden leiden alle wegen naar het hiernamaals…

Ik was het vergeten maar nu weet ik het weer op de stoel gezeten ging het binnen even te keer zo weg gesmeten zonder sfeer zonder medeweten niet eens een sneer hoef niks te weten leg me er bij neer niet door godvergeten gedraag me als een heer en zonder te zweten zeg ik het nog een keer: dingen in geniep uitvreten verpesten…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…