Alle inzendingen over lelie OR waterlelie OR vijver

een lange weg moeten bewandelen wel een paar keer gestruikeld altijd weer opgestaan nooit meer treuzelen nog alleen maar vooruit gaan…

ingeslapen muzieknoot blaast nieuw leven in waardoor zich een vloeiende melodie ontbloot instrument al eeuwenoud bespeelt zijn magische snaren adembenemend door al zijn eenvoud naderend slotstuk heftige klanken snijden door mijn ziel doet deze stervende muzieknoot weer leven…

oranje is jou kleur zoet en sappig wat een heerlijke geur je schil eraf ik leg je bloot haal je uit elkaar geniet klein heerlijk gebaar C Waterlelie…

prachtige uitstraling ijsblauwe ogen die niet koel keken naar hetgeen wat ze liefhad altijd observeren ze waren nooit neergebogen dankbaar voor wat ze had wist ze ook dat haar rijke leven waar ze veel van had genoten de dood bezat in haar ijsblauwe uitstraling kon je het antwoord lezen waarom ze haar naar hogere machten verheven C Waterlelie…

Bloem op het water drijvend op je bladeren je spiegelt schoonheid…

u vraagt me naar sterrenbeelden, de zilvermaan, waar de liefde woont maar niet wat er verloren is gegaan daarover praten we niet als we samen liggen – dat goed is – die warme nacht bent u mijn bloem vergeten een lelie, een donkere ik ken mijn bloemen, heb ze u overhandigd als het bloemenmeisje in de fassbinderfilm aan de man met één arm…

De inca-lelie, zo werd onderzocht, Gedijde als ze metal hoorde bonken Terwijl, als er Cliff Richard-nummers klonken, Zo'n plant niet al te lang meer leven mocht De mens is dus in wezen als een lelie: Breng niemand groot met surrogaat of reli…

Hoe schoon kan een lelie zijn, gewoon in een vaas.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

de ondergaande zon glanst over de waterlelie die haar blad laat hangen grassprietjes buigen onder snoeren regenkralen waar onzichtbare vogeltjes elkaar oppiepen in de ochtendmist…

Zachtjes deinend op het water Ontsluit zij traag haar schoonheid Gelijk met de eerste zonnestralen Haar hele pracht en openheid Bewaart zij voor de dag iets later Dan in al haar kwetsbare schoonheid Laat ze haar hele pracht ontluiken Haar hart vol stuifmeelstampers Voor snoepers die haar ongezien ruiken Gulzig smullend van haar heerlijkheid…

geurend drijf ik in kringen rond open mijn bloemrijk gezicht straal aan de oppervlakte van mijn wezen voel en proef het leven in veelkleurig licht adem oeverloos zonder zorgen als mijn bloemen sluiten kijk ik alweer vooruit naar morgen…

nu rustig blij te bloeien In de stille morgenstond Geworteld in de zwarte grond Mag er in al z'n schoonheid zijn In de stille morgenstond Dansend in de zonneschijn - Zie de lelie op het water...…

strelend haar dijen in geuren van abrikozenbloesem de wind waait haar adem in honing zoete amandelolie haar huid zinspeelt in het kleinste detail haar ogen ijl breekbaar lippen tuitend in beginnende dauw…

Zij zijn het sprookje van de vijver. De bloemen spreken tot de verbeelding. In gedachten zie je de kikker erop zitten, die veranderde in een mooie prins. De erotische bloem beweegt zich mee met de veranderingen van de natuur. In het donker gaan de knoppen dicht. Bij dageraad komen ze weer tot leven.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

de lotus bloesem in vervuilde wateren blijft lelie blank…

Zonne stervend zonk in zee,- en een wijde wade spreidde op de brede kimme neer 't wolkenheer. Eenzaam ruist de duistre zee,- langs der duinen ruige kruinen, als met droeve dodenklacht zucht de nacht. Eenzaam, eenzaam ruist de zee, slaat de kuste zonder ruste,- moeder aarde ligt alom doods en stom. Op het woelend vlak der zee wislend…

oh, schone lelie op het wiegend waterbed drink gouden regen…

(haiku) de zon en de maan waar is je hart is je schat zie de lelie aan…

Ik sta aan de kant s’morgens vroeg de waterlelie moe van haar dag die is omgegaan heeft besloten zich te sluiten dan gooi ik doorzichtig een kiezel in het water zodat de kringen haar doen besluiten voor mij weer open te gaan…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

waar fluisterende wind hun kreten draagt het eeuwige lied der gevallen tranen siert de lelie hun laatste blazoen in haar kleuren wit het strijdtoneel aanvoelt de nacht die ijskoude rilling waar doden herleven diep in ons hart verloren zij samen hun laatste gevecht de lelie gesloten zij kleurt paars…

O, oude vijver een kikker springt van de kant geluid van water.…

hij spiegelt zich in het stille water vanuit z’n torenraam blikt hij omlaag en zoekt de diepste gronden van Den Haag de bodem van de politieke krater de kalme vijver dampt of is het rook die opstijgt van een smeulend vagevuur plots borrelt hij sinister en obscuur vanaf het eiland lacht het rode spook achter buigend groen zo goed verborgen…

Zoals de gele plomp zo nodig ik je uit om ook te drijven zo op een vijver zorgeloos en straks te bloeien weergaloos…

de droom vannacht kon ik niet sussen tussen zwarte waterplanten dwong hij mij om gebaren over te nemen aldoor voelde ik de pijn van ieder bewegend blad, verward en opzij gedraaid klokken lagen verspreid op iedere begaanbare rimpel haalden mij terug naar de diepe grond waar lakens lagen, dicht bij elkaar met vlekken…

doodstille vijver een kikker wacht geduldig er vloog iets voorbij…

Steeds weer goed In dagen van ledigheid baant zeer oprechte liefde zich snel een weg naar genegenheid Verlangen vist in een vijver van oneindig veel genot Lied van hoge noten doet glazen rinkelen Hoewel een besproken liefde nooit echt de glans in zich heeft van een, zeg maar liefdesrelatie van gewoon spontaan…