5104 resultaten.
Nog immer geen roos
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 174 Tussen haakjes; wéér
haakjes - (nog immer geen roos
die stekel-loos is)…
Opengewerkt terrein
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 449 Een dezer jaren bezig ik me voorts aan een zielsverband
over te komen alsof een geluidloos solfege in ijdelheid;
geen gevend persoon gegaan en gestaan waar dan ook beland,
tot de evocatiefrase zich toont in het fenomenologisch feit.…
Kontakt 3
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 10.423 Uit het maagdelijke wit haal ik je
sprekend als een vaststaand feit naar binnen.…
Over het echoïsch geheugen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 355 Het is een feit,
Van de echo van de tijd.…
Broertje dood
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 259 gordijnen trillen grenzeloos
als ik praat tot mijn gedachten
vanaf je heengaan in
het rood van toen
trillend in het midden
samen met je streken
naar de richting zoals
ik enkel kennen zou
steeds weer bij
het binnenkomen
tandenknarsend
door jouw stem
steeds
op feiten geprikt
weer
sluimert ze weg
verder…
Creatief met feiten
snelsonnet
3.0 met 7 stemmen 282 Zo creatief met feiten ben ik wel.…
Feit of fictie?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 40 De allerhoogste graad in
een zin of regel, die geen
twijfel laat bestaan, van
wat ik zeggen wilde,
daarin zou nog menig
onversneden boodschap
in een verhaal en daad
soms mee - of tegenzat,
uit vrije ziel geschreven,
uit ervaring of uit leed
of uit opperste geluk
bedreven en altijd weer
met tol en taal betaald.
de mythe tot…
[ Feiten zijn zakken ]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 67 Feiten zijn zakken,
ze staan pas als je ze vult --
met je gevoelens.…
See.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 453 See
How softly
The wind blows
Through my garden
How gently
Of love
To my roses
It speaks
Moved
By its tender touch,
The roses tremble
With emotion
Or so
It seems…
Kleurbekentenis
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 616 Ach, denk aan Michael Jackson, take it light;
it doesn't matter if you're black or white.…
GEBORENE IN DE MORGEN
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.330 Geborene in de morgen,
Gestorvene in de nacht,
Uw dood slechts heeft ons zorgen,
Uw leven heil gebracht.
Ach, slechts een viertal jaren
Waart gij in ons bezit;
Zo wij gelukkig waren,
Lief kind, gij maakte ons dit.
Slechts tweemaal, beste jongen,
Hebt ge in uw kort bestaan
Tot schreien mij gedwongen,
Liet ik om u een traan.
Als d’ eerste…
Gedaalder zonne
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.826 Aan het golfgeruis huwt
't Westewindje, dat luwt,
Zijn klaag'lijk, melodisch gefluister,
En de scheem'ring slechts rest,
Nu de zon daalde in 't west,
Een poos nog - en de aard ligt in 't duister.
En geen stem meer in 't rond,
Die nog leven verkondt.
't Is stil in het woud, in de weide,
En onzichtbaar, maar zacht
Daalt een weldoende…
Naar buiten
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.738 Och, mijn geleerde boeken,
Trezoren onzer taal,
Geef me oorlof, dat ik buiten
Eens eind'lijk ademhaal.
Die taal- en spellingskwesties
Zijn nuttig ja en fraai,
Maar 'k word daarvan ten leste
Zo akelig suf en saai.
Geef me oorlof, - och, daar buiten
Wenkt mij de zonneschijn.
'k Moet, waar de vog'len fluiten
En lui en ledig zijn.…
De reuzenketel
poëzie
3.0 met 19 stemmen 1.559 ‘Ja, wat men toch al vreemde dingen
in Frankrijk heeft,’ zei stuurman Jaap,
‘Zo zag ik daar eens op een akker
een raap, een echte reuzenraap.
Ze was zo groot als… dat huisje,
ik kon er heus niet óver zien,
en om ze van het land te halen,
gebruikte men een man of tien.’
-‘Wel, wel!’ sprak Teunis.’ Nu, ik reisde
in Duitsland, voor mijn ambacht…
Hier is het feest
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 186 De zon komt aarzelend op
gaat sprankelend ten onder
De liefdevolle eenzaamheid
zal zonder jou, mijn lief
nooit meer dezelfde zijn
Ik zie jou zo graag
zonder woorden fluisteren
naar je ademhaling luisteren
alsof voor de eerste keer
een nachtegaal zich horen laat
Gevangen tussen zon en maan
ben jij het baken en boei
zelfs op…
die lente zo fleurig
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 180 vogeltjes zingen, verwelkomen morgenstond
het zonnetje priemt zwak door de bomen
vroeg uit de veren is goud in de mond
mensen kunnen nu opnieuw gaan dromen
de lente springt dansend door het land
ze laat al terug zovele dingen bloeien
natuur en heelal smeden een ware band
de kinderen willen in bossen gaan stoeien
het lachen verschijnt, het…
Klaas Vaak
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 79 De klok zei acht uur tien, ik wreef eens in mijn ogen.
Ik besefte dat ik had gedroomd,
maar de beelden waren reeds vervlogen.
Een nieuwe dag kwam met het vroege zonlicht binnen.
Het zou mij moeten aansporen,
maar ik wist niet hoe of waar te beginnen.
Ik had blijkbaar van dit vroege moois al weer genoeg genoten.
Geeuwend draaide ik op mijn…
Moe
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 160 Ik ben moe
Moe van het feit dat
Ik mijzelf moet verdedigen
Moe van het feit dat
Ik anders word aangekeken en aangesproken
Moe van het feit dat ik niet kan vechten, te laf
Of wel ga vechten, te agressief
Moe van het feit
Dat mensen niet willen zien wie ik eigenlijk ben,
of wie mijn broeders zijn
Moe van het feit
Dat ik een…
LAIS CCCIX
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 48 Lente heerst wrang, maar ik heb in tranen
jouw lied bewaard, door alle lusten heen:
kristallijne weerschijn, vrij van wanen,
gelouterd door elk feit van het gedane,
eisende slechts 'n gebed om de aarde.…
Avondromance
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.635 Het laatste geflonker
Der zonne ging ter rust;
De beek is door ’t donker
In sluimring gekust;
Maar ’t zwijgende duister
Toont lieflijke pracht:
Want de aard groet uw luister,
Vorstinne der nacht!
Geen nevelen betrekken
Uw Goddelijk schoon;
Geen schaduwen dekken
’t Azuur van uw troon.
Vol glans zijn de blikken,
Waarmee ge op ons staart…
Blij
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 312 Geeft vreugde in het oud gemoed,
brengt mij de lente heel nabij.
Laat me opnieuw verlangen,
maakt me weer jong en blij.
Buiten geurt het overal,
met prachtig tere tinten.
Met bloemen zonder tal,
die uit de aarde spruiten.
Het lauwe windje speelt,
de lucht is vol met fluiten.
Ik kan alleen maar zwijgen
bij al dit jubelend lentespel.…
Buikvlinderkast
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 155 Lieve Lente, wat was je ver weg
op zoek naar het nog niet gevonden
paarse paasei. 't Kwam uit een planten-
pot verstopt achter de bruine hoop
Ijdele herfstblaadjes in een hoek
gedreven door koude harde wind;
er kwam maar geen verlossend einde,
lijk kom je uit de buikvlinderkast ?…
De laatste zwaluw
poëzie
4.0 met 3 stemmen 659 dan de lente ons weer!…
Verlangen…
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 170 De blauwe regen op ons pleintje,
tooit zich wazig groen.
Zijn lange vingers tastend,
naar de warme lentezon.
Hij moet zich haasten,
't is al April, dus niet gewacht.
Nog maar enkele weken,
tot zijn bloesempracht.
De merel wil zo graag
Zijn nestje bouwen.
Terwijl hij wacht
op zijn dichte bladervracht.
Bij het dalen van de avondzon,…
Lente
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 159 Het voorjaar spreidt zich uit,
met een tapijt van bloemen.
Fel kleurend
in de vroege lentezon.
De donkere aarde dekkend,
sierend, als op een feest.
Daarboven jubelen weer de vogels,
driftig trillend in hun liefdesgloed.
De mens aanschouwt dit sprookje
opnieuw, met grote vreugd.
Het doet opnieuw een snaartje trillen
in een wat oud gemoed…
Lente!
snelsonnet
3.0 met 8 stemmen 611 'Een nieuwe lente en een nieuw geluid'
Ik laaf me aan de Mei van Herman Gorter
De dagen langer en de nachten korter
De appelboom loopt al een beetje uit
De laatste dagen voel ik me... 'Al dente'
Straks ook nog naar de tandartsassistente!…
In amper 1 week
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 115 Van vorst, ijs, sneeuw en kou
is het buiten bijna lente
zie ik de narcissen staan
en de sneeuwklokjes parmantig.
In amper een week tijd, van
ijs en vrieskou
naar zomerse temperaturen
tulpen in vazen en zon op de muren.…
Woning
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 64 Een kloppende specht
vogels vliegen met takjes
woningzoekenden…
Geloof in feiten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 63 Het feit dat ik besta
kan ik met één oog zien.
Het feit dat ik aanwezig ben
kan ik elk moment ervaren.
Het feit dat ik er was
kan ik me goed herinneren.
De toekomst staat nu al
levendig voor de geest.
Het gaat zoals het gaat.
Het feit dat ik eens niet ben
geloof ik niet vandaag.
Een menselijk dier ben ik.…
Groningen lijdt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 91 hoop ;
lente maakt honing
bloemen ;
lente brengt kleur
mijnbouwschade ;
lente treurt
Groningen
ik zie een vlinder scharrelen
over het bedolven land dat
ooit de naam Groningen droeg, monumentale
restanten ontstijgen het puin waar nu
de laatste bloemen hun kleuren nog trachten
te uiten - in een pracht als nooit tevoor
landerijen…