Alle inzendingen over lente OR vogels OR zon

ze waren nog als kinderen in lente uit de knop gekropen en zomers tot volwassen blad ontloken hebben zon gezien hun stukje wereld meegewaaid gezwaaid naar vogels en insecten totdat de herfst hen kleurrijk buitensloot wind zal hen van takken rukken kou gaat aan het schaarse leven plukken wortels diepen winterslaap maar de…

Een voorzichtig blauw Gluurt door een dik grijs gordijn Naar een glimp van groen En blij zingende vogels Hunkerend naar de lente.…

takjes bewegen anders dan hippende vogels die tjilpend door onderhout gaan takjes zitten aan gewortelde struiken worden gesnoeid als ze lang zijn takjes en twijgjes vormen stevig nest voor broedende vogels in komende Lente .…

– Het heeft zo fel gesneeuwd vandaag, En toch zal ’t lente worden! De takken missen blad en bloem: Daar tussen fluit de wind; Doch immer zingt het welgezind: En toch zal ’t lente worden! Al zijn de velden doods en stil, Ik blijve welgemoed, En roep gelijk de vogel doet: En toch zal ’t lente worden!…

Naar de lente, de winter voorbij; doe het voel je vrij... Ontluikend groen, vogels in een regenbad. Wees blij van binnen, durf dat leven te beginnen. Maak je niet druk over windkracht 8, dat de zon schijnt, of dat het regent dat het giet... Fiets door naar de liefde en denk: "Ach... Waarom niet?…

Frisse ochtendstraal Zo jong in de dag Toch heb je alle kracht om de nacht te verjagen Je straalt je koele licht op mijn gezicht Ik lach je toe Ook al heb je, je warmte nog niet Je warmt mijn gedachte Van een warme zomerdag…

in het stilste uur was ik buiten met merels die fluiten scholektsters schreeuwen hun winnende lach en ik wacht wacht op je antwoord dat niet anders kan zijn dan een omzien in pijn een zwaai waarin ik verdwijn we warmden elkaar in de zon van de lente geloofden in zomer versnoepten de centen uit een beurs vol met liefde…

in rood en geel zie ik geen sterven het is het erven van de zomergloed de oogst van zon en lange dagen overvloed ook jij was stil in pril ontluiken het duurde lang voordat ik lente in je ogen zag en in je lach de vroege vogels hoorde fluiten je bloesemde als nooit te voor kleurde vol de zomer we maakten hittegolven door bewoonden…

lente lacht bij het smelten van de sneeuw maar ook dat ik toen al zomer dacht…

stilte in de prille lente…

ik hang de noten aan de bomen en leg de takken in het gras zet de zon hier op de tafel heerlijk binnen op 't terras ik hang de wolken aan de waslijn en doe de regenboog op slot gooi alle bloemen in de leegte plant een linde in 'n fagot ik hang de lente aan de kapstok en veeg de vogels van de pui plak grimassen aan het plafond naakt…

altijd schemert je warme lach als zon en maan spelen tussen verblekende sterren aan het begin van de dag jij die in kristal van de ochtendrijp de eerste stralen ziet breken in kleuren van onvergetelijke pracht nog dromerig uit de nacht ontdooi jij de vorst in een voorzichtig verkennen van lente vogels fluiten uitbundig concert…

't is lente, 't is lente! Ik zie weer geel in het groen Niet langer die grijzige prenten Maar een pimpelpaars plantsoen 't is lente, 't is lente! Ik hoor gezoem in de zon Niet langer die lege momenten Maar een nestje op mijn balkon…

ik denk aan de spreeuw van de voorgaande lente de dwarrelende veertjes zonder houvast in onbevangen licht aan het fraai gevlekte verenpak van die verzwakte roerloze vogel aan de ragfijne botjes de laatste pluimpjes een afscheid in slow motion ik voelde me in de voorgaande lente bekeken door de loerende dood…

zie de boeren gaan, mijn lief ze ploegen op de zekerheid zoals de vogels weten dat er weer een jong zal komen en ik, geknot, loop uit in mijn gedroomde lente…

de zon schijnt er vaak de lente overwintert neemt er geen afscheid groeit door tot zomer na een fikse regenbui bloeit de lente weer…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Een draad geweven van hier naar daar, een woord gegeven, een klein gebaar, wat stilte, wat dromen, en lente die komt... de zon door de bomen en alles verstomt.…

Toeschouwer aan de zijlijn staat de wind gevestigd zonverwarmend stralen gericht op de grond Nieuwsgierig kijkend en zoekend naar het licht en lucht de aarde herleefd weer op Gedierte en bloemen tonen zich, in schijnwerper van licht en zon Lente, is geboren zal groeien doet ontwaken.…

De zon is ‘s morgens weer mijn wekker, ze roept me voor een nieuwe dag waarin van alles kan en mag. Ik ben er klaar voor, voel me lekker. De lente maakt het leven lichter want met de zon verschijnt een lach, die mij, zo lijkt, bij toverslag met veel meer levenslust laat dichten.…

De lentezon straalt en trekt de donkere plekken uit de grond en uit mijn ziel…

jonge lente laat zijn warmte voelen met zijn humeur doet het alles zingen…

Lentezon aarzelt met liefde die als een zomer welkom is nu je twijfelt over het leven door de dood en het gemis van een moeder zonder zorgen als een ontbijt, een lente-morgen lentezon aarzelt met het groeten zo veel willen, nog meer moeten de noeste arbeid wil niet lonen lentezon verlangt naar de glimlach zomaar spontaan op een lentedag…

Gelukkig zijn; en niet weten waarom; en soms naar buiten kijken waar de lucht donkerder is dan de steen, alleen een fabriekspijp nog donkerder afsteekt, en bang en gelukkig zijn. Een geluk dat geen raad weet; men bekijkt een glas met aandacht, er is een barst in en lacht en wiegelt het hoofd als een kindse oude vrouw die een broodkorst van…

Je dacht met trots dat je mijn page was. Je hielp me in het zadel toen ik uittrok, met alles toegerust. 'Nu is voor mij' dacht je 'de tijd gekomen om me klaar te maken.' Je wist niet dat ik, toen de eerste heuvel mij aan je blik onttrokken had, de teugels al liet hangen aan de zadelknop.…

Je weigert de strijd waar ik meester in ben: in holle wegen, in struikgewas besluipen, bespringen, met onbesliste uitslag. Op open terrein daag je me uit, overwint gemakkelijk en rust naast me uit in vol vertrouwen. ------------------------------- Uit: 'De harde kern', 1994.…

Dit is voor jou; nu ik je niet meer spreken kan nu ik je zoeken moet in sporen je volgend op een afstand, steeds erop bedacht mij niet te verraden - spreek ik voor jou; al zul je het nooit weten. Ik ben niet wanhopig, ik ben je niet onwaardig. Ik heb een leven gevonden nu en hier. Maar een leegte heerst, als een duizeling, in de kringloop…

Waar heeft het me naar toe gebracht? Is het mijn bloed dat stollend door mijn aderen gaat, Of is dat de kou die mij niet voelen laat. Het gemis van God die er toch altijd is? Wetend dat hij me nooit verlaat, Vanwaar dan dat pijnlijke gemis? Waar ben je Vader; riep Hij aan het kruis. Zonder God ben ik zonder huis! Wij begrepen elkaar toch eens…