Alle inzendingen over leven OR eenling OR de ware

in het zwart hart speelt licht nog met illusies omdat donker geen schaduw kaatst jij bent de eenling die daar naar binnen gaat in oprechte bewondering de rest achter zich laat er zijn geen contouren op muren van kracht en emoties die pulserend bewegen in leven geven soms varieert licht naar helder rood als zuurstof zijn opgelichte…

jij als éénling staat maar met verve naar het leven staat te pronken en zwijgzaam naar me lacht…

steeds schroeit slecht nieuws langs kwetsbare plekken ik heb niets om ze af te dekken mijn stenen schreeuwen hun vergeten uit in de woestijn van mijn leven ik heb ze achter gelaten omdat ik hun zwaarte niet meer kon dragen want de meute jaagt de schaduwen na van verblekende sterren ik ben de eenling zonder taal die stilte spreekt…

Een eenling zonder fanfare; die zich in zijn doelstelling heeft vergist. De muzikant lijkt het niet te deren. Zijn muziek klinkt op bij volle maan. Het koperwerk doet musiceren; ziet iedere eenling in zijn blauwe zielen- strijd staan.…

Leven is vrijheid, Om dit te voelen, Moet je ’t niet denken, Maar zijn.…

Mijn neus in je warme vacht en we genieten gemeend en zo waar Verliezen elkaar geen seconde uit het oog en zo hoort het maar. Fluister duizend schattige woordjes in je oortjes rein Samen alles doen, uren aan een stuk en net dat is uniek en fijn.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Het voelt zo vreemd, alsof ik ergens anders leven zou. Een verlatenheid, iets van heimwee, heimwee, naar een thuis. Zelfs dat nam je mee. Er is de werkelijkheid, daar leef ik in. Als vreemdeling, een eenling, in een leegte zonder zin. Ik kan je niet bereiken, een onmogelijkheid. Er is je graf, een harde koude steen.…

Hier, waar haast de rust vermoord de eenling niet langer wordt gehoord de vogel ons inmiddels is ontvlucht en zelfs de vis steeds verder vlucht. Dit land, zowat ontdaan van frisse lucht en ruimte, en waar het dier zich heimelijk verbergen moet en men zijn naaste niet langer groet.…

Er was eens een typische tweeling maar toch waren zij elk een eenling en elke dag weer wisten zij het niet meer en daarom hielden zij steeds een briefing.…

Achter pijn, zuid west en droom gebogen is er een eenling in een boom gekropen hij knijpt de wind zijn ogen open met droeve pijlen in de ziel geschoten.…

conformeren het leven als bestaan hier te gaan leren…

ik heb je bloem gekust de kleur gezien jouw geur genoten jij bent mijn eenling in de wei zag je zeldzaam vrij met jou ontdekte ik het leven jij geeft me wat ik bijna was vergeten het kind in mij is weer ontwaakt speelt graag met jou en blaakt van levenslust ik heb je echt gekust daar in die groene wei bloeit ook een bloem…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Waarom ligt de wereld te wachten in de strijd van twee éénlingen op de vlakte van een gezicht elke zijde een ander venster op hetzelfde licht hoe zou het klinken in de ogen van de dood…

in deze schemering is men des te meer de geboren eenling zo de mens eigen keer op keer…

Naar waar lijnen kruisen, en we samen vrede zien. In hemeldragende muziek, naar liefde luisteren. In strofen van gedichten, gevoelens lezen. In beweging van vlammen, dansend leven zien. Waar toeval bedoeling wordt, ontstaat ons nieuwe leven. In liefdevol samen worden. In gelukkig Samen Zijn.…

Straten beneveld met gelaten gezichten. Aan weerszij grauwe muren, een schemering Hangt boven de stad en gestaag verstrijken De uren. Een stilte heerst alom en mensen lijken Als dingen doofstom. Hun zintuigen zijn verdoofd en gedachten Slokken hen op. Het beloofde land is een illusie voor Iedereen... Terwijl hun sporen vervagen tussen…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

op de vouw van zwart kierde licht in vlakke velden speelde pluis als wervelende helden in warm stijgende lucht zij zwermden geen grandioze vlucht alleen de eenling danste wit terug…

Een eenling heeft een land verbouwereerd. Massaal wordt overal geprotesteerd. Eén idioot - miljoenen zijn van streek. Nog meer zijn yanks voor gekken als de dood, al kozen die de grootste idioot.…

heb je het al gezien heb je het al gehoord een held van de dag moet zijn poepluier nog verschonen een horde moet haar eenling nog vinden een schreeuw moet zijn stilte nog horen een moment dat zijn tijd nog moet lozen de daver van de overdaad de fluister op de achtergrond die van de daken klinkt…

Een eenling ervaart dat vroeg of mogelijk laat er zeker eentje bijt. Want de wereld is vis met weinig ruggengraat die hakend splijt.…

veren wij op en rechten onze rug om in socialer samen leven te proberen deze dodelijke uitwassen te keren…

van ons leven, 't hart in vertrouwd ritme is gestoord…

Waar land langzaam loopt Ten eind’ en ergens Ver vooruit haar vorm verlaat Daar waadt in’t wilde water Een gestalte Met grijs en grauw gelaat Die eeuwenoude eenling Die kromme reuzenrug Hij gebaart de golven Vlug te keren terug Waar land langzaam loopt Ten eind’ en ergens Ver vooruit haar vorm verlaat Daar waadt in’t wilde water…

De kat Spelende Het Ware leven (In afwachting) N.a.v. 3 werken van de schilder Balthus…

Ik kan niet leven in een stad Waar lawaai heerst en kwade dampen, Waar huizen als konijnenhokken Op elkaar zijn gebouwd van steen en beton Waar men geen zon aan de kim ziet rijzen Nee ik kan niet leven in de stad Ik kan niet leven in het bos Met zicht alleen op bomen Al ziet men stammen groen van mos En kan men zomers daar tot rust komen…