Alle inzendingen over leven OR liefde OR spiritueel

flonkerende sterren uit het verst van de nacht droomden wij wegebbende liefde in een teruglopende tijd zo dansten wij het bestaan in een harmonisch leven waar geven belangrijker is dan nemen…

Ergens in het heelal Een vuurbal Koelt af tot planeet Echter nog steeds heet Miljoenen jaren verder Ontstaat een herder Die het leven doet beginnen Spiritueel van binnen Een schaap, een koe, een paardentram Wat wijn en bier, ik zuip me klem En onder invloed van dit alcoholische genot Schop ik mijn wereld weer kapot…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

ongeacht of wij hen het leven gaven dan wel het leven hen ons schonk onvoorwaardelijk diep en oprecht zeggen woordeloos ons de harten is de liefde die wij voelen alsof het altijd wel zo is geweest het mogen delen van het leven met de kinderen om ons heen is het allermooist geschenk dat zij ons met hen gaven en geven…

Je moet de goddelijke krachten, die de goden bijeen dachten vertalen naar de aarde in alle aardse talen, om te genieten van kunst, aarde en zee, bracht je een nieuwe gunst met goddelijke daad mee.…

Elke behoefte komt voort uit angst voor gescheidenheid van het Zelf Relaties zijn bedoeld om gescheidenheid te helen Als je die gescheidenheid heelt Zijn je behoeften niet langer een afspiegeling van angst en onzekerheid…

Maar het kan iemand een spiritueel goed gevoel geven, dat al zolang niet meer in iemands hart heeft gewoond.…

Ergens in het donkergrijze verleden woont nog steeds mijn verwondering Op wegen, al heel lang platgetreden door uitsluitend flarden, herinnering Neerdalen in die oude, grijze dagen betekent mijzelf in ‘t donker zoeken Waar ik geen de weg hoef te vragen welke reis ik nooit behoef te boeken Terugkerend naar waar ‘t ooit begon betekent het…

Zachtjes ruisen in het herfstlover laat mij in de duisternis ontroeren Ik buig mij hierom diep voorover laat mij door ’t schoon ontvoeren Als er wind een zucht laat horen klinkt dat als der scheppers stem Ik merk van liefde ook de sporen ik weet ‘t nu wel zeker, dit is hem Zachtjes fluisterend door ‘t bruin zegt hij dat ik in ‘t nu zou…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Liefde groeit met prachtig gevormde bladeren, als diepe bloemen in alle kleuren, voelt spiritueel overleven.. nietszeggend en stil falend warm en vochtig wild als dieren, onwennig aangepast aan het langzaam stervende bladerdak.…

Met elke strofe vangt aan een prelude In 't vingertoppenstrelen der beminden Die ook spiritueel elkaar lief vinden Ononderbroken spelend hun etude Hun woordeloze vrije minnekozen Wil 't liefste doorgaan tot in 't eindeloze...…

mijn penseel danst zwierig op kleurige muziek krult lieve streken op het linnen in de format van een melodie laat licht en donkere partijen niet met elkaar strijden maar middelt met oplichtend perspectief verlopend in diep vergezicht ik voel hoe magie mijn handen overneemt zie ze bewegen in spiritueel leven een mystieke stilte…

Die iets verbindt wat alleen met liefde kan worden verbonden.…

waar flora en fauna spiritueel verdroogden zonder enig contact met de mens groeide de wereld van knuffels en troetelbeesten omdat liefde en warmte ook andere gezichten kent zoals de kabouters en dwaallichtjes boven het zwart water ven dieper in het bos de dansende elfjes bij maanlicht op het mos griekse mythen en sagen in latere…

Ik luister naar de golven terwijl wolken uitrusten mijn zorgen zijn bedolven in deze zee der lusten Ik voel de koele wind ze verfrist mijn ziel de zon die verblindt een ster die nooit viel Ik aanschouw het ritueel van water en macht het is bijna spiritueel en de zee...die lacht…

ik liep over serene stralen van de warme zon moest af en toe springen als schaduw een offensiefje begon en donker mij snel naar hogere sferen dwong waar licht in blauw transparant de hemelboog spande haar perspectief de rust gaf waar mijn ziel naar verlangde ik oneindigheid voelde als helend bad na een stressvolle jacht…

ordelijke rij langs fonteinen flaneren van heksen tot minnestrelen en criminelen moordenaars en ander gespuis ik vroeg hen honderduit het hoe en ook waarom alles zonder zichtbare buit zij moesten eeuwig draaien om niet hun handen aan de waarheid te branden ik stond nog achteraan ben niet door de poort gegaan in het beteren van mijn leven…

nog wist hij zijn naam in het stof van de tijd profilerend te schrijven zijn woorden werden gezien door fanaten gelezen helaas niet altijd begrepen onthechting had het mes in logica en syntaxis gezet het verhaal in opbouw geplet zijn referenties werden xenofoob de aardse samenhang verroestte tot schroot nog lang bleef zijn…

woorden wijdde aan een engel waarvan je geen duidelijk antwoord kreeg ik wist dat jij in het spirituele geen spelletjes aan het spelen was juist daarom hield ik me stil uit respect voor dat wat jij wilde je klonk lichter als jij je zorgen had afgelegd de problemen een woord had gegeven om zo verder te kunnen als helper in leven…

je lach was als een beek in mijn tuin waar tussen rotsen je ogen de subtropen haar schitterendste bloemen gaf pas in de koelte van de binnenplaats met haar gesluierd licht en de stilte van eeuwen kwam jij volledig tot rust voor samen heb ik daar ons water geput diep uit de ziel van de aarde geeft zij ons al generatieslang leven…

toen de schepper het paradijs voltooide met zijn gelijkenis spraken heilige boeken en geleerde schriften mannentaal de vrouw was uit de man geschapen om zijn eenzaamheid goed te maken pas hun eenheid brengt nieuw leven dat de toekomst perspectief moet geven in die dualiteit verandert steeds het onderscheid door de modische competentiestrijd…

kinderlijk beleven heb ik mij met engelen en wondertjes omgeven zij richten perspectief in met verlangen en een lach verwachten dat het uitkomen van dromen ook heel gewoon mag alleen ik zit met de harde realiteit van het actuele ogenblik mystiek en magie zijn al verdwenen als waarheid schopt tegen de schenen nog brandt mijn hoop spiritueel…

kom geef mij je hand in het samen ontdekken van de lege plekken in onze toch rijke geest ooit was er een intens contact met alles wat leven materie en verschijnen had maar onze werkelijkheid is zintuiglijk verschraald in onze hersenen zijn die talenten nog niet verdwenen voel hoe de eerste stromen door de neuronen van onze vingers…

ik raakte engelenhanden aan geen vingers zoals in het aards bestaan maar pure energie was snel omhoog gegaan verkennend en nieuwsgierig kwam ongestoord vlot bij de hemel aan werd opgenomen in het groot geluk dat alles wist van tijd en eeuwigheid met een oneindig zicht ineens blokkeerde ik mijn energie geaard voelde dat ik nog…

gordijnen bewegen zonder lichte tocht het tikt en kraakt waar je ook gaat beladen is de stilte met een hoge toon herkenbaar zijn wat elementen uit een droom er is aanwezigheid in het wachten met ingehouden adem voel ik gespannen krachten nog kan ik niks raken heb geen mogelijkheden om contact te maken met een wereld zo dichtbij…

wat leef ik zegt de roos in een groet naar werkelijkheid waar reuk de tastzin is van het eind waar het boek zichzelf ontbindt eindeloos maar schragen en toch de val maken die was voorzien, voorzien van roestige spijlen dat als gif de weg door de aderen vindt leef ik in verlangens of droom ik de tekst op mijn graf, het maakt niet uit hoe…