Alle inzendingen over levenslang

Alleen omdat een vreemdeling een graai deed in het duister ontneemt dat helaas levenslang het avondrood zijn luister.…

Haal hem uit zijn schaduw voor Hij herkent zich in deze vorm: Een vleermuis, of een vis die in een fuik Begint te deken. Laat hem door Zijn polsslag leven, geef hem storm En van elk woord het vruchtgebruik, Maar wek hem niet, verstoor De klaarte van zijn versvorm Niet. Met rijm dat zijn verbeelding fnuikt. ------------------------- uit…

Woorden gaan als een vergeet-mij-nietje. Behalve de zin die nooit is uitgesproken. Alles naar de kant in een hoek geveegd. Het hart met de schouders ineengedoken. Als schaamte of misschien onwetendheid. Het woord dat onopgelost blijft knagen. Een terugkerende onbeschrijfelijke steek. Het woord dat je blijvend mee moet dragen.…

Ik zag jou, kwam dichter, het nam poolshoogte, de diagnose luidde: begeerte Je ogen zien blauw, binnenkort niet die alleen: ik kus je te pletter Ik heb jouw hart gestolen, daarvoor kreeg ik levenslang: mij niet gelaten…

Het woord trof doel een nieuwe kroontjespen vlijmscherp geslepen sneed pijn los van mannelijke onverschilligheid Ik gaf weg en telde uit onder de doden om een ziel te krijgen het leven onder de duim gouden munten op gesloten ogen voorgoed terug bij jou…

wij ouders moeten ervoor open staan in de laatste fase het vertrouwen in onze kinderen tot nul af te bouwen hoe opvoeden je ook is afgegaan zij die er thuis met rekenen vroeger al boven uit staken voelen zich na de dood geroepen waar zij zoveel kunnen betekenen om tot exacte deling te geraken hadden ze ooit potjes om te snoepen nu schaven…

smeer me nooit in tegen zonnestralen niet m’ n hoofd niet m’ n buik en ook niet m’ n schouders want ik leef al eeuwen lang beschermd zwetend in de schaduw van m’ n ouders…

ook je ingewanden heeft verbrand vlammen ogen in een desperate koorts bij het zien van het minste soort nooit was er die uitgestoken hand wel de hitte van een grote brand de reden is nooit uitgesproken al in eerst ontmoeten zagen jullie wederzijdse spoken maar niemand laat zich zien in het bespiegelende vlak zo is bestaan een levenslange…

Ze waren stapel op elkaar. Hun minnevuur werd snel geblust op zolder in de twijfelaar, waarin het stel naar hartenlust de liefde kon bedrijven. Ze bleven nog een poos in bed. Een goede nachtrust kwam van pas. Ze rookten nog een sigaret en stoorden zich niet aan de as die restte van hun lijven. Het klokje had hen niet gewekt: ze waren…

Mijn leven voelt als een gevangenis waar ik maar niet uit wil komen. M'n straf zit er op, ik mag gaan. Maar naar wie, waarheen, waartoe leidt dan de weg die ik mag gaan?…

Wie één gewone dag beleeft als één heel leven, beleeft een ontdekkingsreis. Gewoonten? Vergeet ze maar! Sleur? Wat is dat nou weer? Wat is er gewoon aan wakker worden alsof je opnieuw wordt geboren? Wat is er normaal aan inslapen zonder dood te gaan? Eén gewone dag is een unieke mix van doodgewone dingetjes, van gebeurtenissen en ontmoetingen…

We dolen nat en droog, klam en kwiek in een richting Door dalen, bergen, rivieren, grotten, woestijnen Demonen liggen likkebaardend op de loer Aardmannen, trollen en wargs mogen graag klauwen naar de weke buik van vrede en velours Er is altijd een Sauron die zijn duivels ontbindt Mensen, Dwergen en Elfen staan dan op daar waar altijd wel…

(voor Chris Cornell) In zijn kindertijd was hij al het doelwit van een zware, langdurige depressie, waar niemand iets van begreep, laat staan een oplossing voor zocht. Hij verschuilde zich in de muziek, verhit door de vele tanden met haar, die hem grof vermaalden en dat is niet te vergezocht. Hij rolde erin en met Soundgarden lag hij…

vergeten zonder mij ben je niks ik heb het allemaal voor je gefixed omdat ik jou af en toe mocht eten met jou in het spiegelbeeld om geen stukje van je te vergeten tot de eerste modder kwam en spiegels onze beelden braken de mensen met scherpe scherven vol kwaadaardigheid raakten wij zijn ze kwijt maar hun zonden hebben ons levenslang…

Geef me je kruis en nagel me vast in jouw illusie van wat ik ben, nagel me diep in jou te pletter tot ik voorgoed aan je hang als een verroeste held, stervend, levenslang. Ik weet, het is niet alles maar dit niets draagt zo zwaar alleen.…

Lang geleden En Toch als nu Aanwezig Niet om je te vullen Met intens verleden Heden is nu Morgen Overmorgen En levenslang Wissen kan ik niet Te intens Maar Niet vervuld Vertel jouw kracht Waar scherpe randen Gladgeslepen kunnen worden…

De tragiek van een slecht huwelijk die eindigt in een scheiding kan voor de ouders wellicht een bevrijding zijn maar de kinderen betalen levenslang de rekening waar weinig rekening mee wordt gehouden en veroorzaakt verdriet en pijn…

de liefde van een echte moeder vormt een onverbrekelijke band ook na haar dood houdt hij altijd zelfs levenslang nog stand de tijd zal haar steeds dunner slijten maar nooit nooit zal die van haar kant weten van wijken…

De schutter zou begaan met het milieu zijn Een bikkel die actief was voor zijn streven Om ieder dier in vrijheid te doen leven Dat standpunt zal hij levenslang nooit beu zijn. De vrijheid van gedachten daarentegen Kreeg neerslag van een zure kogelregen.…

Sluit me op in een donkere kille nacht Hou me met je lichaam in bedwang Zet je nagels in mijn huid en verberg me achter de fluwelen tralies van je haar Kijk me aan en geef me levenslang want dan pas liefje, dan pas ben ik vrij…

Zoeken, Leren, Projecteren een levenslang spel Ben ik omsingeld door vriendschap of verlangt mijn lichaam weer naar kippenvel? Verdovend en teder dualistisch ontrouw Maak ik mijn eigen vuur aan of blijf ik me warmen aan dat van jou.…

wat is er nodig om te begrijpen dat tranen rollen in het niet nu jouw lichaam ho zegt je 'n tik kreeg van het leven raakt het diep tot op het bot blijven wij ondanks de scheiding levenslang verbonden…

“Zo ‘n snotneus die mij levenslang royeert En mij niet in de ogen durft te kijken”. Want had die deken hem eens goed bekeken: Geen enkel haarverlies, nog steeds zijn streken.…

Jij die met het gewone Nooit genoegen nam, Maar de kunst die jij als Geen ander beheerste Tot in de puntjes Perfectioneerde Ging niet voor een Doorsnee carrière, Maar een die levenslang De nauwe tunnel van de schoonheid Is waarin jij al het andere weerde…

de nacht die wacht maakt zacht jou vertrouwen en verder bouwen weergalmt een vogeltje in mij ik wil de tijd niet zien ga voor nu en nu en nu misschien wel levenslang zit weer in de liefde de liefde weer in mij…

Erwin zorgt voor levenslang carnaval met zijn verbeeldingen zijn uitdossingen zijn uitstraling zijn uitlatingen zijn mening zijn visie zijn college zijn kussen En op schorem mag je spuwen En op hem Erwin roep ik: Olaf, Alaaf, alaaf, alaaf!!!!…

Dag in dag uit met pillen aan de gang, Ik moet, wil ik geen nieuwe hartproblemen Vier bontgekleurde pillen tot mij nemen Waaronder één, zo lees ik: levenslang. Dat is, waar ik dan weer zo blij van word: Gelukkig staat er niet van: levenskort.…

dit gedicht is als met helium gevulde vorm kleur en vrolijkheid dansend door de wolken naar de zon in mijn kinderhand de levenslange schrik de holte van het touw dat is ontglipt schoonheid die eenmaal losgelaten zelf de weg naar boven heeft gevonden…

Gelukkig zijn er creatieve geesten Die gek en geniaal zijn tegelijk, Gestoord en daarnaast uiterst vindingrijk, Die cashen en dan levenslang gaan feesten. Wat Wardenier was is nu nog een vraag: Gek of genie, de grens is aardig vaag.…

Een bloementuiltje voor jou geplukt uit de tuin van mijn hart met trouw en tederheid verrijkt voor jij die mijn allerliefste zijt mogen ze jou levenslang sieren om ieder jaar op Valentijn nog lang ons liefdesgeluk te vieren!…