Alle inzendingen over levenslijnen

het lot bepaalt nachtelijk dromen de zoektocht in leven ligt voor jou uit als een weg over rozen waar doornen vertrapt het kwetsen voorkomen van dit eenzaam hart dat ongeschonden naar liefde toegroeit aanvaardt wat moet zijn leeft elke dag waar levenslijnen elkaar nooit raken maar samengaan zij aan zij…

In de palm van uw hand staat een levenslijn geschreven kort lang of on-der-bro-ken en de palmlezer leest koel en winterkoud een leven uit de palm van uw hand jong of oud mijn vraag misschien gênant ‘leeft u ook een dubbelleven?’…

De blauwdruk van een leven in witte lijnen uitgezet onschuldig nog, zonder weten een onbegrensd iemandsland Tot het leven de fases gaat tekenen een kleurengamma programmeert Vlammend oranje aan de horizon vermengd met bruine nuances van dwarrelend loof schilderen het gemoed Het prille groen doet ons beseffen dat denken in zwart-wit emoties…

zachtjes omsluit je mijn hand fluistert me terug in dat wat ooit gebeurde de wereld verstilt, de tijd laat los de gevleugelde zingt een tinteling in mijn hoofd hij leidt de tocht naar teloorgang zwarte kraaien dragen mijn schouders, hun schaduw wijst het brandpunt waaruit de sluier het vuur spuwt waar ik verdronken water draag…

ik dacht een rechte levenslijn te weten geboren, school, het huwelijk, de kinderen, het werk, de ouderdom, de dood zoals op school geschiedenis van links naar rechts de data van gebeurtenissen waarin de hoogtepunten van de strijd zijn aangegeven, de triomfen van het leven, de heldhaftigheid maar niet de begraven nachten de weeën van het…

gezwegen woorden woekeren vernietigend in levenslijnen…

in stille uren omarmen levenslijnen tedere harten…

En zij, bedauwd en koud telt de ringen van het lot onder een beginnende regen de levenslijn van kringen zout en zoet.…

Een hele opsomming ligt in mijn levenslijn in dit alles altijd evenwicht te creëren goed te weten welke rol je op welk moment moet spelen rust en uitgebalanceerdheid zijn daarbij aan te bevelen de vele facetten, die ik in het leven doormaakte gaven de kracht, dat ik hier gelukkig niet vanaf raakte nu terugkijkend en beseffend, dat dit alles nodig…

Zwarte schaduw Die midden op De zonovergoten dag Alles verduistert, Hand met onderbroken Levenslijn die in het Donker tast, Op zoek naar Jij die bent Maar die voor mij Amper nog zichtbaar is…

Garen spinnen, Draden spinnen Levenslijnen In de hand, In het hart, Die waarheid duiden In de gewonnen Werkelijkheid van Het gedicht, Die inzicht geven In wie ik ben Zonder dat ik Mijzelf ooit Gekend heb…

Ik giet je tranen in de palm van mijn hand wring uit de levenslijn. Als was in mijn handen jij was.…

Twee levenslijnen kruisen. In het brandpunt van het deelbare. Verdwijnt afstand. Verdampt verschil.…

De curve op de monitor danste als enige getuige van haar bestaan vastberaden heen en weer zoals ook de lijnen in haar hand, Zijn hand waar nu haar levenslijn langzaam uitsterft Hij de stekker uittrekt…

De inzet tot een nieuwe aftocht kort als een gangpad lijkt lang als een levenslijn stroomt kinderkopjes onder de rolstoel onderweg achtergelaten draaipasjes rond de verkoolde as op spuugworp afstand.…

Ze krast nog van links naar rechts Van onder naar boven Het kleurpotlood onhandig vast Als bang voor de grootte Van hun hemel als 'n blauw vel papier Gaan ze met hun strepen beloven Trouw te zijn aan hun 'eigen levenslijn'?…

ik keek naar haar lach daarin hoorde ik geluiden van dingen die ik helemaal niet zag raakte haar hand en volgde de lengte van vingers tot aan de eerste polsband las daar haar levenslijnen die in meervoud alle eindes onzichtbaar lieten verdwijnen…

Ook van liefde en genegenheid die levenslijnen zijn mijn leven gedragen met liefde in het heden.…

op grens van leven en dood roest het leven in nostalgie vrede slaapt in vergane tijd levenslijnen langs de dood wisseltijd neemt beslag in huivering van verlangen het leven geveld in splijting van uren waarin de opstanding boven alles uitgaat…

aan wie dit leest mijn levenslijn ging over pieken en dalen mijn broedsels kunnen daarvan verhalen hier afgelegen was de avondvoorstelling laatste toegift die nog applaus ontving het dna van gegeven zoengeld zal uitwijzen hier leefde hij: een held! de bast van deze wijze berk moet dienen als kleed van mijn zerk…

Met opzet verdwaal Ik vandaag in het Labyrint van mijn Leven - talloze Cirkels volg ik Met mijn vinger Op wat een landkaart Van mijn leven lijkt Te zijn - En terwijl ik je volg, Lijn die best eens Mijn levenslijn zou Kunnen zijn, komt Er zo maar een gedachte Bij me op, krijg ik een beeld Van vrijheid voor altijd En een…

Uit steen ben ik gehouwen, mijn aderen gevoed door levenslijnen in de rotswand waaruit ik geboren ben.…

nu de nakende morgen haast voelbaar wordt tussen deze lakens wikkel ik mij nog een laatste maal in de doolhof van jouw handen waar ik mezelf kruimel tussen hart en levenslijn er teder knoopjes leg opdat jij me sneller terug zou vinden en ik wacht -nu al…

Geest die vervlakt, Zichzelf versmalt Tot een dunne, Stille streep Emoties gevangen In niet meer Dan een levenslijn Die slechts een tralie Smal is - Medicatie die voorkomen Moet dat ik door de Ondergrens ga, En bewerkt dat Waar mijn geest Zichzelf steeds meer Uitdunt, het lichaam Langzaam uitdijt tot Niet-normale…

maar dan vraag ik het me af of ik dat ook zou kunnen gewoon mijn handen dragen vastgeklonken aan de voortgang van de tijd en zonder spijt heel zacht jouw rozen plukken zou het lukken als ik wacht de zwaarte van een groot verlies verschijnt in levenslijnen, onbesmukt en opgerukt uit oude beelden daar ben ik geweest nu wil ik het meest…

heb de groeven in je gezicht gelezen bladzijden vol lichaamstaal gezien en nog kan ik niets van je ziel meebeleven omdat jij haar nog niet hebt laten zien keek terug in jouw lange geschiedenis de lijnen uit je hand hoe jouw leven toch verstrikt is met wat chaos en zelfs hier en daar een noodverband verrassend klinkt je stem…

Je glimlacht Het dorp, een vaag kontrast op de rand van horizon en hemel de laatste restjes van het daags gewemel worden samen met de late kaarsen opgebrand Vingertoppen markeren de nieuwe levenslijn onder jouw strakke huid.…

ik leg mijn warme handen op de lijnen in je gezicht volg hun zorgen tot ze verdwijnen door liefde gewist ooit kon ik je scheiding volgen tot in krullende golven maar die tijd is voorbij jij wilde makkelijk en vrij je huid is nog soepel en glad in subtiele mimiek ogen glanzen als je innemende lach uitbundig piekt markant…

ik heb in je hand en pols lijnen zien lopen van alle sterrenbeelden in een niet te lezen schrift zonder enige uitleg in zachte rimpeling volgen zij huid en gewrichten ronden en kruisen elkaar op tal van manieren het lijkt alsof de schepper de belangrijkste delen van ons gezondheids dossier te kijk heeft gezet waar kleine wetenschappen…

weer lopen vingers over levenslijnen zoekend naar begin en einde ogen vragen om bevestiging met een diepe zucht wel heen maar nog niet terug het pad van rozen was voor jou nooit weggelegd jij hebt er mij niets van gezegd dan viel er stilte overgaand naar orde van de dag ontwijking door een wegwuivende lach lijnen breken waar zij…