Alle inzendingen over lichaam OR geest OR triest

jij hebt mij gewekt zonder me wakker te maken ook ontwaken ging langs mij heen je hebt mij geraakt en ik ben met je mee gegaan in warme spirituele golven wij zijn uitgetreden konden in vrijheid alle dimensies kiezen die in heden voorhanden bleken samen hebben wij ons overgegeven aan de verleidelijke ultieme vrijheid van het…

ik heb je in vervoering zien gaan er fysiek nog zijn maar geestelijk uitgetreden geen kortsluiting een verplaatsing van krachten waarbij lichaam stand bye in rust zal wachten contact maken gaat het raken aan de schepping zijn om zo voor even te delen in het goddelijk volmaakt dan weer terug compleet met een aura dat…

ik heb de spiegel gevraagd niet meer te kaatsen omdat ik mijn beeld niet kan verdragen ik kijk maar het lijkt op geen stukken na op de persoon die ik ben er is niets dat ik herken het is een vreemde maar zonder ziel een ander die als medemens niet echt beviel wij hebben geen gevoel bij het zien van elkaars smoel geen affiniteit…

soms dan ben ik zo ondraaglijk weids waar mijn vlees als afhankelijke wees zuigt aan borsten doch mijn ziel de God verzoekt diepte niet te korsten zo ben ik van nature geschapen als een menselijke zot ik, die nauwelijks mijzelf ken en voortdurend mijn duizend loten bij elkaar moet rapen ja, ik ben een aardse vlinder lichtzinnig…

soms stap ik over op een eiland onbewoond en voor mij alleen laat de wereld los die in mierenhopen leven met hun eten drinken en gebeden zie eindelijk in verbanden hoe wij mentaal onthand zijn met ons fysieke lijf heb mijn grip voor even prijsgegeven lig daar beneden terwijl mijn geest is uitgetreden de rust geniet van niet…

jij het hoofd ik de springende voeten in telgang. in een oogopslag elkaar gewaagd stijgen we op elegant bevallig in het kippenvellen doeleind.…

wou zeggen stopten ergens in de lucht nu je lichaam zei het is genoeg geweest en de kamer plots in alle stilte zweeg…

aarde te staan * zoals ik de Yucca verplant even de illusie wek van iets grootser maar de bestemming weer afgrens tot een oeveren binnen het afgeronde van de pot mezelf daarbij vergeet binnen de biotoop van mijn huis ik zou me ook kunnen laven in wat vers water en me versterken met wat voortbrengselen der aarde maar het vergeten van de geest…

herkennen, doe ik je nog als ik bij je ben praat je over me alsof ik al niet meer besta soms tref ik mezelf ergens aan mijn geest begint eindeloos te zwerven mijn lichaam doet met iets mee maar waar ik heenga besef ik niet eens zal men me terugvinden er verschenen biljetten aan de bomen ben ik dan zoek?…

Eelt op de handen - zei de intellectueel - is eelt op de ziel.…

en zijn geest een ieder groei en voortgang leest…

De verlosser als de mens gaat verlijden lost het lijden op laat het lichaam los lonkt de (h)eerlijkheid als de mens is overleden is de geest verlost in de verlossing…

onhoorbaar zonder lucht ademloos in stilte strekt mijn ziel zich uit en deelt de kosmische vlakte besta als punt waar anderen de ruimte vullen alleen in raken zal ik contact met meerdere dimensies maken…

Als ik dood ben mag je met mijn lichaam doen wat je wilt maar mijn geest krijg je niet zomaar te pakken die is onderweg wellicht al ver weg Maar als je in mijn geest handelt treed ik weer even in als je dan naar mijn lichaam kijkt voel je weer m'n aanwezigheid en ik die van jullie dan nemen we repectvol wederzijds afscheid in mijn en…

ik breek glas beuk staal met een moker sla alles kort en klein nog is de chaos niet compleet want ik sta overeind die lak aan alles heeft wie haalt mij onderuit voordat bezinning mij vernielt en ik moet knielen voor de onmacht van het lijf waaruit een geest zich heeft bevrijd ben gebroken maar gewroken is de stem die een…

‘Psychosomatisch’ zei de dokter toen hij het probleem niet kon bevatten. Proefondervindelijk in ratten is dat bewezen, sprak hij koen. Ga uw gevoelens reguleren. Neem toch een hondje of een kat. En streel die een kwartier of wat. U moet zelf ook wat investeren. Maar dokter, ik kan ’s nachts niet slapen en ’s morgens ben ik vrees’lijk moe…

vergeten dat aan aarde gebonden niet mee kon op reis pas op het eind in overgave en rust vond ik in mijn ziel de eenheid van lichaam en geest weer terug…

er zijn gedachten die ik stoppen moet zij graveren dood in mooi kristal uit barst en scherf zal niets herrijzen door vergoten rood die draad houdt mij op aarde als ik los kom uit mijn lijf in verkennen van de grenzen schreeuwt de lokroep mij naar grijs maar geleid door de kristallen klank volg ik mijn rode lijn keer terug…

Ik voel jouw lichaam en geest. Mijn dagen glinsteren in de nacht. Als een parel in de stille oceaan. Daar ligt de basis van jouw kracht.…

biedt na overgaaf en in bezinning voel je diep van binnen de zoete eenheid weer van geest en vlees…

Er kan geen erger ziekte wezen, (Hetzij van lichaam of van geest) Dan die, waarbij men 't stèrven vreest Maar niets wil nemen tot genézen.…

De geest zit niet in het lichaam niet in het brein niet in de neuronen niet in de moleculen of atomen de geest is buiten waar buiten? daar buiten!…

gezien de omstandigheid waarnaar je vroeg, of we na onze dood afval zijn, je antwoordde uit mijn naam we groetten elkaar zonder te omschrijven, waardoor avond op misverstand leek en niets rijmde met elkaar of alles weer goedkomt met hier en daar nog een pijntje uit het lichaam dat de geest in een nekklem wil omhelzen…

Hij ligt er raar bij, zijn lichaam slaapt niet, het is -- achtergelaten.…

Schepping: geesten die uit vlees lichamen blazen -- en zich bottelen.…

in gedachten verzonken plotseling een tik tegen het raam zacht maar hoorbaar gauw even kijken wat mag dit zijn teer en onbeweeglijk diertje waar ik naar staar klein nog onbeholpen vliegen pas geleerd een jonge staartmees, helaas zijn inschatting was verkeerd…

bliksemsnel verdwijnen je woorden ze ebben weg als beeldsporen achter de geslotenheid van je gezicht ik durf het niet te vragen wat je nu precies hebt gezegd ook al verstond ik je niet zo goed ik verloochen niets maar ik heb geleerd dat stenen en sterren niet opdringen en bloemen stil zijn de wind blaast mijn verlegenheid wel weg ik…

Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen; mijn levenslied klinkt verre van Majeur, wat ik me voornam is reeds lang vervlogen al hangt er nog een oliebollengeur. De zon te zien blijft bij een ijdel pogen, de dagen zijn te kort en zonder kleur . Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen; mijn hartenklop klinkt danig in mineur. ‘k Verzuip…

Ga met m'n triest en sas 'n stukje over straat wie weet zie 'k iemand die 't hetzelfde vergaat! En laat ik dan: de triest voor wat ie was want liever ben ik toch: gewoon wel: in m'n sas!…

Dan raak ik de trieste beelden maar niet kwijt van mijn vrouw die ik innig lief heb gehad. De altzheimer gunde ons maar weinig tijd samen, voordat de ziekte haar geheel opvrat.…