Alle inzendingen over lichte schaduwen

Lichte schaduwen verbergen een groot verdriet, behuild door eenzame mensen in hun verlangend kerstlied.…

in gedachten danst wat jij ooit was, verder als kleine puntjes licht ver weg als grote lichte schaduw ga je door de donkere dalen van eeuwig niets.…

De duistere schim is vogelvrij bestaat bij de gratie van het licht schaduwen leven weerloos in het schijnsel van een bron Gekneveld aan vaste vormen die traag over vlakken trekken een wolk lost ze voor even op totdat de wind ze weer wekt Grillig lentegras voert mij mee als een kwetsbare afdruk en als een vertaling van een gloed Met…

lief spelen zij al jaren lang het spel van licht en schaduw nooit heeft een onvertogen woord daar afbreuk aan gedaan als er een lichte schaduw overtrok werden er slechts wenkbrauwen gefronst en nooit eens stevig op de deur gebonsd alleen waar onverwacht het contrast verstoord werd herstel niet snel voorhanden was bleek…

Zwarte randen onder haar nageltjes zorgen voor het schateren in haar dag En voor een nacht vol beelden van de lichte schaduwen die zij zag Verwondering is haar zo gewoon in haar element met haar bestaan droomt ze de nachten stil en laat ze de dag haar gade slaan…

langzaam schuift licht schaduw verdrijvend mijn hof in talmende opgewektheid maakt zich meester van mij zon, ankh, moeder van mijn bestaan baart wellustig maan, vader knipogend achtergrondig een ochtend als de eerste dag aangebroken…

ik zwaaide tussen donker en licht schaduw lachte bewoog gelijk mijn arm weg uit zicht stapelde zwart van vele nachten waken waar wit in steeds bewogen worden niet kon slapen ben ik de regisseur van dit naamloos horrorleven of zijn actie en reactie splinters van een fragmenterend geven…

nat lichten schaduwen op van het wegdek etalages spiegelen hebzucht te kust en te keur guur waait de wind door het tochtgat van geld na zes rondjes proberen lukt het te parkeren tussen kale bomen bladeren gratis verstrooid slechts poenige mensen warmen de winkels ons kent ons meer dan ooit…

ogen filteren de zon uit het licht schaduwen dansen een stralend gezicht strooi vonken in vuren die smeulen ontbrandt als hun aandacht ontvlamt kleur hitte rood in uren die gloeien hartstocht blijft boeien als het zweet is verdampt nog zindert de liefde op die zonnige dag de wereld werd stil toen je mij alles gaf…

ogen filteren de zon uit het licht schaduwen dansen een stralend gezicht strooi vonken in vuren die smeulen ontbrand als hun aandacht ontvlamt kleur hitte rood in uren die gloeien hartstocht blijft boeien als het zweet is verdampt nog zindert de liefde op die zonnige dag de wereld werd stil toe je mij alles gaf…

Het is hemels wandelen in dit helder warme licht schaduwen spelen als kinderen onder dwalende wolkenlucht bomen blozen onbeweeglijk als stoere nobele reuzen met bloeiende natuur in al zijn groeikracht dringt de zon door clichés van eigen schijnsel vol wonderbaarlijke energie zonder woorden in zijn daadkracht als stille getuige van wat…

je ogen wolken licht schaduwen wisselen op je gezicht dat in een ondefinieerbare stemming is jij straalt niet voluit hebt versluierde momenten van afwezigheid die ik niet helemaal begrijp toch zie ik de zon doorbreken in het goudgerand gedeelte van je nog licht betrokken blik met klarend blauw in zicht je lach verheldert snel…

langs water licht schaduw ver ster water licht geen richting recht ster ver recht richting water ster geen water langs licht richting een licht schijnt op dit water zilver glimt langs water in een schaduw schaduw licht water lang geen ster ver weg val richting recht richting het schrift sterft kus deze geest weg vooruit onderweg…

zacht glijdend ging alles voorbij als deel van mijn leven onopgemerkt ik en hij met de eerste stappen kwam er verbazing een lichte schaduw volgde mijn passen maar het bestaan was speels en jong zelden keek ik ooit om tot een eerst confronteren er was geen ziekte of dood in mijn jeugdig pakket tot het overlijden van oma hem naast…

in de schaduw van het licht verscheen een vaag gezicht gevangen door bramen en doornen onduidelijk daar doorheen te komen er was geen ruimte, geen plaats enkel wat zwak maanlicht weerkaatste die enge beelden geheel onverwacht in het diepst van een zwarte nacht zo speelden weerwolven en demonen een kat-en- muisspel met mijn dromen ik was…

je ogen lachen zacht zing je een reeds lang vergeten lied waarvan het refrein mij ontroert alleen je vingers bezigen het vouwen van lucht een kleine aandachtvlucht die jou ontgaat en een lichte schaduw op stilte en rust achterlaat onopzettelijk of juist gemaakt ik zie je vingers stillen tussen restanten die langzaam uiteenvallend…

schaduw doorkruist door luie eenden die wegdrijven naar de stuw zo, denk ik maar ook ik voer mee met het water een intens levensgebaar waarin ik word meegezogen nu, morgen of later…

ik neig almaar meer naar 't rustieke in denken, doen en laten ook wel in proeven van 't leven waarbij de kern een lichte schaduw kent zonder voor zuiverheid onder te doen, het oorspronkelijke laat zich niet verlaten het is als een stilte die een kamer vult en al het aanwezige rust in hout, steen of glas alles vertelt zo een eigen verhaal…

Zo is er 'n melodie ontstaan, tussen licht,schaduw en regen. Met de zon die schuilt achter een dek, waarmee de hemel is vergeven. En met de warmte die de kou verlaat, blijft over het verlangen. Door het koesteren van de hoop die is ontstaan, ben'k in afwachting en omringd door vogelgezang.…

schaduw staan van Hem Die mijn Heer lijkt te zijn Hij wenst mij vrede en rust En laat mij tot Hem komen Ik die vermoeid en belast ben En terwijl Hij mij liefdevol Zegent daalt er naast mij Uit de hemel manna neer En landen zacht wat kwartels Die mijn voedsel mogen zijn…

Buiten mijn moedertaal en die der nachtegalen wist ik naar diepe zin geen klare talen en vaak heb ik bedroefd naar ’t wonderboek gekeken waarin geschreven stond wat andere landen spreken. Toen deed de stad van leed voor mij haar poorten open; ze leerde mij ‘t geheim van wanhoop en van hopen; daar hing te spreken veel aan ogen en aan…

Mijn schaduw zag me verschoof en zwaaide wenkte me dichterbij kom bij me - kom in me doe je licht maar uit Maar ik stapte opzij in de volle zon hij volgde mij loste echter op in al dat licht ik liep door schaduwloos veel lichter…

als verwachting bij daglicht sterft kent ademen nog steeds de plaats waar een bloeiende bloem zonlicht verwerft door bladeren te spreiden, zich openstellend als van zelve, keert zij naar het licht zoals mijn liefde zich naar herkenning dicht mijn vriend de schaduw dekt soms onbewust doch met hemelse genade voor even…

Het komt er vaak op aan Niet in je eigen schaduw te hoeven staan. Maar heb je de zon in de rug, Dan zie je toch al vlug Je eigen schaduw terug. Maar schaduwen verdwijnen, Als jij je eigen licht laat schijnen.…

Licht en schaduw; Het oogt ons oppositie. De tegenkrachten van de zon spelen een lichtspel, waarin wij als wajangpoppen naar het licht streven; en de luwte zoeken bij een zon in het verkeerde vel…

Het Moorse paleis in nachtelijk duister is vol vlekken van licht, schaduw en schimmig schijnsel. Spookt hier duizend-en-één-nacht? Ogen dwalen lang bij de gebeitelde wand: fijne duizeling. Jonge fruitbomen, vijvers met fonteinen, bloemen en kruiden fleuren de binnenplaats op: luilekkerland voor vogels.…

Oh licht van luwe leegte, zing uw zang tot aan de ziel. Ontvlucht het oneindig zwart, tot aan het rood van het hart. Bleke tragedie, bloeiend in de lucht, bemin al wat u omvat. Oh instrument vol gouden klanken, speel uw spirituele spel. Heerser met fluwelen stem, streel het oor met al wat u vertelt.…

Nu wachtend op wat hem toekomt, een duister licht, waarin het einde wordt geboren. Eens zo vol van superieur intellect, het leven bood hem wat het had. Nu zo leeg op late dagen, wachtend op de nacht. De zin van het leven: herinnerd worden en worden vergeten.…

Mijn gehoor werd in extase gebracht bij het horen van de paradijselijke klanken die als zang tot mij kwamen. Mijn zicht werd bevangen door haar pracht bij het gloren van de paradijselijke klanken die haar benamen. Cheyenne Haar blonde haren omlijstten haar even mooie gezicht, waar een egale en zijdezachte huid het lieve en onschuldige…

Het evenwicht in balans Breng uw zang tot aan de ziel, eenvoud van complexiteit. Ontvang het denken in het hart en laat het baden in tederheid. De tong spreekt de taal van de waarheid, geen masker van valsheid verzwaart zijn dans. Met trots triomfeert hij in euforie en koestert hij het evenwicht in zijn balans Velen vallen waar hij staat…