Alle inzendingen over lijnenspel

nu de wereld wordt herleid tot lijnenspel doorzie ik het bos…

Het stijf bevroren riet toont verfijnd lijnenspel van zilversmeedkunst.…

zo pal in de zon hier is kunst een lijnenspel een haag van zuilen onder hoofse bogen zoek ik vergeefs naar een gezicht…

Het gezicht, mijn wezen is niet veranderd, maar toch in stramme lijnen wat anders dan voorheen. Zie, het bloed als rivieren kruipt tussen spleten, langs afgronden en de diepe dalen weerspiegelt alles averechts in dubbelzinnige verhalen. De kloven van mijn handen vertaalt een rusteloze geest brengt licht in beide ogen als ik ze zal sluiten…

Zorgvuldig het mengsel Van lijnolie en pigment Van uitlopende kleur Op het paneel aangebracht, Hoe goed ook de verf Zich verdeelt over Het maagdelijk oppervlak, Zonder dat er ook Maar enige intentie Achter zit, zie ik Dat een onverwacht Lijnenspel van licht En donker het wint Van elke kleur…

bij wit dageraad wordt er onverhoeds een lijnenspel uitgezet de bandbreedte als spoorzoeker opdat we niet zullen verdwalen voetsporen worden overreden als de fietser zich 'n weg baant over een verborgen spiegel…

Jouw naam droom ik in letters al zwevend door mijn hoofd spelen ze een lijnenspel dat de vorm van een hart belooft Daarín droom ik dan letters al dansend op de maat vormen ze een tweede hart dat met liefde mijn naam verraadt…

Zeldzaam mooi ongewild grazioso grenzeloosheid in de volmaking van gravure, het perfectibilisme herseld een ongekend lijnenspel. Zeldzaam mooi ongewild grazioso de overbrenging van schoonheid, het danst een subtiel schouwspel, bezorgd een blijvende impregnatie van het gelaatsnet op mijn ziel.…

Het lijnenspel, de kleuren ingebracht waar door de warme tint gevoel wordt weergegeven dat ook door dit moment nooit werd geëvenaard emotie losgebarsten op papier met tranen aangelengde verf druipt in een vorm, die niet verkozen werd maar later bleek, dat toen juist onbewust de toekomst werd bepaald…

levende ets de bladerloze berk in tegenlicht waar de sapstroom stopt en takken niet meer wringen het licht licht ook de fijnste twijgjes schitterend uit geen spoor meer van een mier op de natte berkenbast gaandeweg ontwaar ik om mij heen het lijnenspel meer doorzicht brengt wellicht de inbraak van de winter…

vlinder met welvende vleugels tussen bloesemend groen dwarrelend tweelingblad in een vroege storm kom van doorschijnend porselein stof nog of niets dan in kleur gebracht lijnenspel waarmee volmaakte leegte haar signatuur zet op het tekenvel (bij een houtsnede van hokusai) --------------------------------- uit: 'Verteerde…

De zachte g klinkt hard in de speeltuin uit mijn jeugd, lijnenspelen van het verleden weerklinken in oude mechanismen die prachtige principes zijn.…

De blauwe hemel spreidt zich uit over de mens die dromerig geniet. De ligstoel horizon gericht ontspringt het verticale dat weerklank vindt in een gedicht waar mens en Schepper elkaar kruisen. Het licht te fel om in te kijken straalt warme gloed. Een straaljager doorbreekt het hemels blauw met witte strepen. Opeens verschijnt een…

Luisteren naar rust in akkoorden van muziek adem van instrumenten die ritme brengen in balans en lijnenspel vanuit evenwichtig denken dat noodzaak hierin ligt. Horen hoe het leven niet altijd metrum aanneemt voor evenwicht zo goed maar in eenzaamheid zoekt naar kromme noten die de tonen breken waar de noodzaak in ligt.…

Wijde rust beheerst de ijlblauwe avondlucht met witte strepen, waar wegen van vliegtuigen elkaar luid brullend kruisten.…

ietwat schuchter voorovergebogen poseer je bevrijd van al jouw lagen in een ruimte die rust ademt observeer ik de gracieuze schoonheid het lijnenspel minutenlang voordat mijn potlood het papier raakt zachtjes schets ik jouw contouren de omlijning wat dikker aanzettend beweeg je onhoorbaar totdat je herboren bent…

ik heb jou jezelf zien ontmoeten in de tal van vreemde snoeten die jij voor de spiegel trekt het visueel verkennen van posities en proporties in een hilarisch lijnenspel ontlokt je wel een lach onverwacht snel vallen nooit geziene stukjes samen die jou in vergeten namen completeren tot wie je bent ik heb je klassieke schoonheid al…

ik zag kleuren vloeien in voortijdig lijnenspel nog branden we geen vingers aan ons vurig overspel de hitte moet nog komen na het gloeien van glazuur in het mozaïek van dromen leggen wij de liefde puur we lijnen warmte uit in harmonie met voelen ik hoor in tonen van je huid de muziek van jouw bedoelen we passen in ons paradijs van…

De eend zwemt door dicht kroos, maakt een warrig lijnenspel. Snel zwemt de zwaan voort, kleppert luid met zijn vleugels: eenden kijken boos. De valk grijpt zijn prooi, maar schrikt... Die merel ontsnapt: geslagen winnaar! Gedwee vliegt de meeuw van haar zitpaaltje weg: een aalscholver komt.…

stuif het water, druppels regen zo spoel je soms mijn tranen weg mijn handen raken enkel nog visioenen ze volgen ieder lijnenspel ik kus nog enkel in verbeelding en voel de huiver in mijn bloed mijn zinnen braken enkel nog sermoenen ze maken soms een woordenspel ik spreek nog enkel tegen muren en galm mijn spreuken tegemoet stuif…

ontspannen lach je in een droom die zachte kleuren vlecht in beelden die je handen maken je zucht en blaast wat lucht in glas je vingers raken aan wat toekomst was een ster die barst in grillig lijnenspel je lach verdwijnt omdat je met je tanden knarst woede vlaagt in rood achter je ogen lippen krampen pijn pastél heeft niet…

Het gezicht verwordt tot een vlekkerig lijnenspel met diepe rimpels door het leven meegegeven en trillende mond waarmee ik al het zonnige nog doorvertel. De oren reeds stil, de reuk al lang weggedreven, het zijn mijn handen waarmee ik navertel, en hoop alles te hebben opgeschreven.…

herleid tot lijnenspel van stammen het hellingbos stonden wij ook maar zo helder en geworteld Meneer Jeronimo 9…

Versmolten vlees dat zwenkt en kantelt in een lijnenspel. Ze draven langs de oever Verenigd in een roerig uur Wanneer de wind wankelt en valt Uit de greep van de lust gerukt Kiezen ze een ander pad. Een soepele ren op slanke benen. De gelijkenis van hun silhouet lost op.…

ik wou wel eens de vloer inventariseren maar ik voelde me al snel hinkelen omfladderen van tegels één, twee, drie, vier de lust verging me het lijnenspel te verbreken het raster eeuwig tot aan zijn oevers vaalwit, harder dan waspoeder vergrijsde aderen die ooit zwart kleurden op één perfect spoor na waren ze allen gebroken als klonters…

Het grote lijnenspel volgend met mijn ogen, herken ik de zwoele verzakkingen zonder steunpaal, verlichten elke kleur die wij ooit droegen. Liefdespoëzie, contrast in onszelf, openbaren levensfacetten zonder perspectief. Adem de beslissing in die het meest aantast, laat mij het liefdeshart een plaats toebedelen.…

Kunst onderscheidt, als nutteloze drang, de mensen van de redeloze dieren. Die oerbehoefte, alles te versieren bestaat zowat achthonderd eeuwen lang. Toch hoor ik de cultuurbarbaar al bassen: Nou èn? Me kind van vier ken óók zo krassen!…

Uit een hete streek Vloeit de straling Een lange golflente Een voorteken van zonnestorm Verborgen details moeten gemeten De vlam bereikt een hoogtepunt Barst hard en heftig uit In klonten gas dat broeit Als wolken boven een bevlekt oppervlak Wisselend van klaarte en vorm In de corona zitten gaten van bijna schaduw Een lijnenspel dat schoof…

Hij sorteert ze en vanmorgen zei hij met iets van een twinkeling in zijn ogen: liefde doet het altijd goed en daarom moet je deze ouwe tekst van mij publiceren: De wereld is ontbladerd en herleid tot lijnenspel maar hij, hij ziet het niet. Hij zit hier op zijn heuvel, heeft verdriet.…

Even sta ik stil bij deze levende ets van een wereld gereduceerd tot lijnenspel. Haarscherp komen structuren aan het licht. Bij mij daarentegen geen glinstering, geen heldere lijnen. Veel is diffuus en mijn betere ik speelt het liefst verstoppertje. Bij mij schommelt het almaar van slechter naar beter naar slechter.…