het lijkt zo windstil
in het land van litera
de laatste bladen papier
trillen nog lang na
gedreven beschreven
het podium zo leeg
koortsachtig schitterende ogen
verlichten het hart niet meer
de wereld is weer het domein
van kale praatapen
die woorden halen
uit versleten gietvormen
of nieuwe samenstellen die afsterven
voor ze begrepen…
je stopte
want hij raakte je, de steen
je kon er niet langsheen
zijn oppervlak
weerkaatste heden, in groeven
nestelde verleden
kruimels tijd
die windlicht zijn vergaard
humus die weer aarde maakt
je hand volgt sporen
van de dood en weer herboren
worden, de opdracht onvoltooid
geen eeuwen weggegooid
in jaren hangt ervaren van het…
117
Bezig met laden