Alle inzendingen over lyriek

Groen met loofliederen beladen bomen oogverblindende oases woestijn vol ongemak rolprent van wat ik waakzaam droomde luchtig mijn grauwsluiers riool van blinde hemelwolken stilte vergalmd restanten aan dak van de wereld gehangen zo flitst het lyriek loofgeluid de bruiloftzang voorbij het was de tijd van slaap die mijn waarachtigheid beroerde…

men schrijft zo’n tienduizend jaar poëzie naast verslagen verslagen poëzie het woord is altijd sterker gebleken geschiedenis, lyriek, epiek, liefde, dood… het was en geeft ons de toekomst wie anders dan de dichter kan verhalen over oerknal een bezoek aan blauwe maan springen door meanderend water de o zo tedere eerste zoen?…

Nes- tors Impliceren een waardig afscheid Wolken van muze Stuim'lende lyriek Dwaal Keer op keer, sluimer heel oprecht dank…

Over het wijdse piazza San Marco ruist in de bladeren weer een concerto In gaanderijen van de basiliek vioolklanken tussen de machtige zuilen golvend akkoorden- patroon in lyriek Strijkers weerklinken en echo's die galmen klanken weerkaatsen in de akoestiek van gangen bij missen en korengezangen Waaierend over het wijdse…

tonen treffen het hart in een verademing speel maar, speel een zachtmoedige wijs verpoos, bloos droom jezelf een paradijs waar nachtegalen in meidoorns zingen zo hun Meester het eens had bedoeld gelijk Bach in elke noot iets van elan heeft gevoeld speel maar, speel de kunst van de muziek schrijf maar, schrijf het metrum van de lyriek…

zij heeft nu al de lyriek van een sopraan ik bas mijn partij daarvoor begon ik onderaan wij hebben een koor met tal van ontbrekende stemmen maar door de kracht van ons werk staan wij samen sterk we zijn niet elkanders dissonanten daarvoor hebben wij twee passanten die boven de partituur zitten te snuffelen en met hun…

Het is de lyriek van een wuivende griet die als 18 karaats de lucht doet strelen Het is de muziek van de kierewiet die weergalmt uit te luide kelen Het is het rood van de kersenwijn dat het verweerd plafond laat zweven Of het trammelant van de zwerver in een roemloos leven Of de lelijke eend die koekeloert in troebel spiegelwater…

vruchteloze wereld waar huilende wolven uit zijn hand eten En als hij het menselijk landschap gedachteloos aaneen rijgt in een overvloed aan zwijgzaamheid vult hij leed met liefde Op de tweesprong van een pril ontwaken wrijft hij de tover uit verwarde zielen Als zijn nectar hun rauwe kelen verzacht worden de wijsheid en lyriek…

Het is de lyriek van een wuivende griet Die als 18 karaats de lucht doet strelen Het is de muziek van de kierewiet Die weergalmt uit te luide kelen Het is het rood van de kersenwijn Die het verweerd plafond laat zweven Of de trammelant van de zwerver In een roemloos leven Of de lelijke eend die koekeloert In troebel spiegelwater…

Hij gelooft niet in de kracht van lyriek. Hij ziet dichters als sudderlapjes, zielloos garend in een braadpan. Trage stakkers die je negeren mag. Een gedicht is een stopwatch die loopt, dan staat de stopwatch weer stil. Hij wil feestelijk uitgedoste mensen maskers afrukken en in hun gezicht zeggen dat alles niet te harden is.…

Vijf Grammies won hij en een eeuwig leven in the Hall of Fame Zwoel zong hij, tegen 't falsetto aan en dubde een voor een alle stemmen in Nu eens soul heel sensueel dan weer rock 'n roll jazzy als een drummer en als toetsenist Net als Stevie Wonder ook een multi instrumentalist Zette op de tijdgeestgolven zijn lyriek…

emoties hebben me voor het leven en geluk heroverd Haar tonen duren eindeloos voort De melodie die nimmer smoort Haar spel is emotie van onverslaanbare macht Haar muziek geeft onoverwinnelijke kracht Duisternis wijkt voor haar instrument Een gelukzaliger moment heb ik nooit gekend Het horen van haar muziek overstelpt mijn hart met de zuiverste lyriek…

ja jouw gouden handen hebben mijn ziel getild naar de zon hebben haar de essentiële warmte gegeven om te leven jij met het vermogen om mensen samen de grootsheid van verbondenheid te laten voelen in warme massaliteit gedragen door geestdrift ja waar de lyriek van hart en geest tot creatieve expansie komt waarvan de som eindeloos…

glijdt een gloed over het verlaten strand Kabbelende golven ruisen zachte woorden ze dansen zich tot een roes van schuim Het zwarte zwerk knipoogt heldere sterren Een meeuw krijst de magie uit het hemelruim Een briesje fluistert een zweem van herinneringen Haar stem streelt kozend terwijl de wereld zwijgt Ze gaat over in een elegie vol lyriek…

lyriek is de moeder der politiek, ik ben niets dan omroeper van oproer en mijn mystiek is het bedorven voer van leugen waarmee de deugd zich uitziekt. ik bericht, dat de dichters van fluweel schuw en humanisties dood gaan. voortaan zal de hete ijzeren keel der ontroerde beulen muzikaal opengaan.…

verslapte Zijn aandacht, tot het laatste lichtpunt knapte Naakt op te gaan in zon en wind kan lokken Dus nam hij afscheid, moe van struikelblokken Waardoor zij, in de stroom nog, zich verstapte Doorhinkte in de stoet van de mystiek Herstel wevend met draden uit haar hart De doden hielden toezicht op haar leed Zij schreef begripvol verder aan lyriek…

Lyriek is de moeder der politiek, Ik ben niets dan omroeper van oproer En mijn mystiek is het bedorven voer Van leugen waarmee de deugd zich uitziekt. Ik bericht, dat de dichters van fluweel Schuw en humanistisch dood gaan. Voortaan zal de hete ijzeren keel Der ontroerde beulen muzikaal opengaan.…

rafelen stoffen in dunne slappe bedrading zonder samenhang verlatenheid overvalt mij als een kind dat zonder speelgoed leeft met kleurloze muren als uitzicht spreek, Euterpe, dicht de gaten met uw consequent gerichte geestkracht hoog verheven boven grijze cellen open mijn gesloten bronnen overspoel toch mijn getergde brein met lyriek…

Filosofie is soms kunst, kunst soms oogmerk voor hogere gedachten, met lyriek overladen woorden, tot een vorm, tot beeld schoonheid is geen eis, is bron voor de kritiek smaak maakt elke kunst en poëzie minder We moeten prijzen wat kwetsbaar wordt gedeeld niet neigen naar een vlotte vorm van repliek want voor begrip is dat de grootste hinder…

Ik Hermes, zoon van de Oppergod Zeus bergnimf Maia mijn geboortemoeder niet alleen bode, benoem mij hoeder der kunsten, lyriek, poëzie en heus leraar van de schone zanggodinnen men vergeet, ook ik laat mijn stem eens los hoor het gezang alom Epidauros luister Grieken, laat mij u beminnen zodat ik uw ontroerend hart beroer zet u neder op…

geloof wat ik voel, voel wat ik weet: alleen lyriek maakt je vrij.…

In Jazz gaan Black and White perfect together Afroroots in syncopé-ritmiek Prosodische accenten in lyriek De Groove is waar ook black lives really matter De Jazz van nu is niet meer wat het was Art Tatum, Peterson, klaviertuoos En Ella, Basie, Armstrong...…

Een postuum eerbetoon - klein maar fijn - aan mijn vriend Albert Weijman, bioloog, dichter en levensgenieter (1947 - 2021) O filomuze Filomijn Je filomuzi- kaal kwatrijn Was dichterszang Lyriek op maat In kort en lang Zat dynamiek Poëet, van huis Uit bioloog, Zag waartoe dicht kunst hem bewoog Een woord ontbood Zich, klank verwoord…

Het hele landschap heeft de zon vertaald: 'T aardappelveld in niet hoog artistiek, Maar deg'lijk proza; kleurige lyriek Geef 't koornland in een stijl, die vlamt en straalt; Episch in vorm, in kleur, in klank, verhaalt De eik van zijn zonneheros in epiek; De populieren zoeken 't in tragiek, Hoe op 't geen hoogstreeft, 't noodlot bliksemstraalt…

ogen Nog slaap, het onvermogen Een spier te spannen ‘k Ben hier gevangen Onder je arm, geborgenheid Het is warm, er is geen tijd Je zachte huid die dwingt tot rust Je slaapgeluid dat zorgen sust Als grillig ochtendlicht is ingeslopen Wordt wakker worden onderbroken Geen Galathea vraagt meer te marren Wie kijkt er nu nog naar de starren Lyriek…

Filomijn o filomuze filomuzi- kaal kwatrijn in dichterszang zit maat, lyriek en kort en lang en dynamiek een klank verwoord een woord gehoord - is daar maar één toon aangeboord? een enkele toon maakt nog geen woord wie heeft er ooit 'een toon verwoord'?…

voor het eerst geopperd door Pythagoras - dat de planeten in de harmonische regelmaat van hun ecliptische bewegingen de snaren tokkelden der wereldharp en door het universum wonderbaarlijk muzikale klanken lieten ruisen gelijk die van de Helicon, beschenen door Apollo's zon, de muze van het liefdesdicht, Erato en die van lyriek…

verwijdert tussen 't laken, Als een Don Juan, van haar posterieur Dan spiedt hij stiekem door hun kamermuur Of zijn chiquita onder 't baldakijn Ook 's nachts geniet van geur en maneschijn Tot aan de lichte gloed van 't ochtenduur Behaagt het aan de rokkenjagersvrouw, Zijn tempo, zijn fermate en ritmiek Is zij een altsopraan in haar lyriek…

Gebaseerd: Op de lyriek van Ramses Shaffy Bedankt Liesbeth en Ramses. Vanaf de Cantate tot het ultieme afscheid van een Era, veel te snel en onverwacht.…

de voetganger van achter het kader genomen stopt in dit desolate plaatje het kruis slaat een zucht van verlichting haar bestemming is die van smal genomen ontmoetingen voeten stoppen aangestrand de linten door het landschap ademen de aarde een teug hoger er is een passagier meegekomen hij kwam van de andere kant met het ijle van lyriek…