Alle inzendingen over maanlicht OR tranen

draag me door de nacht wat maakt het uit goed of fout blijf bij me vannacht ik wil niet alleen zijn nu in deze donkere uren draag me door de nacht houdt me vast vraag me niets kus me zacht draag me door de nacht vrij met me tot de morgendauw…

Maanlicht komt door mijn raam naar binnen glijden zijn zachte licht doet mijn hart weer verwarmen Herinnering als kind toen ik keek door mijn dakraam naar diezelfde gouden maan die altijd naar me lachte. Waar ik in lange nachten, vertelden al mijn gedachten kleine verdrietjes maar ook mijn mooie kinderverhalen.…

diep gegraven in de kraters van een ziel dieper niet te doorgronden hoe ik viel in diepe wonden oude zonden gekerfd in mijn hart ving jij een gevoel zo diep begraven en ontwaakte mij maak me niet wakker laat me toch ik sliep met je armen om me heen zo zacht droomden wij het licht van de maan de nacht voorbij…

We lopen samen, een allerlaatste keer, bij maanlicht, om middernacht. Niets is voor eeuwig, nog niet. Zelfs het sterrenlicht, zelfs het maanlicht niet.…

Soms loop ik in het duister Dan weer in het licht ik voel de koude regen Verfrissen mijn gezicht Kijk ik dan omhoog En aanschouw ik dan de maan Wil ik roepen, lieve mensen Zie dan aan Dat in dit duister Een lichtstraal neerdaalt Zodat een ieder Nimmer meer verdwaalt Volg daarom met vaste tred Het door Hem verlichte pad Pas dan…

Anders dan de zon Zorg je niet elke dag Voor licht in mijn leven Maar sta je soms Ook niet aan de hemel Achter de wolken Geef je je over En laat je me alleen In het donker Toch denk ik ook dan Ook dan aan jou En hoe jij Verwarmd door de zon Mij eenzaam Laat snakken Naar jou Schoonheid…

Geklommen was de maan naar boven, Had wolken stil uiteengeschoven, Uit sneeuwengrot leek zij te turen, En zilversneeuw in 't rond te sturen. 't Was of de warme zomeraarde Het koelend zilver gretig gaarde; Al meer en meer had ze opgevangen, Tot al van zilver was omvangen. Een koel, blank kleed dat verre strekte En velden wijd en weien…

dromen werden droom een stille wens naar morgen waar maanlicht gebroken weerkaatst in jouw tranen belooft mij een ster het oneindige verlangen ontvouwt ze haar vleugels in heldere gloed waar wij samen verglijden in engelendromen en huilende sterren in stilte vergaan…

het zeilschip vaart uit haar ogen golven die het strand kussen vangen haar geschreide tranen waarin sterren nimmer doven zullen schrijft maanlicht volzinnen in de zee die klinken als 'n ondergronds gezang speelt de wind met het rulle zand dralend drijft zij uit het zicht…

Alweer een nacht zijn wij samen alleen Mijn hart met rouwrand brandt binnen zijn kader Klopt wel door en soms bloedend vervolgt het mijn weg van soms hopeloos Ons verdriet samen…

Soms, zitten mijn tranen zo hoog, soms hoger dan de regenboog, slik en slik ik weer doe ik telkens weer. Soms zitten mijn tranen zo diep zo diep dat niemand ze ziet dan slik ik, en slik opnieuw vanwege de pijn in m'n ziel.…

Een simpel gesprekje, een simpel onderwerp het brengt de traan in mijn stem een gewoon gesprekje is de opening voor de traan in mijn ooghoek. Ik wil niet huilen, nu even niet mijn tranen zakken naar mijn buik, daar: waar eventjes niemand ze hoort en ziet.…

Verdriet is niet alleen toebedeeld aan ons mens- wezens, neen: 'k zag 'n engel echt maar EEN, ze oogde bedroefd, 't was zo triest, dat toen ze me alleen achterliet het regende dat 't goot. Zo komt 't dat verdriet vergoten door onze engelen regelrecht uit de hemel komt.…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

op vleugels van liefde laat ik mijn dromen jouw hart vergezellen door hemels licht waar het zilvergrijs van maanlicht gebroken tranen weerkaatst in zachte gloed smeek ik de nacht onder vallende sterren helder verlangen naar toekomst toe belooft mij de morgen een liefde als nooit door mij bemint een eeuwige dood…

Als ik wegloop om mijn tranen loop ik weg met mijn tranen persoonlijk vocht door eigen verdriet Dus tranen van en voor mij en niet van en voor anderen Ze zouden niet weten, waar ze aan toe zijn als ze ook nog zouden dienen voor jullie En troosten dempt vooral de put die veel dieper reikt dan dieper Dus laat je eigen tranen komen snik…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Ik zend je een gedachte van genegenheid geweven gedragen door de wind een gedachte die baadt in zonnegloed in het stille hart geboren Ik zend je een klank een lied van woorden geweven een lied van licht en geluk en zoete tranen van maanlicht zacht schijnend op het water en de dans van de zee Ik wens dat al je dagen en nachten…

passie, hartstocht liefde lust de fluister van de nacht zindert ervan maar ook tranen van eenzaamheid van pijn van het niet willen of kunnen aanvaarden van radeloosheid hangen wolkenzwaar achter elke stralende ster stroomt een rivier van zilt en droef gemis het maanlicht verzacht waar de wind aan het fluisteren is zoveel gevoelens…

zeg me hoeveel tranen er golven in de zee vraagt ze met een zachte fluistering in haar stem zeg me hoe vaak de maan me troost bracht als ik moe van het alleen zijn was in die donkere nacht of met een warme glans juist dat liefdespaar kuste dat danste in het maanlicht ze kent de antwoorden de stille fluister van de wind schrijft…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

De zon ging onder en aan het koele stille meer in zilver maanlicht drijft vermoeidheid weg op kabbelende golven het maanlicht verkwikt neemt gedachten mee voor een toekomst veel later over het water.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

De dood wordt je nieuwe gemalin al heb je steeds in het leven geloofd, ijl onder het maanlicht de nacht in. Tijd en lijden zijn nu zonder zin, een zwarte schim heeft vrede beloofd, vlucht voor de strompelende waanzin, ijl onder het maanlicht de nacht in.…

als meren van verdriet maar in het slanke maanlicht herschept de treurnis niet...…

Het maanlicht verlicht de dodennaam die in mijn ziel als een pijnlijk litteken zal voortbestaan Mijn bloedende tranen voeden de rozen die met hun doornen jouw grafsteen beschermen tegen het verdriet van onze verloren vriendschap Ik reik mijn hand uit in het oneindige Onbereikbaar leef je verder nooit zal ik nog iemand ontmoeten zoals jou…

heb ik de zuiverheid ervaren jij gaf me terug de tranen in mijn ogen…